- ขออนุญาตปรึกษาเพื่อๆพี่ๆหน่อยนะคะ -
สวัสดีค่ะ ขอใช้นามแฝงนะคะ ชื่อหมิว อายุ 30 มีลูก 1 คน เราเลิกกับพ่อน้องไปนานแล้วค่ะ เรามีแฟนใหม่ซึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทที่ทำงานแล้วเปลี่ยนมาเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันประมาณ 1 ปีค่ะ แต่ระยะเวลา 1 ปี มีเหตุการณ์มากมาย เค้าเอาแต่ใจ เจ้าอารมณ์ พูดไม่เข้าหูก้อจะมีตวาดใส่บ้าง หึงหวงก็มีทำร้ายเรา ทำลายของเรา ซึ่งเราไม่เคยมีใคร หรือคนอื่นเลย บางทีก็เกบเสื้อผ้าออกไปกลับไปอยู่บ้าน บางทีก็ไล่เรา แรกๆเราก็คิดว่าไม่เอาแล้ว เราก็กลับมั่ง แต่สุดท้ายกลายเป็นเราเองที่ทำใจไม่ได้ พอเค้าโทรมา เราก็ใจอ่อนทุกครั้ง เคยมีเรื่องทำร้ายร่างกายจนขึ้นโรงพัก พ่อก็เอาเรากลับบ้าน แต่เราก็กลับไปหาเค้าอยู่ดี (ด่าได้นะคะแต่อย่าแรงมาก) สุดท้ายกลายเป็นพ่อเองเค้าเกลียดแฟนเรามาก แต่เราก็ยังรักเค้าเลือกที่จะอยู่กับเค้า เราก็เริ่มที่จะเงียบเข้ามา เค้าพูดหรือว่าอะไรลึกๆๆในใจเราเสียใจและโกรธไม่น้อยแต่ก้อเลือกที่จะยิ้มสู้ ทำเหมือนไม่เป็นไร
ถามว่าเค้าต้องมีข้อดีสิเราถึงอยู่ ก็มีค่ะ คือตอนเรามาอยู่เราตกงานบ่อยมาก เค้าก็ยังอยู่กับเรา ไม่ทิ้งเรา แต่ก็ไม่ได้ช่วย 100% แต่ก็ยังดีกว่าเราต้องโดดเดี่ยว คิดอะไรไม่ออก นี่คือเหตุผลที่เรายังรักเค้าค่ะ
แต่ที่เล่ามาทั้งหมด คือนับวันเค้าเองเหมือนทำไรก็ไม่ค่อยจะเห็นหัวเรา เห็นแก่ตัว และชอบว่าลูกเรา เข้าใจนะว่าอยากให้เป็นคนดี แต่บางอย่างเด็ก 6 ขวบ ก็เป็นทุกอย่างที่เราคิดไว้ไม่ได้ทั้งหมด ชอบเอาลูกเราไปเปรียบเทียบว่าที่บ้านเค้าสอนหลานเค้าดี มันก็หลายๆอย่างค่ะ เรานับวันไม่มีความสุข อยู่กับคำว่าอดทน เหมือนคนไม่มีปาก ไม่รู้สึกอะไร ต้องไม่เสียใจ ต้องยิ้ม และยังคอยเป็นเหมือนขี้ข้า คอยเก็บเช็ดล้าง บางทีเราก็เหนื่อย ทำยังไงดีคะ ถามว่ายังรักไหม แน่นอนค่ะยังรัก แต่บางทีใจก็บอกว่าไม่ไหวค่ะ รบกวนด้วยนะคะ อาจจะไร้สาระหน่อยค่ะ
ทำยังไงดีคะ?? เรากลายเป็นคนกลัวที่จะเลิกลา กลัวทุกอย่างจะแก้ยังไงดีคะ??
สวัสดีค่ะ ขอใช้นามแฝงนะคะ ชื่อหมิว อายุ 30 มีลูก 1 คน เราเลิกกับพ่อน้องไปนานแล้วค่ะ เรามีแฟนใหม่ซึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทที่ทำงานแล้วเปลี่ยนมาเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันประมาณ 1 ปีค่ะ แต่ระยะเวลา 1 ปี มีเหตุการณ์มากมาย เค้าเอาแต่ใจ เจ้าอารมณ์ พูดไม่เข้าหูก้อจะมีตวาดใส่บ้าง หึงหวงก็มีทำร้ายเรา ทำลายของเรา ซึ่งเราไม่เคยมีใคร หรือคนอื่นเลย บางทีก็เกบเสื้อผ้าออกไปกลับไปอยู่บ้าน บางทีก็ไล่เรา แรกๆเราก็คิดว่าไม่เอาแล้ว เราก็กลับมั่ง แต่สุดท้ายกลายเป็นเราเองที่ทำใจไม่ได้ พอเค้าโทรมา เราก็ใจอ่อนทุกครั้ง เคยมีเรื่องทำร้ายร่างกายจนขึ้นโรงพัก พ่อก็เอาเรากลับบ้าน แต่เราก็กลับไปหาเค้าอยู่ดี (ด่าได้นะคะแต่อย่าแรงมาก) สุดท้ายกลายเป็นพ่อเองเค้าเกลียดแฟนเรามาก แต่เราก็ยังรักเค้าเลือกที่จะอยู่กับเค้า เราก็เริ่มที่จะเงียบเข้ามา เค้าพูดหรือว่าอะไรลึกๆๆในใจเราเสียใจและโกรธไม่น้อยแต่ก้อเลือกที่จะยิ้มสู้ ทำเหมือนไม่เป็นไร
ถามว่าเค้าต้องมีข้อดีสิเราถึงอยู่ ก็มีค่ะ คือตอนเรามาอยู่เราตกงานบ่อยมาก เค้าก็ยังอยู่กับเรา ไม่ทิ้งเรา แต่ก็ไม่ได้ช่วย 100% แต่ก็ยังดีกว่าเราต้องโดดเดี่ยว คิดอะไรไม่ออก นี่คือเหตุผลที่เรายังรักเค้าค่ะ
แต่ที่เล่ามาทั้งหมด คือนับวันเค้าเองเหมือนทำไรก็ไม่ค่อยจะเห็นหัวเรา เห็นแก่ตัว และชอบว่าลูกเรา เข้าใจนะว่าอยากให้เป็นคนดี แต่บางอย่างเด็ก 6 ขวบ ก็เป็นทุกอย่างที่เราคิดไว้ไม่ได้ทั้งหมด ชอบเอาลูกเราไปเปรียบเทียบว่าที่บ้านเค้าสอนหลานเค้าดี มันก็หลายๆอย่างค่ะ เรานับวันไม่มีความสุข อยู่กับคำว่าอดทน เหมือนคนไม่มีปาก ไม่รู้สึกอะไร ต้องไม่เสียใจ ต้องยิ้ม และยังคอยเป็นเหมือนขี้ข้า คอยเก็บเช็ดล้าง บางทีเราก็เหนื่อย ทำยังไงดีคะ ถามว่ายังรักไหม แน่นอนค่ะยังรัก แต่บางทีใจก็บอกว่าไม่ไหวค่ะ รบกวนด้วยนะคะ อาจจะไร้สาระหน่อยค่ะ