[CR] 𝐅 𝐑 𝐀 𝐍 𝐂 𝐄 | ก่อนที่ความฝันจะสลายไป | 𝘌𝘗.1 - 4

.

“สาวมุสลิมจากสามจังหวัดชายแดนใต้ ผู้ต้องการค้นหาคำตอบของสิ่งที่เธอชอบ ในการใช้เป็นพลังและเชื้อเพลิงเพื่อกลับมาทำสารนิพนธ์ตัวจบด้าน
การละคอน เธอตัดสินใจเดินทางไปเป็นอาสาสมัครในฟาร์มออร์แกนิคที่เมืองทางตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศสเป็นเวลาสองเดือน แต่การเดินทางแบบไร้แผนที่รัดกุมครั้งนี้กลับทำให้เธอได้พบเจอกับเรื่องราวที่ไม่คาดฝันมากมาย ไม่ว่าจะเป็น การได้ไปอาศัยกับครอบครัวชาวอินเดียในปารีสเพราะเดิน
หลงทาง หรือแม้แต่การโดนจับให้ไปอยู่ในสถานที่ที่เธอเรียกมันว่า ‘ค่ายกักกัน’ เป็นเวลาสามวัน
โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไรต่อไป…”



.

.

          ฉันตัดสินใจเดินออกจากคอมฟอร์ทโซนของเบื้องลึกในจิตใจตัวเอง เดินออกจากความกลัว กลัวว่าถ้านำงานเขียนชิ้นนี้มาเผยแพร่ทางสื่อออนไลน์แล้ว ความฝันของฉันจะยังสามารถเกิดขึ้นจริงอยู่อีกไหม เอาจริงๆ, ฉันเก็บงำความลับในใจข้อนี้มานานเกือบสี่ปี ฉันเก็บงานชิ้นนี้ไว้เพื่อที่จะรอส่งไปยังสำนักพิมพ์ใดสำนึกพิมพ์หนึ่ง ฉันอยากอ่านมันผ่านตัวหนังสือบนหน้ากระดาษ อยากรับรู้ความรู้สึกของการเป็นเจ้าของงานเขียนหนังสือซักเล่ม อยากหยิบหนังสือที่ตัวเองเขียนขึ้นมาดูซ้ำๆแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียวในใจว่าในที่สุดฉันก็ทำได้ และฉันค่อนข้างมั่นใจ ว่าในซักวัน, มันจะถูกตีพิมพ์ 
          แต่สุดท้าย, ความฝันชิ้นนี้ยังติดหงึกอยู่ตรงนั้น ยังไม่มีสำนักพิพม์ใดตอบรับงานเขียนชิ้นนี้ หลายคำถามเกิดขึ้นว่าฉันยังบกพร่องตรงไหน หรือยังมีส่วนใดที่ต้องแก้ไขบ้าง มีสำนักพิมพ์หนึ่งตอบกลับมา “มันค่อนข้างเป็นงานส่วนบุคคลเกินไป” เขาคงหมายถึง ‘มันขายไม่ออก’ เช่นนั้นหรือเปล่า...ฉันก็ไม่แน่ใจ และไม่ต้องการที่จะรู้สึกไม่ดีกับใครหรือสิ่งใด นอกเสียจาก,  การตั้งคำถามอีกชุด ว่าฉันควรเก็บงำมันไว้เช่นนี้ หรือ สานฝันของตัวเองต่อไป?
          ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง, วันที่ฉันตัดสินใจดีแล้วว่าจะนำมันมาเผยแพร่ในพื้นที่แห่งนี้ เพราะมันเป็นแพทฟอร์มแรกในโลกออนไลน์ที่ฉันเคยนำเรื่องราวการเดินทางของตัวเองมาลงเมื่อหลายปีก่อน  ในเมื่อการมีชื่อเสียงไม่ใช่คำตอบที่ดีที่สุดที่ตัวเองต้องการ แต่หากเป็นเพียงการที่แค่มีใครก็ตามได้อ่านงานชิ้นนี้ ดังนั้น, ที่นี่น่าจะเป็นพื้นที่ที่ดีที่สุดแล้วในเวลานี้ และไม่ว่าคุณหรือใคร – ใครจะชอบมันหรือไม่ก็ตาม อย่างน้อยฉันก็โล่งใจ, ที่ได้นำความฝันที่เก็บซ่อนไว้ชิ้นนี้มาให้ใครซักคนได้อ่านซักที
 

 
////////////////////




.

          การเดินทางไปฝรั่งเศสครั้งนี้, เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น ในตอนที่กำลังใจของตัวเองมันห่อเหี่ยว ฉันไม่รู้ว่าควรเดินต่อไปข้างหน้า ควรถอยหลัง หรือไปในทิศทางใด มันเป็นชีวิตที่ปราศจากซึ่งแรงบันดาลใจ แรงขับเคลื่อน และความกระหายซึ่งการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งด้วยพลังอันเปี่ยมล้น ซึ่งตอนนั้นฉันอยู่ในระหว่างการทำสารนิพนธ์ตัวจบ ที่จะต้องตัดสินใจให้ได้เสียที ว่าตัวเองต้องการที่ทุ่มเทแรงใจไปกับสารนิพนธ์เรื่องใด 
          ฉันเป็นนักศึกษาวิชาการละคอนในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง แต่ขอสารภาพได้ไหม, ว่าฉันเหมือนเป็ดตัวหนึ่งที่ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองทำเรื่องใดได้ดีที่สุด ฉันเล่นกีตาร์ แต่งเพลง ร้องเพลง วาดรูป ออกแบบบ้าน ปั่นจักรยาน ชอบออกเดินทาง ชอบภาษา ฉันชอบทำหลายอย่าง จนเพิ่งมาค้นพบว่าคณะที่ตัวเองเลือกเรียนเป็นเพียงสิ่งหนึ่งที่ทำได้ แต่ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองทำได้ดีที่สุด มันเลยน่าจะเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงติดอยู่ตรงนี้และก้าวไปข้างหน้าไม่ได้ซักที ฉันรู้ดีว่า พลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเองลึกๆคือการเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้กับอะไรง่ายๆ ตอนนั้นคิดเลยว่า, เราต้องทำอะไรซักอย่างให้กำลังใจและแรงบันดาลใจมันกลับมา จนตัดสินใจว่า ‘ฉันจะหยุดพักการทำสารนิพนธ์และออกเดินทาง’ เพื่อค้นหาบางสิ่งบางอย่าง ที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร...
.
              ข้อความทั้งหมดหลังจากนี้ คือบันทึกส่วนตัวเมื่อสี่ปีก่อนนั้น ที่กำลังจะนำมันมาให้ทุกคนได้อ่านในพื้นที่ตรงนี้ ฉันกลับมาอ่านมันอีกครั้งแล้วก็มีหลายๆตอนเลยที่อยากจะเปลี่ยนแปลงมัน แต่คิดอีกที, มันน่าจะดีกว่าที่จะรักษาความรู้สึกสดใหม่ตรงนั้นเอาไว้ มันอาจไม่ใช่ข้อความที่ดีที่สุด ไม่ได้ใช้ภาษาที่สวยงามที่สุด แต่มันก็คือส่วนหนึ่งของตัวฉันในเวลานั้น คิดไว้ว่าจะนำมาเผยแพร่เพียงสัปดาห์ละครั้ง ข้อความที่ฉันได้บันทึกไว้คร่าวๆมีประมาณ 30 ตอน แต่ฉันยังไม่แน่ใจว่าจะลงครั้งละกี่ตอนดี ขอให้มันขึ้นอยู่กับเวลาที่ต้องใช้ในการเลือกและแต่งภาพ รวมถึงอรรถรสและอารมณ์ของตอนนั้นๆว่าควรจบเพียงแค่นี้ หรือควรลงต่อเนื่องด้วยตอนต่อไปทันที ยังไงจะมาตัดสินใจอีกทีนะ : )



ในวันนี้, ฉันเลือกที่จะนำเสนอสี่บทต่อเนื่อง ซึ่งได้แก่
บทที่ 0  ‘ ME, BEFORE YOU KNOW’ 
บทที่ 1 ‘BEFORE I GO’ 
บทที่ 2 ‘FRANCE, FOR THE VERY FIRST TIME’ 
บทที่ 4 ‘BEFORE SUNSET, IN PARIS’


หวังว่าเราอาจจะได้เดินสวนกันซักที่, 
ในวันที่ความฝัน ณ ที่แห่งนี้ยังไม่สลายไป.



.




.


ปล. ผ่านมาสี่ปี ตอนนี้ฉันกลายเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งที่ต้องรีบวิ่งมาแต่งภาพ รีบไปอุ้มลูก และทำงานบ้าน ถึงแม้ตอนนี้, จะมีหน้าที่หลักในการเป็นแม่บ้าน 
แต่ส่วนลึกของจิตใจก็ยังกระหายการออกเดินทาง ฉันหวังว่าทุกคนที่ผ่านเข้ามาจะเข้าใจ หากเกิดความล่าช้าในการลงบทความชิ้นต่อๆไป
 ขอบคุณจากใจจริง : )

.
FB PAGE : JINASJOURNEY
ชื่อสินค้า:   WWOOF
คะแนน:     

CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้

  • - จ่ายเงินซื้อเอง หรือได้รับจากคนรู้จักที่ไม่ใช่เจ้าของสินค้า เช่น เพื่อนซื้อให้
  • - ไม่ได้รับค่าจ้างและผลประโยชน์ใดๆ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่