ถ้าไม่มีภาคการเกษตรมาเป็นตัวถ่วง เศรษฐกิจประเทศไทยจะก้าวไกลไปกว่านี้

เคยลองสังเกตุพัฒนาการทางเศรษฐกิจของประเทศไทยแล้ว เทียบกับประเทศที่พัฒนาแล้วอื่นๆดูจะพบ ว่า ก่อนยุคปฎิวัติอุตสาหกรรม ประเทศไทยและประเทศเหล่าๆนั้น ก็ยังพึ่งพาภาคเกษตรกรรมในการดำรงชีพอยู่ พอมาถึงยุคปัจจุบันประเทศเหล่านั้นกลายเป็นชาติอุตสาหกรรมและเทคโนโลยีขนานใหญ่ไปหมดแล้ว ในขณะที่ไทยยังคงเป็นประเทศรายได้ปานกลางอยู่ เพราะความยากจนและรายได้อันต่ำเตี้ยในภาคเกษตรกรรมมาเป็นตัวถ่วง Mean ให้ต่ำลง 

เคยคิดถึงขนาดว่า บางทีการที่ประเทศไทยมีสภาพที่เหมาะสมกับการทำเกษตรกรรมมากจนเกินไปก็ส่งผลเสียที่รุนแรงทางด้านเศรษฐกิจในยุคปัจจุบันมาก เพราะทำให้ยึดติดกับสิ่งดีๆที่มีอยู่ ไม่คิดจะพัฒนาให้ดีขึ้น ต้องคอยหลอกตัวเองว่าเป็นครัวโลกส่งออกวัตถุดิบราคาถูกๆตลอดเวลา ในขณะที่ประเทศอื่นส่งออก สมาร์ทโฟน คอมพิวเตอร์ ชิพความจำ

ถ้าประเทศไทยมีแต่ภูเขาเต็มไปหมด ไม่มีที่ราบลุ่มแม่น้ำเลย และเป็นพื้นที่ทะเลทรายทั้งหมด เศรษฐกิจอาจจะรุ่งเรืองกว่านี้ เพราะต้องดิ้นรนหากินในทางอื่นที่สร้างผลตอบแทนมากกว่านั่งปลูกข้าวปลูกผักทำไร่โง่ๆขายไปวัน  เหมือนพวกประเทศอาหรับทะเลทรายที่ขายน้ำมันจนรวย  ประเทศเกาหลีใต้ สิงค์โปร์ ญี่ปุ่น ส่งออกสินค้าไฮเทคจนรวย มีเงินมากว้านซื้ออาหารเกรดส่งออกจากประเทศด้อยพัฒนากินอย่างอิ่มหนำสำราญ

ใครจะไปรู้

นี่คือความโชคร้ายในความโชคดีอย่างแท้จริง