ความผิดพลาด

ตามหัวข้อเลยน้ะครับ ผมขอเกริ่นเรื่องทั้งหมดก่อนน้ะครับ ผมและแฟน เรารักกันมากเราอยู่เรากินร่วมทุกข์กันมา 7 ปี และเราก้มีพยานรักดวงใจดวงน้อยๆซึ่งตอนนี้ 4 ขวบแล้วน้ะครับ วันนึงผมติดทหาร เรา3คนเสียใจน้ะครับ แต่ก้ทำไรไม่ได้อะเนอะเราคงทำได้แค่ต้องยอมรับไช้ชาติ (หรอ) ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นช่วงการฝึกหรือขึ้นประจำกองร้อยแล้ว แฟนผมดีกับผมมาก ดีมากจริงๆครับ ผมต้องบอกก่อนว่า นิสัยของแฟนผมคือ รักมาก หึงมาก หวงมาก แต่นิสันของผมคือ รักมาก ให้ใจหมด และเชื่อใจมาก ในความเชื่อใจมากของผม ผมก้จะ พยายามไม่เช็ค โทรศัพท์ ไม่วุ่นวายกับเขาจนเขารู้สึกอึดอัด แต่แฟนผมอย่างที่ได้บอกไปครับ เขารักมากเขายิ่งหึงหวงมาก ผมตลอด 7 ปีที่เราร่วมทุกข์ ร่วม สุข กันมาผมไม่มีความคิดจะคุยกับ ผญ.คนไหนทั้งนั้น ผญ.ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตผมๆพร้อมจะตัดออกไปในทันทีเพื่อความสบายใจของแฟนผม แต่ด้วยแฟนผมอย่างที่พิมพ์ไปข้างต้นครับ รักมากหวงมาก วันนึงผมรู้สึกว่า ความหึงหวงของแฟนผมนั้นมากเกินไปจนเหมือนเป็นการสร้างกรงให้กับตัวผม ผมซึ่งเครียดจากที่ กรม ทหาร แล้ว ทุกครั้งที่แฟนผมถามว่าทำอะไร ทำกับไคร อยู่ไหน อะไรยังไง ครับ ผมบอกกับเขาว่า ลดความหึงหวงลงหน่อยได้ไหม ผมรู้สึก อึดอัด แฟนผมคงเสียใจมากๆเลยแหละครับ ที่ผมพูดไปแบบนั้น 

แต่ตัวผมเองก็โทรหาแฟนผมทุกวันน้ะครับ บอกตลอดเวลาว่าผมทำงานอะไร วันนี้ทำอะไรบ้าง แต่เวลาเสร็จงานแล้ว เราทั้งคู่ต่างเหนื่อยจากงาน เขาเลือกที่จะโทรหาผม แต่ผมเลือกที่จะเล่นเกม ผมยอมรับความผิด ผมละเลยเขาไป จนกระทั่งวันนึง เขาเริ่มทำตัวจนห่างเหินผมไปเรื่อยๆจนผมเองรู้สึกแปลกใจ แต่ผมก้ทำได้แค่ถาม เพราะตัวผมเองอยู่ที่กรมไม่สามานถทำอะไรได้ไปมากกว่านั้น จนกระทั้งวันทีาผมได้กลับมาบ้าน ผมเปิดใจคุยกัน เขาบอกกับผมว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้วเวลาผมพูดเขาจะรำคานเวลาผมกอดเขาจะอึดอัด ผมพยายามขอโอกาส ผมขอแก้ไขตัวเอง แต่แฟนผมเขา ใจแข็งมาก จน กระทั่งเขาบอกมาว่าเขาอยากไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนบ้าง ซึ่งที่ผ่านมาแฟนผมไม่เคยต้องการเลยน้ะเพราะอย่างที่ผมบอกแฟนผมรักครอบครัวมากๆ ซื่อสัตย์กับผมมาตลอด ซึ่งแน่นอนหากเธอขอที่บะไปผมก้ให้ไป ซึ่งก่อนไปเราก้มีปันหากันกับเรื่องที่ผมพยายามจะตื้อเธอขอโอกาสเธอ เราเปิดใจคุยกันอีกครั้ง เธอบอกว่าเธอคุยกับ ผช.คนนึงแบบไม่มีสถานะอะไร คุยกันแบบ พี่น้อง ผมก้ตอบกลับไปว่า อย่าพึ่งไปรู้สึกดีให้ไครน้ะ ให้โอกาสเค้าน้ะ แต่เหมือนจะสายเกินไป เธอไปเที่ยวกับเพื่อน ผมด้วยความเสียใจมากกับสิ่งที่ตัวผมเองได้ทำลงไป ผมนั่งร้องให้ที่ระเบียงห้องรอเวลาเธอกลับมา จนเวลาผ่านไป 02:00 ผมเฝ้ามองเธอจากถนนฟวังว่สเธอจะกลับมาแล้วแต่ก้ไม่มี 03:00ผมเริ่มร้อนใจ เป็นห่วงว่าเธอจะเป็นอะไรหรือป่าว เพราะเธอบอกจะกลับแท็กซี่ 03:30 ผมทนไม่ไหว ขับรถตระเวนหาเธอพร้อมกับโทนหาทั้งเธอและเพื่อนเธอแต่ก้ไม่สามารถติดต่อได้ 04:30ผมกลับมารอที่ห้อง พร้อมกับน้ำตาที่เต็มใบหน้า ผมเสียใจกับสิ่งที่ผมทำไป ผมพยายามโทรหาเธอ คราวนี้ติดต่อได้เธอรับสายแต่คุยไม่ได้ใจความ ในใจผมหายห่วงเรื่อง อันตราย แต่ เธออยุ่กับไคร นั่นคือ คำทีามันก้องอยู่ในหัวผมตลอด 06:00เธอโทรกลับมาบอกให้ผมไปรับที่สถานที่ๆนึงไกล้บ้าน ในใจผมแปลกใจว่า ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ไหนว่าจะกลับแท้กซี่ แต่เธอบอกกับผมว่าเธอไปเที่ยวต่อกับเพื่อน ผมก้พยามเชื่อใจเธอเหมือนที่เคยทำมาตลอด จนกระทั่ง เวลาประมาน 20:00 ผมเปิดโทรศัพท์ของเธอ ซึ่งก่อนหน้านี้ เธอไม่ยอมให้ผมดูเลยเหมือนเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง จนตอนนี้ ผมเปิดขึ้นมาดู ผมเห็น ผช.พิมพ์ข้อความส่งมาบอกว่า คิดถึงงงงงง ผมร้อนรนในใจ ผมถามไปว่าไคร แฟนผมบอกว่า คนที่คุยเล่น ผมก้เลยถามว่าคุยกันถึงขั้นไหนทำไมไช้คำว่าคิดถึงอะไรกันขนาดนี้ จนสุดท้ายแฟนผมยอมรับ ว่าเขาไปเที่ยวกับเพื่อนจริง แต่แยกจากเพื่อนก่อน หลังจากนั้นจนเช้า เธออยู่กับ ผช.คนนั้น ใจผมสลายมากครับ ผมไม่เหลือไครแล้วนอกจากลูก ผมจึงเลือกที่จะเอาลูกไปฝากแม่ไว้ก่อน แล้วผมจะกลับมาคียกันให้รู้เรื่องอีกรอบ ปากผมบอกไครต่อไครว่าผมรับไม่ได้ ผมเจ็บมาก แต่ใจผมมันบอกว่า ไม่เป็นไรน้ะขอให้เธอจบกับคนนั้นซะแล้วกลับมาเป็นครอบครัวกันเหมือนเดิมน้ะ ผมรับได้ผมจะคิดว่ามันเป้นแค่ฝันร้าย (สิ่งที่เธอทำเธอบอกว่ามันคือการพลาด ด้วย สติอาจไม่ครบถ้วน มันไม่ได้เกิดจากความรัก) ผม พร้อมที่จะให้โอกาสเธอกลับมาเสมอ ผมรักเธอ จนผมลืมว่าผมก้มีแผลที่เทอแทงไว้กลางหลัง ผมพยายามบอกให้เธอกลับมาเถอะน้ะ ครอบครัวเรายังรอเธอกลับมา ไปจบกับเขาคนนั้นเถอะน้ะ แต่เธอสับสน เธอยังคง ตัดเขาคนนั้นไม่ได้ ทั้งๆที่เธอกับเขาคนนั้นคุยกันมาได้ไม่ถึงอาทิตย์ แต่กับผม ที่อยู่ด้วยกันมาในทุกๆเหตุการณ์ตลอด7ปี ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่า มันคงเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ เธอเองคงไม่ตั้งใจ เดี๋ยวเธอคงสำนึกผิดแล้วกลับมา ผมพยายามที่จะรั้งเธอ ผมพยายามที่จะยื้อเธอไว้สุดหัวใจ แต่เธอยังคงตัดเขาคนนั้นไม่ขาด ต่อไปผมคงทำได้แค่รอเวลา เวลาที่เธอจะกลับมาหาครอบครัว หรือไม่ เวลาอาจพาเธอออกไปจากครอบครัว ที่ผ่านมาเธอทำหน้าที่แม่ที่ดีและภรรยาที่ดีมาโดยตลอด ผมไม่คิดเลยว่าคนๆนึงจะสามารถพลิกกันได้ขนาดนี้แล้วกระทันหันขนาดนี้ ตอนนี้ที่ผมพิมพ์อยู่นี้ มันคือช่วงเวลาที่ผมยังรอเขาตัดใจได้ผมยังรอเขากลับ ผมทำได้เพียงแค่บอกว่าเขาว่า ผมคือคนที่รักเขามากที่สุด แล้วไม่ว่าจะยังไงก็ตามผมก้จะรักเขาตลอดไป คนที่ผมซื่อสัตย์และเชื่อใจมาตลอด7 ปี ความผิดของเธอครั้งนี้ มันไม่สามารถลบล้างความดีที่เธอทำทั้งหมดได้ ตอนนี้ผมคงทำได้แค่รอ 

ขอบคุณครับ ที่อ่านมาจนจบ ผมอาจจะพิมพ์ไม่สวยหรูไม่มีเว้นวรรคที่สวยงาม แต่นี้คือการระบายทั้งหมดของผม ขอบคุณครับ