ความรู้สึก
- ตอนเพชร เดินไปเปิดกล่องของขวัญบูม เป็นโมเดลโฮสเตล ที่มีเก้าอี้ทำฟัน, สุนัข 1 ตัว และมีปลูกต้นไม้รอบๆ ที่ชั้นบน
อันนี้น้ำตาไหลเลยครับ มันอิมแพคนะ
- แล้วต่อด้วย น้ามุก มายิงซ้ำว่า ให้ตัดเรื่องเหตุผลออก ให้ใช้ความรู้สึกจริงๆบ้างว่า ตัวเพชรเอง รู้สึกยังไงกะบูม
สองซีนต่อเนื่อง ดีมากครับ น้ำตาไหล
- ส่วนที่คิดว่ายังขาดอีกนิดเดียว ตอนเพชรไปหาบูม บนรถไฟ
ผมว่า มันทำอะไรให้ ยิ้ม ได้กว่านี้นะ ที่แสดงดูห้วนๆอยู่เลย
เอาแบบ เพชร เข้าไปคุย เสร็จแล้วตอนจบก็จับมือบูม มันส่งอารมณ์ได้ดีกว่านี้
แล้วเพิ่มอีกนิดเดียว ได้ไปที่หมายปลายทางกันจริงๆ นั่งกันอยู่ 2 คน มองภูเขามีตะวันส่องแสงลับฟ้า และจบ Ending
จะอิ่มเอม แล้วเติมเต็มทุกอย่างได้จบจริงๆ ขาดตรงช่วงหลังนี้นิดเดียวจริงๆ จะสมบูรณ์แบบเลย
[One Year 365 วัน] ตอนจบ น้ำตาไหล ขาดอะไรไปอีกนิดเดียว ....
- ตอนเพชร เดินไปเปิดกล่องของขวัญบูม เป็นโมเดลโฮสเตล ที่มีเก้าอี้ทำฟัน, สุนัข 1 ตัว และมีปลูกต้นไม้รอบๆ ที่ชั้นบน
อันนี้น้ำตาไหลเลยครับ มันอิมแพคนะ
- แล้วต่อด้วย น้ามุก มายิงซ้ำว่า ให้ตัดเรื่องเหตุผลออก ให้ใช้ความรู้สึกจริงๆบ้างว่า ตัวเพชรเอง รู้สึกยังไงกะบูม
สองซีนต่อเนื่อง ดีมากครับ น้ำตาไหล
- ส่วนที่คิดว่ายังขาดอีกนิดเดียว ตอนเพชรไปหาบูม บนรถไฟ
ผมว่า มันทำอะไรให้ ยิ้ม ได้กว่านี้นะ ที่แสดงดูห้วนๆอยู่เลย
เอาแบบ เพชร เข้าไปคุย เสร็จแล้วตอนจบก็จับมือบูม มันส่งอารมณ์ได้ดีกว่านี้
แล้วเพิ่มอีกนิดเดียว ได้ไปที่หมายปลายทางกันจริงๆ นั่งกันอยู่ 2 คน มองภูเขามีตะวันส่องแสงลับฟ้า และจบ Ending
จะอิ่มเอม แล้วเติมเต็มทุกอย่างได้จบจริงๆ ขาดตรงช่วงหลังนี้นิดเดียวจริงๆ จะสมบูรณ์แบบเลย