ทำกับข้าวในหอพัก เกี่ยวอะไรกับการศึกษา? ทำไมหลายๆคน ถึงคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ที่จะบังคับชีวิตคนอื่น?

เราว่าเค้าโกรธมากขึ้นจนต้องยอกย้อนแฟน จขกท เพราะแฟน จขกท ดันพูดว่า "มันดังมากเลยหรอ ทำไมพี่ไม่บอกผม ไม่บอกตั้งแต่แรก พี่จะทนทำไม บอกผมได้ ถ้าผมรู้ว่ามันดังผมก็คงไม่ทำ" แทนที่จะกล่าวขอโทษด้วยความสำนึกผิดจากใจจริงที่เพิ่งรู้ว่าเราทำคนอื่นเดือดร้อน คำพูดเหล่านั้นแสดงถึง "อีโก้" เกิดจากความเสียหน้า เลยต้องรีบปัดด้วยความโมโห คนได้ฟังดังนั้นมันก็เลยขึ้นเพิ่มขึ้นทวีคูณ จำไว้นะคะ เวลาทำผิดให้ขอโทษ ไม่ใช่ไปบอกเค้าว่า ทำไมพี่ไม่บอกว่าผมทำผิด ถ้าผมรู้ว่ามันผิดผมจะไม่ทำ อย่าไปพูดแบบนี้กับคนที่เค้าไม่มีหน้าที่สั่งสอนคุณ

วัตถุดิบต่าง ๆ สามารถเตรียมได้ตั้งแต่ก่อนลงมือทำนะ
อย่างไก่สับอะ คุณจะสับตั้งแต่หัววันก็ได้ หรือถ้าไม่สับเอง ที่ร้านหรือตามซุปเปอร์มันก็มีไก่บดขายนี่
หรือไม่ก็ทำให้เสร็จตั้งแต่ช่วงเย็น แล้วแฟนคุณจะกินเมื่อไหร่ก็อุ่นเอา ที่แฟนคุณไปเถียงเขาว่าไม่รู้จะทำไงน่ะ ทำไมเราคิดได้ตั้งหลายวิธีอะ

บอกตรง ๆ ถ้าเป็นเรา เราก็ไม่โอเคนะที่มีเพื่อนบ้านชอบทำเสียงดังตอนกลางคืนทุกวัน
คนทำงานต้องตื่นแต่เช้า ช่วงเวลาสามทุ่มขึ้นไป ควรเป็นเวลาพักผ่อน ถ้ามีเสียงดังก็พักผ่อนได้ไม่เต็มอิ่ม
เช่น อาจจะต้องนอนดึกตามคุณไปด้วย หรืออาจจะต้องนอนไม่หลับไปเลยทั้งคืน คนเรามันไม่เหมือนกันค่ะ
ถ้าระยะยาว มีผลต่อสุขภาพแน่นอน ซึ่งถ้าคุณยืนยันว่าจะสับไก่ตอนกลางคืนต่อไป คุณไปรับผิดชอบชีวิตเขาไหมล่ะ
ถ้าเป็นเรา เราอาจจะไม่คุยกับคุณให้เสียเวลา แต่เราจะบอกเจ้าของหอพักเลยแหละ

สุดท้ายมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการศึกษา มันเป็นเรื่องของมารยาทค่ะ
เพียงแต่มันอาจจะน่าแปลกใจนิดหน่อย ถ้าคนมีการศึกษากลับไม่เข้าใจในเรื่องง่าย ๆ แบบนี้

ลบทิ้งไปซะละ เผื่อใครมาไม่ทัน

สวัสดีค่ะทุกคน.....เราพึ่งเคยมาตั้งกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดตรงไหน แท็กห้องผิดขออภัยด้วยนะคะ

    คือเรามีปัญหากับพี่ข้างห้อง เลยอยากจะมาระบายให้ทุกคนฟัง ก่อนอื่นเลยเรายอมรับนะคะ ว่าสิ่งที่เราทำมันผิดจริงๆ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเอาการศึกษาเข้ามาเกี่ยวข้อง......เริ่มเลยนะคะ

  เราเช่าห้องอยู่กับแฟน 2 คน อยู่มาเกือบปีแล้ว อีก4เดือนก็จะย้ายเข้ากรุงเทพ เพราะแฟนจะไปเรียนต่อโท (เรื่องนี้มีแค่เจ้าของหอเท่านั้นที่รู้)

  ส่วนห้องข้างๆเรา มีห้องคุณลุงกับลูกชาย ซึ่งไม่เคยมีปัญหา ยิ้มแย้มให้ทุกครั้งที่เจอ
  
  ส่วนอีกข้างหนึ่ง เป็นคู่สามีภรรยา ทำอาชีพขายไก่ทอด ย้ายมาอยู่ทีหลังเรา ตอนย้ายเข้ามาแฟนเราก็รีบเข้าไปทักทาย และบอกว่า "ผมชอบฟังเพลงนะ ถ้าเสียงมันดังรบกวนหรือมีอะไรมาบอกกันได้นะครับ"  พี่ๆเขาก็ขำๆ และก็ยิ้มแย้มดี

  เราและแฟนใช้ชีวิตกันตอนกลางคืนส้ะส่วนใหญ่ เพราะนอนไม่หลับ ไปหลับก็ตอนเช้า 6-7โมง
  
  ปกติแล้ว เราทำกับข้าวให้แฟนกินทุกวัน เพราะปลอดภัยกว่าร้านตามตลาด แฟนชอบมาก โดยเฉพาะ กระเพราไก่สับ ก็ทำมาเรื่อยๆ สลับกับเมนูอื่นๆ ทำแค่วันละมื้อ ทำเกือบทุกวันตั้งแต่มาอยู่ที่นี่แรกๆเลย มีทั้งสับไก่(ทุกวัน) ทั้งตำ ทั้งปั่น ก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร ไม่มีใครมาพูดมาบอกว่ามันดังไปนะ เราก็ไม่รู้ตัวว่าเสียงมันจะดังจนรบกวนเขา ก็ทำกับข้าวต่อมาเรื่อยๆ คิดว่าเขาจะมาบอกถ้าเกิดมันรบกวน และอีกอย่างเราก็เบามือมากไม่กล้าออกแรงเต็มที่ เราก็ชะล่าใจไป คิดว่าไม่มีใครได้ยิน

    จนวันนึง พี่ผู้หญิงข้างๆห้องทนไม่ไหวกับการสับไก่ของเราตอน3ทุ่ม มาเคาะประตูห้อง พูดจาด้วยความโมโห "เบาๆเสียงหน่อยได้มั้ย! ทนมานานแล้ว กับข้าวทำตอนกลางวันไม่ได้หรอ พี่จะนอน พี่ต้องพักผ่อน พี่ต้องทำงานได้ยินทุกวันเลย ทนมานานมากแล้ว มันรบกวนมากๆพี่ทนไม่ไหวแล้ว"  
      
     แฟนออกไปคุย ส่วนเรานั่งตกใจอยู่เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ และเราก็โมโหง่ายกลัวจะมีเรื่องเลยไม่ออกไปดีกว่า
    
    แฟนก็ออกไปขอโทษ และถามว่ามันดังมากเลยหรอ ทำไมพี่พึ่งมาบอกผม ไม่บอกตั้งแต่แรก พี่จะทนทำไมบอกผมได้ ถ้าผมรู้ว่ามันดังผมก็คงไม่ทำ
    
     แล้วพี่ผู้ชายก็รีบเปิดประตูออกมาช่วยพี่ผู้หญิง
"ไหน คุณเรียนโทหรอ เรียนที่ไหน  มหาลัยไหน"

"ยังครับผมยังไม่ได้เรียน รอสมัคร" แฟนตอบ

เรางงมากมันเกี่ยวอะไรกัน?

"ผมก็เรียนจบ ปวส.มานะ" พี่ผู้ชายตอบเสร็จก็ชี้ไปหาพี่ผู้หญิง

"พี่ก็จบปริญญาตรีมา เคยเป็นครูนะ ถึงจะมาเป็นพ่อค้าแม่ค้า ก็ไม่ได้โนเนมนะ" พี่ผู้หญิงกล่าว

พี่ผู้ชายก็เลยใส่มารัวๆ

"ทำทุกวันเลยหรอ ได้ยินทุกวัน สับไก่ทุกวันเลยผัดกะเพราใช่มั้ย ไก่หรือหมู ไม่เบื่อรึไง ทำไมต้องสับ หั่นไม่ได้หรอ"

แฟนก็เลยบอก "ชอบกินผัดกะเพราครับ
ผมต้องทำยังไงครับ ผมนอนกลางคืนไม่หลับ เลยต้องนอนกลางวัน ผมไม่รู้จะทำตอนไหนจริงๆ"

พี่ผู้หญิงก็เลยใส่รัวๆเรื่องมารยาท

"ในหอ เขาไม่มีใครทำกับข้าวกันหรอก ดูพี่สิยังซื้อกินทุกวันเลย ไม่เคยทำกับข้าวหรอก หิวๆก็ต้มมาม่า เพราะพี่มีมารยาท เกรงใจคนอื่นเขา เวลาพี่ทำของขายพี่ก็ไปทำที่ร้านพี่ พี่ไม่ทำที่นี่ ถ้าน้องอยากทำก็ไปทำตอนกลางวัน ตอนที่พี่ไม่อยู่ได้มั้ย 7โมง อย่าให้มันเกิน2ทุ่ม นอนไม่ได้เลย อยากจะพักผ่อนก็ไม่ได้พัก ขนาดพี่ออกมาปิดประตูหน้าต่างเพราะนอนเปิดแอร์ตอนกลางคืน พี่ยังต้องเบาๆเลย เพราะกลัวน้องจะตื่น ลุงข้างๆห้องเขาก็คงรำคาญ แต่เขาไม่กล้าพูด น้องต้องเกรงใจคนอื่นเขาบ้างเวลานี้มันไม่ใช่เวลาตื่น มันคือเวลานอนของคนอื่นเขา"

แฟนเราเลยรีบขอโทษและเข้าห้อง จะได้จบๆ เพราะแฟนก็โมโหง่ายเลยไม่อยากคุยต่อ ที่แฟนเริ่มโมโหเพราะคำพูดของพี่ๆเขามันไม่ได้มาแค่เตือน มันมาพร้อมกับความโมโหและพร้อมจะใส่ฝ่ายตรงข้ามแบบไม่ยั้ง

เรายอมรับผิดนะทุกคน ว่าเราทำผิดจริงๆ ถ้ารู้ว่ามันรบกวนขนาดนั้นจนนอนไม่ได้คงไม่ทำหรอก แต่เราไม่เข้าใจ ว่ามันเกี่ยวอะไรกับวุฒิการศึกษา? แฟนเราไม่เคยโอ้อวด ว่าตัวเองการศึกษาดีกว่าหรือสูงกว่า ทำไมต้องเอาการศึกษามาคุยกัน ถ้าจะบอกว่าตัวเองมีการศึกษา คนที่มีการศึกษาเขาคงไม่เอาใบวุฒิมาข่มกันหรอก

อีกอย่าง เขาบอกว่าเขามีมารยาท คนมีมารยาทคงไม่ใช้เสียงดังเอะอะโวยวายให้ห้องอื่นได้ยิน คงมีวิธีที่ดีกว่ามายืนเอะอะหน้าห้อง และอีกอย่าง เวลาเขาปิดประตูหน้าต่าง ไม่เคยเบาด้วยซ้ำ ดังมากๆเหมือนคนโมโห เขาเคยพาเพื่อนผู้หญิงมาสังสรรค์ เสียงหัวเราะเอะอะดังไปหมด เรายังไม่ไปยืนว่าเขาเสียงดังขนานนี้เลย

ลุงห้องข้างๆเรา ลากเก้าอี้ ขากเสลดอย่างกับคนอาเจียร ล้างจานล้างหม้อทุกๆตี3 ทำแบบนี้ทุกวัน บางวัน จุดธูปสวดหน้าห้องโคตรน่ากลัว เราก็ไม่เคยไปว่าเขา

เราคิดว่าทุกอย่างมันคือธรรมชาติของคน และยิ่งเราอยู่ร่วมกัน เรายิ่งต้องเข้าใจกันและกันไม่ใช่หรอ ทุกคนต่างที่มาร้อยพ่อพันแม่ ไม่สามารถทำอะไรเหมือนๆกันได้ ไม่มีใครมีสิทธิ์ไปบังคับใคร ว่าคุณต้องหั่นไก่เท่านั้น ห้ามสับ คุณต้องนอนกลางคืน เพราะคือเวลานอน อยู่หอทำกับข้าวไม่ได้ ทั้งๆที่ กฎของหอก็ไม่มี คุณจะมาบังคับเราได้ยังไง

ถ้ารับไม่ได้ควรบอกกันตั้งแต่แรก มาเตือนกันดีๆ ไม่ต้องมาบังคับกัน เราไม่เคยปิดกั้น ไม่ใช่เก็บจนเป็นอารมณ์และเอามาระเบิดใส่กัน จากที่เคยเข้าหน้ากันติด ตอนนี้แค่มองหน้าคงไม่อยากมองกันแล้ว

   หลังจากนี้ อีก4เดือนไม่รู้จะปรับตัวยังไง แต่ก็จะทำให้ได้ อาจจะต้องฝึกนอนให้ได้ หรือพยามตื่นมาทำตอนกลางวัน เพราะการทำกับข้าวให้แฟนกินมันเป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดของคู่เรา
    
   หรือทุกคนมีคำแนะนำมั้ยคะ ว่าควรทำตัวยังไงดีทำยังไงต่อดี

   ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่อ่านมาจนจบ ยาวเลย ไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังดี

ของคุณนะคะที่รับฟัง