กระแสสังคมเทไปที่จ่าคลั่งคือคนผิด แต่จะแก้ปัญหาไม่ได้ถ้าไม่จับจุดตายของปัญหา

ได้อ่าน คห.ใต้คลิปข่าวต่างๆที่เกี่ยวข้องกับเหตุกราดยิง ส่วนใหญ่ไปในทางเดียวกันว่าคนร้ายคือคนผิดเพียงคนเดียว  ถึงจะไม่ได้ผิดจากความเป็นจริงมากนักเพราะการฆ่าบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องนั้น  มันผิดอยู่แล้ว  แต่ก็ไม่อยากให้การฆ่าผู้บริสุทธิ์ไปเบี่ยงประเด็นหลัก  ทำให้สาเหตุที่แท้จริงถูกลดบทบาทลงไป
 
เราค่อนข้างสนใจข่าวลักษณะนี้ ทั้งที่เกิดขึ้นกับประเทศใหญ่ๆ  ไม่ว่าผู้กระทำจะมีเชื้อชาติใด เพราะแรงจูงใจมันดูผิดปกติ   คนเรามักจะเล็งเป้าที่คู่กรณีมากกว่ากลุ่มคนที่ไม่เกี่ยวข้อง  เพราะการดึงผู้อื่นเข้ามาคือการสร้างศัตรูเพิ่มให้กับตัวเอง  ไม่มีประโยชน์อะไรเลย แม้แต่เด็กช่างกลที่เป็นอริกันมานาน
ก็มุ่งเป้ากลุ่มคนที่มีความเกี่ยวข้องกับคู่อริ  อาจมีคนถูกลูกหลงบ้าง  แต่เป็นลักษณะของการอยู่ผิดที่ผิดเวลามากกว่าจะเป็นเป้าหมายโดยตรง
แต่เหตุกราดยิงมันต่างออกไป  ถ้ามองเหตุกราดยิงในประเทศใหญ่ๆบางประเทศที่เกิดขึ้นถี่ๆ  หวยมักจะออกที่คนร้ายเป็นโรคจิต  แต่ไม่ค่อยมีคนสาวให้ถึงมูลเหตุของการกลายเป็นคนวิกลจริต 
กรณีจ่าคลั่ง เราแยกประเด็นออกมาได้ประมาณนี้

1. เสียเงินซื้อบ้าน 4 แสน ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ  เงินผู้พันก็ไม่คืนให้
2. ถูกกักบริเวณ ลดเบี้ยเลี้ยง   ถูกกดดันมา 2 เดือน
3. มองหาความช่วยเหลือแต่ไม่มีใคร  เพราะต่างเกรงกลัวอิทธิพลของผู้พัน

ถ้าใครมีข้อมูลที่ถูกต้องมาเสริมก็ยินดีเลยค่ะ  เราเป็นคนนอก มองตามข่าว เราเชื่อว่าเงินห้าหมื่นไม่น่าจะจุดประเด็นได้ขนาดนั้น ตามข่าวที่ออกมา กอปรกับเคยอ่าน คห. หนึ่งน่าจะเป็นคนในวงจรชีวิตจ่าคลั่งว่าไม่ใช่ห้าหมื่น  แต่ถูกโกงเงินค่าบ้านไป 4 แสน

3 ข้อข้างบน เป็นเหตุผลที่ค่อนข้างมีน้ำหนักต่อการก่อเหตุ เราไม่ได้สนับสนุนสิ่งที่เขาทำ แต่มองตามสภาพการณ์ที่ผลย่อมเกิดจากเหตุ  ว่าสถานการณ์ของผู้ก่อเหตุอยู่ในลักษณะ หมาจนตรอก  ถูกต้อนให้จนมุม เช่นเดียวกับผู้ก่อเหตุในบางประเทศที่ค่อนข้างมีลักษณะร่วมกัน  คือลักษณะของการถูกบูลลี่จากคนหรือกลุ่มคนที่มีอิทธิพล  มีเงิน  มีอำนาจ หรือมีพวกมาก อาจจะมีแค่อย่างหนึ่งอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือมีทั้งสี่อย่าง  เราจะได้ยินบ่อยๆกับเหตุกราดยิงในโรงเรียน  เพราะการถูกบูลลี่มันรวมลักษณะ  การถูกกีดกัน  ถูกผลักไส  ถูดโดดเดี่ยว ถูกตัดความช่วยเหลือ ซึ่งอาจมีผลต่อการก่อเหตุไม่เลือกหน้า เพราะเขาถือว่าถูกทอดทิ้งโดยสังคม หันหน้าไปทางไหนก็เป็นก็เป็นพรรคพวกฝ่ายตรงข้ามหมด  มันคือลักษณะของคนที่หมดทางเลือก  
สำหรับเราทางแก้ปัญหามันอยู่ที่การสร้างการยอมรับขึ้นมาใหม่  อย่าปล่อยให้ใครในสังคมถูกทิ้งให้เคว้งคว้าง  ใครถูกรุมรังแกอยู่ไม่ว่าด้วยใครก็ตาม จะต้องมีองค์กรทางสังคมเข้ามาซัพอร์ตคนกลุ่มนี้  อย่าปล่อยให้ใครต้องหมดที่พึ่งเหมือนน้องทหารคนนี้ หรือผู้ก่อเหตุการณ์ในลักษณะนี้  เพราะสิ่งที่เขาทำมันสะท้อนมุมมองของผู้ก่อเหตุที่ถูกสังคมละเลยการร้องขอความช่วยเหลือ  สิ่งที่เขาทำมันคือการลงโทษสังคมในมุมมองของเขา

ย้ำว่าไม่ได้สนับสนุนการกราดยิง  แต่ต้องการให้แก้ปัญหากันที่ต้นเหตุ  ถ้าเราเอาแต่โทษว่าผู้ก่อเหตุเป็นโรคจิต  ก็จะมีคนโรคจิตเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ เพราะเรามองข้ามต้นตอของปัญหา  ประนามคนร้ายไม่มีใครว่า  แต่อย่าให้ประเด็นปัญหาต้องถูกกลบฝังไปกับคำประนาม