สวัสดีทุกคน นี่คือการตั้งกระทู้ครั้งเเรกของเราเลยไม่รู้ว่าควรเริ่มจากตอนไหนดีเอาเป็นว่า... ตอนนี้เราอายุ14-15เเล้ว เมื่อ2ปีกว่าที่ผ่านมาสมัยที่เรายังเรียนอยู่เราถูกคนในโรงเรียนbullyจนมันทำให้เรากดดันเเละเริ่มอยากจะหนีห่างจากสังคมในโรงเรียน เราเริ่มโดดเรียนยอมรับว่าเราตามเพื่อน เเต่มันคือการเลี่ยงปัญหาที่เราคิดได้ในตอนนั้นมีเเค่นี้จริงๆ เรากดดันมากในทุกๆทาง เราอยู่กับยายที่บ้านยายเป็นคนอารมณ์ร้ายได้ง่ายเเละถ้าได้โมโหก็อาจจะตีเรา มีครั้งนึงเราเคยผิดพลาดเเละยายดันจับได้ว่าเราโดดเรียนเป็นเวลา2เดือน เราติด 0,ร,มส, ติดทุกอย่างจนมันเเก้ไม่ไหว วันนั้นเราโดนยายตีด้วยไม้กระบอง ตอนนั้นคือเจ็บปวดมากๆ เรากดดันไม่รู้ว่าจะไปทางไหน ที่โรงเรียนเราก็ไม่มีเพื่ิอนคบเพราะว่ากลัวโดนลูกหลง รุ่นพี่ที่เค้าไม่ชอบหน้าเรา เเล้ววันนั้นก็มาถึงวันที่เราพลาดที่สุดในชีวิต เราตัดสินใจจะมาอยู่กับเเม่ เเล้ววันนั้นเราให้เเฟนไปส่งเราที่บขส.เพื่อจะนั่งรถไปหาเเม่ เเต่กลับกันเเฟนพาเราไปรีสอร์ท ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้ อย่าว่าเราอย่างนู้นอย่างนี้เลยนะคะ ด้วยความที่เราเป็นเด็กในตอนนั้นเเละฮอร์โมนวัยรุ่นมันค่อนข้างอยากรู้อยากลองอ่ะเนอะ เราก็เลยปล่อยตัวปล่อยกายตามเค้า ตอนนั้นไม่เชิงว่าเป็นเเฟนหรอกค่ะ น่าจะเเฟนเก่ามากกว่า เหตุเกิดจากเราจะไป บขส.เเต่เราไม่มีรถ เเละไม่รู้จะให้ใครไปส่ง เราเลยขอร้องให้เเฟนเก่าไปส่งได้ไหม? เค้าก็ตอบตกลงนะ เเต่ด้วยความที่เรายังรักเค้าอยู่ก็เริ่มหวั่นไหวอีกครั้งว่า หึ้ย! นี่เเฟนเก่าเราเลยนะ คนที่เราเคยรัก ที่เราเคยคบ คนที่เคยผูกพันธ์ ไม่รู้ว่ามีอะไรมาสะกดให้เราขอคืนดีเค้าก็ไม่รู้555 ตอนนั้นเค้าตอบกลับเรามายังไงรู้ไหมคะ... เค้าบอกกับเราว่า ให้เราเสียตัวให้เค้าก่อนเเล้วจะกลับมาคบกับเรา เราก็ไม่รู้จะทำยังไงตอนนั้นเราเด็กมากเเละไม่มีความคิดจริงๆ มันคือครั้งเเรกของเราด้วยหลังจากที่เราผ่านช่วงนั้นมาได้ประมาณ1เดือนเราก็รู้สึกเเปลกๆกับชีวิตตัวเองเเล้ว ตอนนี้เราอยู่กับเเม่เเละพ่อเลี้ยงที่จันทบุรีเเล้ว เมนส์เราไม่มา เราเลยรู้สึกเเปลกใจเพราะว่าเมนส์เราจะชอบมาเป็นช่วงสิ้นเดือน ต้นเดือน เเต่มันไม่มาค่ะ เเละเราก็เริ่มเสิร์ชในgoogleดูอาการของคนท้องหรือเเพ้ท้อง ก็คือมโนหนักมากเเละคิดไปเอง เป็นกังวลไปหมด เราตกอยู่ในช่วงที่คิดว่าตัวเองท้องค่ะ!! มันเเย่มากจริงๆนะ ชีวิตเราดิ่งสุดๆ จนเราก็ผ่านช่วงเลวร้ายนี่มาได้โดยการตัดสินใจครั้งใหญ่เราไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาค่ะ!! พี่คนขายเค้าก็มองหน้าเราเเปลกๆนะคะ เเต่เราอ้างว่า "ซื้อมาให้เเม่"เราก็เอามาตรวจสรุปคือผลออกมาดีมากเเละโล่งไปเลยค่ะ เราไม่ท้องเว้ย!! ตอนนั้นเราคิดว่าชีวิตเรากลับมาเป็นปกติอีกครั้งเเล้ว.. เเต่ไม่จ่ะ วันนึงเราถูกพ่อเลี้ยงตีค่ะ ซึ่งในความเป็นเด็กของเราก็ทำเรื่องพิเลนส์เเกล้งเค้าเเรงบ้างอะไรบ้าง มันติดเป็นนิสัยเเบบนี้กับคนที่สนิทอะค่ะ เราเเกล้งพ่อเลี้ยงบ่อยๆนะคะเพราะรู้สึกไว้ใจเเละสนิทสนมจนมาวันนี้เราไม่นึกว่าเค้าจะจริงจังมากขนาดนี้ จนตีเราด้วยด้ามไม้กวาด #พ่อเลี้ยงเราเสพสารเสพติดนะคะเเต่ปัจจุบันเลิกเเล้ว อืมตอนนั้นคือเรารู้สึกเกลียดมากๆเเละไม่อยากจะอยู่ใกล้เพราะพ่อเเท้ๆของเราไม่เคยทำกับเราเเบบนี้ เเละวันต่อมาพ่อเลี้ยงก็เลิกกับเเม่เลยค่ะ เเต่เค้าตีเเม่เราซ้อมเเม่เรา ก่อนจะเก็บกระเป๋าออกจากบ้านไป เรารู้สึกโกรธเเม่นะที่เค้าทำเเบบนั้นเเลว้ยังจะรักอีก ยังจะรั้งเค้าไว้ให้ทำร้ายเรากับเเม่อีก เเล้วชีวิตของฉันก็อยู่กับเเม่มาตลอด 2เดือนกว่าๆค่ะ มันเหงานะเเต่มีความสุขดีค่ะ... เเล้ววันหนึ่งอดีตมันก็กลับมาทำร้ายเราอีกครั้งเมื่อเเม่ของเริ่มติดต่อกับเเฟนเก่าอีกครั้ง(พ่อเลี้ยง)ตอนนั้นเรากลัวจริงๆค่ะ กลัวว่าเเม่จะกลับไปคบอีกครั้ง เพราะเราเกลียดเค้ามากที่สุด เเล้วมันก็จริงค่ะเเม่กลับไปคบกับพ่อเลี้ยงอีกครั้งเเต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมเพราะเค้ามาทำเป็นดีเหมือนกลับตัวกลับใจเเล้ว เเต่ชีวิตเรากำลังจะเปลี่ยนไปค่ะ จากนักเรียนที่ได้เรียนเหมือนคนปกติตอนนี้กลับต้องมาอยู่เรือโป๊ะ ทำงานหนักมากเเละท้อบ่อยๆ เราเริ่มสนิทกับพ่อเลี้ยงมากขึ้นทุกวันเพราะเค้าดีกับเรามากกว่าเเต่ก่อนขึ้นเยอะจนเราเริ่มเชื่อใจอีกครั้ง เราอยู่เรือมาประมาณจะปีเเล้ว เเล้วมันก็เริ่มเเย่อีกครั้งเมื่อวันนึงของการนอนของฉัน ฉันสะดุ้งตื่นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีคนมาเเตะเนื้อตัวฉัน ฉันเป็นคนที่รู้สึกตัวไวมาก พอเราเห็นว่าเป็นพ่อเลี้ยงที่มาเเตะตัวเราเราก็กลัวมากเลยค่ะตอนนั้นสั่นไปหมดเลยเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้... เราทำได้เเค่ปกป้องตัวเองโดยการนอนห่มผ้าให้มิดชิดที่สุด เรานอนติดกำเเพงส่วนเเม่นอนกลาง พ่อเลี้ยงนอนฝั่งริม เราไม่นึกเลยว่าความสนิทสนมมันจะกลายเป็นเเบบนี้เพราะที่ผ่านมาเค้าไม่เคยมีวี่เเววเเบบนี้ เเล้วมันก็เเย่ตรงที่เราต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับคนเดียว เราไม่มีใคร เราไม่กล้าที่จะบอกเเม่ ในบางครั้งเเมาเห็นพ่อเลี้ยงมาหอมเเก้มเราลวนลามเราต่อหน้าเเต่เค้าก็ยังหัวเราะเห็นเป็นเรื่องตลก เเต่ความจริงเราเเย่มากค่ะ เราเลยรู้สึกไม่มีใคร เราอยู่กับความรู้สึกเเบบนี้มาจะ2ปีเเล้ว เเล้วเราก็ต้องมาเเบกความลับอีกเรื่องที่เเม่เรามีกิ๊ก มันยิ่งทำให้เราดิ่งลงเเบบสุดๆเเต่ก็ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เพราะทุกครั้งเราทำเหมือนชีวิตปกติมีความสุขดีเเต่เรื่องจริงมันไม่ใช่เลย เราเเบกความลับทุกเรื่องไว้คนเดียวจนวันที่เรามีเเฟน เราเปิดใจบอกเรื่องนี้กับเเฟนเรา เพราะว่าเราไว้ใจเค้ามากเเละอยากจะระบายเพื่อปลดปล่อยตัวเอง เเล้ววันนึงเราก็ต้องเลิกกับเเฟนเเต่ต้องเจอหน้ากันบ่อยๆเพราะว่าเป็นคนในวงเหล้าพ่อ ก็คือเราคบผู้ชายอายุ20กว่า เป็นพ่อลูกติดค่ะ เราเลิกกับเค้าก็เสียใจมากเเต่เราก็ทำสัญญากับเค้าก่อนเลิกไว้เเล้วว่าเค้าจะเก็บเรื่องครอบครัวเราไว้เป็นความลับ เราต้องกลับมาโดดเดี่ยวอีกครั้ง ชีวิตฉันดิ่งอยู่กับเรื่องพวกนี้มานานมาก เเล้ววันนึงก็มีคนมาใส่ร้ายเราโดยการบอกยายเราว่าเรานอนเอากับผู้ชายเเละเอาคลิปให้ยายเราดูว่าเราเป็นคนขึ้น ทั้งๆที่ความจริง#ฝ่ายชายเป็นคนขึ้นเรา เราเลยมั่นใจว่าคนในคลิปไม่ใช่เราเนเ่เราจึงขอดูคลิปเเต่ป้าคนนั้นก็บอกว่าเดี๋ยวลบให้หรอก คือถ้าเป็นคลิปเราจริงก็ควรจะให้เราดูเเล้วนี่จะลบทำไมอ่ะไม่เข้าใจเเล้วคนที่ถูกกล่าวหาก็เสียหายสิ มันทำให้เรารู้สึกเเย่มากจริงๆ เราต้องเเบกเรื่องพวกนี้ไว้คนเดียว เรียนก็ไม่ได้เรียนต่อ ไม่มีอนาคต ไม่มีงานทำ ยังต้องมาอยู่กับพ่อเลี้ยงเเบบไม่ปลอดภัยอีก ปัญหาทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะเราทำตัวเราเองจริงๆ เเต่บางเรื่องมันก็หนักเกินไป เราเพียงเเค่ต้องการใครสักคนที่อยู่ข้างๆ ทำให้เราไม่เจอกับปัญหาร้ายๆพวกนี้ ฉันทรมาน เเละไม่อยากจะเจ็บปวดอีกเเล้ว ฉัน้หนื่อยไปหมดทุกอย่าง #ต้องทำยังไงให้ชีวิตมีความสุขต่อจากนี้หรอคะคนที่อ่านมาจนจบขอร้องอย่าซ้ำเติมฉันเลยนะคะเพราะตอนนั้นเราไม่รู้ตัวว่าทำผิดพลาดอะไรเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรลงไปเมื่อย้อนกลับไปมองดูเเต่ตอนนี้เราเปลี่ยนนิสัยเเบบนั้นได้เเล้วเหลือเเค่ชีวิตที่มันไม่เปลี่ยนยังต้องอยู่เจ็บปวดเหมือนทุกๆวันบางครั้งฉันก็คิดนะคะว่าอยากหายไปจากโลกนี้...
ไม่มีเงินเรียนต่อชีวิตเเย่ มองไม่เห็นอนาคต