..จากความฝันสู่เรื่องจริง..
ฝันที่เหมือนจริงจนสงสัย ต้องตามสืบ ในที่สุดความลับก็ถูกเปิดเผย
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ ชื่อในเรื่องเป็นชื่อสมมติ แต่ชื่อพี่ก้อยเป็นชื่อจริงๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ป้าทั้ง 3 คนในเรื่องเป็นพี่สาวพ่อ
ป้ายม เป็นพี่สาวคนโต รองลงมาก็ป้าหมู และป้าผึ้ง
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของพี่ก้อย พี่สาวที่จู่ๆก็รู้ว่ามีพี่สาวคนนี้
คืนหนึ่งในปีไหนจำไม่ได้(ประมาณ3-4ปีก่อน) ไปเดินอยู่แถวบ้านป้าที่ ตจว. แล้วได้ยินเสียงคนร้องไห้อยู่บนบ้านป้ายม เลยขึ้นไปดู (ลอยขึ้นไป) เห็นพี่ผู้หญิงคนนึงผมดำยาวใส่ชุดดำนั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่บนบ้านป้า พี่เขาดูเศร้ามาก เราเกิดความสงสารขึ้นมาในใจ ก็เข้าไปหาพี่เขาใกล้ๆ แล้วถามพี่ว่า "พี่เป็นใคร เป็นอะไร ทำไมร้องไห้หนักขนาดนี้" เขาบอกว่าเขาเป็นลูกของป้ายม เขาชื่อพี่ก้อย เขาบอกเราอีกว่า "แม่ไม่รักพี่ แม่ทิ้งพี่ แม่ไม่สนใจพี่" เขาก็ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าพี่เขาเป็นผี พี่เขาตายไปนานแล้ว แต่เราไม่เคยรู้มาก่อนว่าเรามีพี่สาวคนนี้ด้วย เราไม่กลัวพี่เขานะ แต่สงสาร อยากช่วย เรากลับลงมาครุ่นคิดอยู่ข้างล่าง เราก็ว่าเอาวะ เป็นไงเป็นกัน ต้องช่วยพี่ก้อยให้ได้ เราเหาะขึ้นไปบนบ้านอีกรอบ จะเข้าไปหาพี่ก้อย หวังจะช่วย แต่พี่ก้อยหันหน้ามามองเราขวับ ตาแดงก่ำ ทันใดนั้นก็มีแรงมหาศาลผลักเราออกมา เราโดนผลักออกมาแรงมาก พี่ก้อยผลักเราออกมา ทำนองว่า "ไม่ต้องมายุ่ง" พี่เขาคงโกรธป้ามาก แล้วก็เลยมาพาลใส่เราด้วย แต่เราไม่ว่าไรหรอก เวลาเศร้าเสียใจ ใครๆก็เป็นแบบนี้
แล้วเราก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วออกนั่งรถไปกับพ่อแม่ เรานั่งเบาะหลัง แล้วถามพ่อว่า "พ่อๆ พี่ก้อยลูกป้ายม เขาตายแล้วหรอ เขาเป็นอะไร ทำไมถึงตาย" พ่อบอก "จะบ้าเหรอ พี่ก้อยไม่ใช่ลูกป้ายม พี่ก้อยเป็นลูกป้าหมู(ป้าอีกคน) พี่ก้อยยังไม่ตาย" เราก็บอก "ไม่ใช่พ่อ พี่ก้อยลูกป้าหมู หนูก็รู้จัก หนูรู้ว่าพี่เขายังไม่ตาย แต่ที่หนูถาม หนูหมายถึงพี่ก้อยลูกป้ายม ที่ตายไปแล้วน่ะ เค้าชื่อพี่ก้อยเหมือนกัน" พ่อบอก "ไม้(เรา)จะบ้าเหรอ ป้ายมไม่มีลูกชื่อก้อย พี่ก้อยมีแค่คนเดียว คือลูกป้าหมู" เราก็อ้าววว พ่อไม่เข้าใจ ถ้าพ่อยืนยันอย่างนั้นก็ไม่ถามต่อแล้ว พ่อคงไม่รู้จริงๆ ..............
แล้วก็ตื่นนน~ ตื่นจริงแล้วทีนี้
ก็ลุกขึ้นมา เมื่อกี้ฝันไปเหรอ เหมือนจริงมาก ฝันซ้อนฝันเลยแฮะ ด้วยความสงสัย แล้วตอนนั้นเราอยู่ กทม. พ่อแม่อยู่ ตจว. เลยโทรหาพ่อแม่ ก็ถามเรื่องพี่ก้อยนี่หล่ะ แล้วพ่อก็บอกว่าบ้า พ่อว่าเราบ้า ว่าเพ้ออะไร ป้ายมไม่มีลูกชื่อก้อย มีแต่ป้าหมู พี่ก้อยมีคนเดียวเท่านั้นแหละ ไม้มั่วแล้ว เราก็เออๆ พ่อแม่คงไม่มีใครรู้จริงๆแหละ แต่ความสงสัยก็ยังไม่จบนะ โทรไปถามพี่ที่เป็นลูกป้าผึ้งอีก เล่าเรื่องที่ฝันเห็นพี่ก้อยให้ฟัง พร้อมบอกลักษณะไป พี่บอกขนลุก แล้วเล่าให้เราฟังว่า หลานเคยไปนอนบนบ้านป้ายม แล้วตื่นมากลางดึก เห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดดำนั่งมองเขาอยู่ที่นอกมุ้ง ลักษณะที่หลานเห็น เหมือนกับที่ไม้ฝันเห็นเลย พี่บอกให้เราหยุด ไม่ต้องเล่าต่อ เขาขนลุก แต่เราก็ขอให้ไปถามป้ายมให้หน่อยว่าเคยมีลูกป้าคนไหนตายแล้วมั่ง หรือป้ายมเคยแท้งมั้ย พี่ก็นับดู ลูกป้ายมยังไม่มีใครตายนะ อยู่ครบทุกคน แต่เรื่องแท้งพี่ไม่รู้ พี่ก็เกิดไม่ทัน เราก็ขอให้ถามป้าผึ้ง(แม่พี่)ดู เผื่อป้าผึ้งจะรู้ แต่แล้วพี่ก็ไม่ถามให้ คงคิดว่าเราเพ้อเจ้อละมั้ง
จนปีถัดมา (2561) เราได้ไปบ้านป้าที่ ตจว. ตอนอยู่ก็ลืมถามนะ พอนั่งรถกลับเท่านั้นแหละ นึกขึ้นได้ เลยถามเรื่องพี่ก้อยลูกป้ายมกับพ่อแม่อีกครั้ง เราเล่าย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้วถึงเรื่องที่เจอพี่ก้อยในฝัน เล่าไปพ่อกับแม่ก็ขนลุกซู่ซ่าไป คราวนี้พ่อไม่ว่าเพ้อเจ้อแล้วนะ เพราะบรรยากาศบนรถมันแปลกๆ ทั้งพ่อกับแม่รู้สึกได้ ขนลุกมาตลอดทางตั้งแต่เราพูดถึงพี่ก้อย พ่อก็นึกย้อนกลับไปสมัยก่อน ตอนที่ป้ายมมีปัญหากับสามี และเคยไปคบหากับหนุ่มอีกหมู่บ้านอยู่พักนึง พ่อสงสัยว่าอาจจะเป็นตอนนั้น อาจจะท้องพี่ก้อยแล้วไปทำแท้ง ไม่ให้ใครรู้ แล้วกลับมาอยู่กับครอบครัวอย่างเงียบๆ
คราวนี้พ่อสงสัยแล้ว จึงให้แม่โทรถามความจริง แม่โทรไปหาป้าผึ้ง(สนิทกับป้ายมที่สุด) ถามว่า "ป้ายมเคยแท้งหรือเคยไปทำแท้งมั้ย มันแปลกๆนะ ตั้งแต่ที่ไม้พูดถึงก้อยลูกป้ายมเนี่ย ที่ไม้เล่าว่าเขาตายไปแล้ว ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก เล่าให้ฟังตั้งแต่ปีก่อนนู้นก็ยังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้เริ่มสงสัยแล้ว เลยตัดสินใจโทรถาม เพราะตั้งแต่ที่ไม้เล่ามาเนี่ยขนลุกตลอดทาง บรรยากาศบนรถก็แปลกๆ มันยังไงๆอยู่นะ และตอนที่เอาของไปทิ้งให้พี่ยมก็ขนลุกซู่ซ่าแปลกๆ จู่ก็รู้สึกวังเวงชอบกล"
แล้วก็เล่าเรื่องที่เราฝันเห็นพี่ก้อยให้ป้าผึ้งฟัง ป้าผึ้งบอกว่า "พอๆ ไม่ต้องเล่าแล้ว พี่ขนลุก พี่กลัว พี่รู้แล้วว่ากรรมนี้ที่พี่กับพี่ยม ที่เจ็บออดๆแอดๆที่เราได้รับอยู่ เป็นเพราะน้องก้อยเค้าโกรธแค้นที่ไปทำเค้า ไม่ให้เค้าได้เกิด พี่ยอมรับแล้ว พี่นี่แหละที่เป็นคนพาพี่ยมไปทำแท้ง พี่ยมเขามีครอบครัวอยู่แล้ว เขากลัวคนอื่นรู้ เรื่องนี้เป็นความลับ ไม่มีใครรู้ มีแค่พี่กับพี่ยมที่รู้ เดี๋ยวนี้ที่พี่ดีขึ้นมากเพราะพี่เข้าวัดปฏิบัติธรรม ผลบุญตรงนี้คงช่วยพี่ไว้ แต่พี่ยมเขาไม่ได้ทำเหมือนพี่ ตอนนี้เขาเจ็บหนักกว่าพี่อีก พี่ต้องไปบอกเขาแล้วหล่ะ ให้เขาทำบุญให้น้องก้อยบ้าง กรรมตรงนี้หนักเหลือเกิน ไม้มันไม่ได้มั่วนะ ไม่ใช่ฝันเล่นๆแล้วหล่ะ นี่เรื่องจริง ทีแรกพี่ก็ยังตกใจว่ารู้เรื่องพี่ยมทำแท้งได้ไง แต่พอไม้มันเล่ามานะ พี่เชื่อเลย แต่ว่าเรื่องนี้อย่าบอกใครนะ มันจะส่งผลถึงป้ายมเขา"
นั่นหล่ะ แล้วก็ถึงบางอ้อเลย เรื่องพี่ก้อยก็กระจ่างละ ตอนแรกให้แม่โทรถามก่อนว่าจริงมั้ย พอป้ารับว่าจริง ก็ให้คุยกับไม้ ไม้ก็เล่าเรื่องพี่ก้อยให้ป้าผึ้งฟัง ก็บอกว่า "พี่ก้อยเขาเสียใจมากเลยนะ เขาบอกว่า(ป้ายม)แม่ไม่รักเขา ทิ้งเขา ไม่สนใจเขา ไม้เห็นเขาร้องไห้จนตาแดงก่ำ" พอเล่าถึงตรงนี้ ป้าผึ้งบอกไม่ต้องเล่าแล้ว ป้ากลัว คือเขารู้อยู่แก่ใจว่าเขากับป้ายมเคยทำอะไรไป ก็ให้แม่คุยต่อ แม่ก็บอกให้ไปทำบุญให้พี่ก้อยแหละ เขาก็ตกลง
ทีนี้พ่อไม่ว่าเราละ เรื่องพี่ก้อยนั้นมีจริง ซ้ำยังขนลุกไปจนถึงบ้าน พ่อก็ว่าเออ ทำไมคนอื่นเขาสัมผัสไม่ได้ ทำไมคนที่สื่อสารกับก้อยได้คือไม้
อ้อ แล้วฉากนั้นน่ะ ที่ถามเรื่องพี่ก้อยกับพ่อบนรถน่ะ โห เหมือนในฝันเปี๊ยบเลย ตำแหน่งที่นั่งคือใช่อีก ทีแรกก็โดนพ่อว่าแหละ ในฝันเราพอโดนว่าเราก็ไม่ถามต่อ นิ่งเงียบไป แต่ในเรื่องจริง พอเรานิ่งเงียบไป พ่อก็คิดต่อ ก็คิดย้อนไปถึงอดีต จนนึกได้นั่นแหละ เลยให้แม่โทรถาม
พอรู้ความจริง เราก็นึกถึงพี่ก้อยในใจว่า "พี่ก้อย ที่หนูเคยว่าจะช่วยพี่น่ะ ที่พี่ว่าแม่ไม่สนใจพี่ ตอนนี้หนูทำให้แม่พี่เค้าจำพี่ได้แล้วนะ แม่พี่เค้าสนใจพี่แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าไปทำบุญให้พี่ พี่ก็คอยรับแล้วกัน"
.. เรื่องพี่ก้อยก็จบลงเท่านี้ ..
พยายามหารูปที่คล้ายพี่ก้อยแล้ว ทั้งทรงผม สีผม สีผิว
เมื่อฝันคือเรื่องจริง ผีที่เจอในฝันก็มีตัวตนจริงๆ 😱
ฝันที่เหมือนจริงจนสงสัย ต้องตามสืบ ในที่สุดความลับก็ถูกเปิดเผย
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ ชื่อในเรื่องเป็นชื่อสมมติ แต่ชื่อพี่ก้อยเป็นชื่อจริงๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของพี่ก้อย พี่สาวที่จู่ๆก็รู้ว่ามีพี่สาวคนนี้
คืนหนึ่งในปีไหนจำไม่ได้(ประมาณ3-4ปีก่อน) ไปเดินอยู่แถวบ้านป้าที่ ตจว. แล้วได้ยินเสียงคนร้องไห้อยู่บนบ้านป้ายม เลยขึ้นไปดู (ลอยขึ้นไป) เห็นพี่ผู้หญิงคนนึงผมดำยาวใส่ชุดดำนั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่บนบ้านป้า พี่เขาดูเศร้ามาก เราเกิดความสงสารขึ้นมาในใจ ก็เข้าไปหาพี่เขาใกล้ๆ แล้วถามพี่ว่า "พี่เป็นใคร เป็นอะไร ทำไมร้องไห้หนักขนาดนี้" เขาบอกว่าเขาเป็นลูกของป้ายม เขาชื่อพี่ก้อย เขาบอกเราอีกว่า "แม่ไม่รักพี่ แม่ทิ้งพี่ แม่ไม่สนใจพี่" เขาก็ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าพี่เขาเป็นผี พี่เขาตายไปนานแล้ว แต่เราไม่เคยรู้มาก่อนว่าเรามีพี่สาวคนนี้ด้วย เราไม่กลัวพี่เขานะ แต่สงสาร อยากช่วย เรากลับลงมาครุ่นคิดอยู่ข้างล่าง เราก็ว่าเอาวะ เป็นไงเป็นกัน ต้องช่วยพี่ก้อยให้ได้ เราเหาะขึ้นไปบนบ้านอีกรอบ จะเข้าไปหาพี่ก้อย หวังจะช่วย แต่พี่ก้อยหันหน้ามามองเราขวับ ตาแดงก่ำ ทันใดนั้นก็มีแรงมหาศาลผลักเราออกมา เราโดนผลักออกมาแรงมาก พี่ก้อยผลักเราออกมา ทำนองว่า "ไม่ต้องมายุ่ง" พี่เขาคงโกรธป้ามาก แล้วก็เลยมาพาลใส่เราด้วย แต่เราไม่ว่าไรหรอก เวลาเศร้าเสียใจ ใครๆก็เป็นแบบนี้
แล้วเราก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วออกนั่งรถไปกับพ่อแม่ เรานั่งเบาะหลัง แล้วถามพ่อว่า "พ่อๆ พี่ก้อยลูกป้ายม เขาตายแล้วหรอ เขาเป็นอะไร ทำไมถึงตาย" พ่อบอก "จะบ้าเหรอ พี่ก้อยไม่ใช่ลูกป้ายม พี่ก้อยเป็นลูกป้าหมู(ป้าอีกคน) พี่ก้อยยังไม่ตาย" เราก็บอก "ไม่ใช่พ่อ พี่ก้อยลูกป้าหมู หนูก็รู้จัก หนูรู้ว่าพี่เขายังไม่ตาย แต่ที่หนูถาม หนูหมายถึงพี่ก้อยลูกป้ายม ที่ตายไปแล้วน่ะ เค้าชื่อพี่ก้อยเหมือนกัน" พ่อบอก "ไม้(เรา)จะบ้าเหรอ ป้ายมไม่มีลูกชื่อก้อย พี่ก้อยมีแค่คนเดียว คือลูกป้าหมู" เราก็อ้าววว พ่อไม่เข้าใจ ถ้าพ่อยืนยันอย่างนั้นก็ไม่ถามต่อแล้ว พ่อคงไม่รู้จริงๆ ..............
แล้วก็ตื่นนน~ ตื่นจริงแล้วทีนี้
ก็ลุกขึ้นมา เมื่อกี้ฝันไปเหรอ เหมือนจริงมาก ฝันซ้อนฝันเลยแฮะ ด้วยความสงสัย แล้วตอนนั้นเราอยู่ กทม. พ่อแม่อยู่ ตจว. เลยโทรหาพ่อแม่ ก็ถามเรื่องพี่ก้อยนี่หล่ะ แล้วพ่อก็บอกว่าบ้า พ่อว่าเราบ้า ว่าเพ้ออะไร ป้ายมไม่มีลูกชื่อก้อย มีแต่ป้าหมู พี่ก้อยมีคนเดียวเท่านั้นแหละ ไม้มั่วแล้ว เราก็เออๆ พ่อแม่คงไม่มีใครรู้จริงๆแหละ แต่ความสงสัยก็ยังไม่จบนะ โทรไปถามพี่ที่เป็นลูกป้าผึ้งอีก เล่าเรื่องที่ฝันเห็นพี่ก้อยให้ฟัง พร้อมบอกลักษณะไป พี่บอกขนลุก แล้วเล่าให้เราฟังว่า หลานเคยไปนอนบนบ้านป้ายม แล้วตื่นมากลางดึก เห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดดำนั่งมองเขาอยู่ที่นอกมุ้ง ลักษณะที่หลานเห็น เหมือนกับที่ไม้ฝันเห็นเลย พี่บอกให้เราหยุด ไม่ต้องเล่าต่อ เขาขนลุก แต่เราก็ขอให้ไปถามป้ายมให้หน่อยว่าเคยมีลูกป้าคนไหนตายแล้วมั่ง หรือป้ายมเคยแท้งมั้ย พี่ก็นับดู ลูกป้ายมยังไม่มีใครตายนะ อยู่ครบทุกคน แต่เรื่องแท้งพี่ไม่รู้ พี่ก็เกิดไม่ทัน เราก็ขอให้ถามป้าผึ้ง(แม่พี่)ดู เผื่อป้าผึ้งจะรู้ แต่แล้วพี่ก็ไม่ถามให้ คงคิดว่าเราเพ้อเจ้อละมั้ง
จนปีถัดมา (2561) เราได้ไปบ้านป้าที่ ตจว. ตอนอยู่ก็ลืมถามนะ พอนั่งรถกลับเท่านั้นแหละ นึกขึ้นได้ เลยถามเรื่องพี่ก้อยลูกป้ายมกับพ่อแม่อีกครั้ง เราเล่าย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้วถึงเรื่องที่เจอพี่ก้อยในฝัน เล่าไปพ่อกับแม่ก็ขนลุกซู่ซ่าไป คราวนี้พ่อไม่ว่าเพ้อเจ้อแล้วนะ เพราะบรรยากาศบนรถมันแปลกๆ ทั้งพ่อกับแม่รู้สึกได้ ขนลุกมาตลอดทางตั้งแต่เราพูดถึงพี่ก้อย พ่อก็นึกย้อนกลับไปสมัยก่อน ตอนที่ป้ายมมีปัญหากับสามี และเคยไปคบหากับหนุ่มอีกหมู่บ้านอยู่พักนึง พ่อสงสัยว่าอาจจะเป็นตอนนั้น อาจจะท้องพี่ก้อยแล้วไปทำแท้ง ไม่ให้ใครรู้ แล้วกลับมาอยู่กับครอบครัวอย่างเงียบๆ
คราวนี้พ่อสงสัยแล้ว จึงให้แม่โทรถามความจริง แม่โทรไปหาป้าผึ้ง(สนิทกับป้ายมที่สุด) ถามว่า "ป้ายมเคยแท้งหรือเคยไปทำแท้งมั้ย มันแปลกๆนะ ตั้งแต่ที่ไม้พูดถึงก้อยลูกป้ายมเนี่ย ที่ไม้เล่าว่าเขาตายไปแล้ว ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก เล่าให้ฟังตั้งแต่ปีก่อนนู้นก็ยังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้เริ่มสงสัยแล้ว เลยตัดสินใจโทรถาม เพราะตั้งแต่ที่ไม้เล่ามาเนี่ยขนลุกตลอดทาง บรรยากาศบนรถก็แปลกๆ มันยังไงๆอยู่นะ และตอนที่เอาของไปทิ้งให้พี่ยมก็ขนลุกซู่ซ่าแปลกๆ จู่ก็รู้สึกวังเวงชอบกล"
แล้วก็เล่าเรื่องที่เราฝันเห็นพี่ก้อยให้ป้าผึ้งฟัง ป้าผึ้งบอกว่า "พอๆ ไม่ต้องเล่าแล้ว พี่ขนลุก พี่กลัว พี่รู้แล้วว่ากรรมนี้ที่พี่กับพี่ยม ที่เจ็บออดๆแอดๆที่เราได้รับอยู่ เป็นเพราะน้องก้อยเค้าโกรธแค้นที่ไปทำเค้า ไม่ให้เค้าได้เกิด พี่ยอมรับแล้ว พี่นี่แหละที่เป็นคนพาพี่ยมไปทำแท้ง พี่ยมเขามีครอบครัวอยู่แล้ว เขากลัวคนอื่นรู้ เรื่องนี้เป็นความลับ ไม่มีใครรู้ มีแค่พี่กับพี่ยมที่รู้ เดี๋ยวนี้ที่พี่ดีขึ้นมากเพราะพี่เข้าวัดปฏิบัติธรรม ผลบุญตรงนี้คงช่วยพี่ไว้ แต่พี่ยมเขาไม่ได้ทำเหมือนพี่ ตอนนี้เขาเจ็บหนักกว่าพี่อีก พี่ต้องไปบอกเขาแล้วหล่ะ ให้เขาทำบุญให้น้องก้อยบ้าง กรรมตรงนี้หนักเหลือเกิน ไม้มันไม่ได้มั่วนะ ไม่ใช่ฝันเล่นๆแล้วหล่ะ นี่เรื่องจริง ทีแรกพี่ก็ยังตกใจว่ารู้เรื่องพี่ยมทำแท้งได้ไง แต่พอไม้มันเล่ามานะ พี่เชื่อเลย แต่ว่าเรื่องนี้อย่าบอกใครนะ มันจะส่งผลถึงป้ายมเขา"
นั่นหล่ะ แล้วก็ถึงบางอ้อเลย เรื่องพี่ก้อยก็กระจ่างละ ตอนแรกให้แม่โทรถามก่อนว่าจริงมั้ย พอป้ารับว่าจริง ก็ให้คุยกับไม้ ไม้ก็เล่าเรื่องพี่ก้อยให้ป้าผึ้งฟัง ก็บอกว่า "พี่ก้อยเขาเสียใจมากเลยนะ เขาบอกว่า(ป้ายม)แม่ไม่รักเขา ทิ้งเขา ไม่สนใจเขา ไม้เห็นเขาร้องไห้จนตาแดงก่ำ" พอเล่าถึงตรงนี้ ป้าผึ้งบอกไม่ต้องเล่าแล้ว ป้ากลัว คือเขารู้อยู่แก่ใจว่าเขากับป้ายมเคยทำอะไรไป ก็ให้แม่คุยต่อ แม่ก็บอกให้ไปทำบุญให้พี่ก้อยแหละ เขาก็ตกลง
ทีนี้พ่อไม่ว่าเราละ เรื่องพี่ก้อยนั้นมีจริง ซ้ำยังขนลุกไปจนถึงบ้าน พ่อก็ว่าเออ ทำไมคนอื่นเขาสัมผัสไม่ได้ ทำไมคนที่สื่อสารกับก้อยได้คือไม้
อ้อ แล้วฉากนั้นน่ะ ที่ถามเรื่องพี่ก้อยกับพ่อบนรถน่ะ โห เหมือนในฝันเปี๊ยบเลย ตำแหน่งที่นั่งคือใช่อีก ทีแรกก็โดนพ่อว่าแหละ ในฝันเราพอโดนว่าเราก็ไม่ถามต่อ นิ่งเงียบไป แต่ในเรื่องจริง พอเรานิ่งเงียบไป พ่อก็คิดต่อ ก็คิดย้อนไปถึงอดีต จนนึกได้นั่นแหละ เลยให้แม่โทรถาม
พอรู้ความจริง เราก็นึกถึงพี่ก้อยในใจว่า "พี่ก้อย ที่หนูเคยว่าจะช่วยพี่น่ะ ที่พี่ว่าแม่ไม่สนใจพี่ ตอนนี้หนูทำให้แม่พี่เค้าจำพี่ได้แล้วนะ แม่พี่เค้าสนใจพี่แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าไปทำบุญให้พี่ พี่ก็คอยรับแล้วกัน"
พยายามหารูปที่คล้ายพี่ก้อยแล้ว ทั้งทรงผม สีผม สีผิว