สวัสดีทุกคนเราชื่อเบล เรามีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟัง.. 

เรามีลูกกับแฟนเราในวัยที่ไม่พร้อม ท้องในวันเรียน ทำให้เราต้องเลิกเรียน

แฟนเราไม่ได้อยากจะรับผิดชอบเราเท่าไร แต่จำใจต้องรับ

เราเคยเดินก้าวไปทางที่ผิดพลาด คบกับแฟนแฟนเราขายยาเสพติด

เขามักชอบพาผู้หญิงคนอื่นมาอยู่ด้วยตลอด บางทีทะเลาะกัน แฟนเราก็บอกว่าทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไป

เราท้องอยู่แค่หลุดปากด่าผู้หญิงของเขา เขาตบเราโชว์ผู้หญิงหลายรอบมาก ทำร้ายร่างกายเราจนเราเกือบแท้ง เข้าโรงพยาบาลหลายรอบ

ด้วยความที่เขาขายยาเสพติด สิ่งที่เขาจะทำกับคนที่เขาคิดว่าไม่มีหัวนอนปลายเท้าแบบเราคือ บังคับให้เราส่งยา ไปเอายา ทุกอย่างที่ขายเป็นชื่อนามสกุลเราคนเดียวเขาไม่สนว่าเราจะโดนจับหรือโดนอะไร

ถ้าเราไม่ไป เขาจะโมโหใส่ ไล่เราออกไปอยู่ที่อื่น ทั้งๆที่เราไม่มีที่จะไป

จนวันนึง กองปราบบุกมาจับที่คอนโด จากการล่อซื้อของเพื่อนเขา

เหมือนว่าโชคเรายังดี เขาไม่เอาเราไปด้วยแต่กลับกลายเป็นแฟนเรา ที่โดนหลักฐานมัดตัวแน่นมาก

การที่เรารอดได้ไม่ใช่ว่าโชคช่วย 


เราหาวิธีป้องกันตัตัวเอง ตลอดเวลาแทบบ้า

หลังจากนั้น ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป... 




เราจำเป็นต้องโทรไปบอกแม่เขาว่าเขาติดคุกโดนจับเพราะค้ายา ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน 

แม่เขาเป็นข้าราชการชั้นสูง ครอบครัวค่อนข้างจะมีฐานะ

แม่เขาขึ้นมาจากต่างจังหวัดในวันต่อมา 

สายตาที่เขามองเรา เหมือนเหยียดหยามเราท้องอยู่เขากลับใช้เราทำทุกอย่างแม้กระทั่งว่าขี่มอไซเอาของใช้ไปให้แฟนในคุก ทั้งๆที่เราขี่มอไซไม่เป็น

เขาโทษว่าเราเป็นต้นเหตุที่ทำให่ลูกเขาเป็นแบบนี้

เรียกเรามานั่งคุยให้เรานั่งบนพื้น แต่เชานั่งบนโซฟา

พูดใส่เราประมานว่าเราไม่มีหัวนอนปลายเท้า มีพ่อมีแม่ไหม มีบ้านอยู่หรืออาศัยเขาไปวันๆ

ตอนนั้นเจ็บมากในใจน้ำตาแทบไหลแต่กลั้นไว้ อดทนไว้ 

หลังจากนั้นแฟนเราจำเป็นต้องกลับไปเรียนเพราะต้องขอเลื่อนวันที่ติดคุกจากศาล เวลามันไปมหาลัยมันพาเราไปด้วยเพราะมันไม่มีเพื่อน แต่

เวลาเดินเขาไม่เดินข้างเรานะ แล้วให้เราไปรอตรงที่มืดๆรอจนกว่าเขาจะมา เหมือนมันอายที่เราท้อง

เราเหมือนเป็นขี้ข้าในบ้านเขา เราต้องซักผ้าด้วยมือ

ต้องทำอาหารให้ผู้หญิงของเขากิน ต้องดูแลบ้านดูแลทุกคน แต่เขาไม่เคยให้อะไรกับเราเลย

แม้แต่เสื้อผ้าเขาไม่เคยซื้อให้เรานะ เขามีเงินเขาจะออกไปข้างนอกไปเที่ยวอ่าง

เราไม่เคยทำอะไรได้เลย บอกแม่เขาแม่เขาก็พูดว่าถ้าทนไม่ได้ก็ไปซะ เหมือนเขาพยายามกดดันเราทุกทางให้เราไปเอง บางทีไม่จ่ายค่าไฟกันไฟดับเขาไปนอนโรงแรมกันหมดทิ้งเราอยู่ในคอนโดคนเดียว

เจ็บใจมากนะ แต่เรื่องนี้มันยังไม่หนักเรื่องที่จะเ่ลาให้ฟังต่อจากนี้แหละที่มันทำให้เรากลายเป็นคนกลัวคน

กลายเป็นคนเก็บตัว ไม่กล้าจะรู้จักกับใคร