เรามีเรื่องที่จะมาแชร์ให้ฟัง...
ไม่คิดไม่ฝันจะเกิดขึ้นกับใจของเราจริงๆเป็นคนรักคนยากแต่ถ้าได้รักคือให้หมดทั้งใจ ... เล่าเลยล่ะกัน??? เรื่องมันมีอยู่ว่า..
มีรุ่นพี่คนนึงแรกๆก็ทักคุยกันปกติไม่คิดไรไม่เคยคิดและไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะคบกันคุยกันมา3ปี คุยได้ทุกเรื่องระหว่างที่ คุยกันทุกวัน นั้นก็ยังไม่เอ๊ะใจว่าจะชอบอะไรเค้า
จนวันนึงคุยกันจนไม่มีสถานะ แต่ก็ยังคุยเพราะมันกลายเป็นความผูกผันไปแล้วเหมือนจะขาดไม่ได้ แต่เราก็มีแฟนยุแล้วคบกันมาก็หลายปียุมีทะเลาะบางเลิกบางแต่ก็ตัดไม่ขาดสักทีเพราะเค้าคือพ่อของลุก เคยเลิกกันหลายครั้งจนมียุครั้งนึงเราบอกกับตัวเองจะไม่กลับไปเด็ดขาดเพราะสิ่งที่ได้มาคือความเสียใจสุดๆ หัวใจแตกสลายเลยก็ว่าได้ จนไม่เหลือความรุ้สึกว่ารักเค้าอีกเลยแต่โชคชะตามันก็พัดให้เรากลับมายุกับมันอีก เพราะคำว่าลุกและคนรอบข้างเราใจแข็งไม่พอ จนได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งแต่การกลับมาครั้งนี้เราไม่เหมือนเดิม เราไม่ได้รักเค้าแล้วแต่ยุเพื่อลุกเหตผลมันยุเหนือทุกสิ่งที่เราจะเห็นแกตัวทิ้งลุกไว้กับเค้า... เศร้าไหมล่ะ??ต่อ
ก่อนหน้านั้นที่เลิกกัน เราก็ได้มารุ้ที่หลังว่ารุ่นพี่ที่คุยด้วยนั้นเค้าชอบเรามานานแล้วตั้งแต่คุยกันครั้งแรก เราเลิกกับแฟนได้สักพักใหญ่แหละ เราถึงเปิดใจคบกับรุ่นพี่ดู เราคบกันได้2เดือนพอดี แต่ความรุ้สึกที่มีเหมือนเราเจอคนที่ใช่ คนที่ใจเรารอมานาน มันคุนเคย มันผูกพัน ถึงไม่พุดกันก็เข้าใจ รุ้ใจกัน รุ้ว่าเค้าคิดไร รุ้สึกอะไร เรารุ้สึกเหมือนๆกัน ขาดกันไม่ได้จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของความรุ้สึกและในชีวิตไปแล้ว แต่นั้นแหละต่อให้รักกันมากแต่ก็เห็นแกตัวไม่ได้เพราะคำว่าลุกเราต้องหลับไปทำหน้าที่ให้ดีที่สุด เพราะถึงยังไงที่ไม่ยอมได้เป็นแบบนี้เพราะยอมไม่ได้จริงๆลุกทั้งคนเหตผลเต็มไปหมดที่เราต้องเลิกกัน ที่เลิกไม่ได้บอกเลิกกันนะ เค้ายอมถอยเพื่อให้เราได้กลับมายุกับลูก เพื่อทำในสิ่งที่ถูกต้อง ทั้งๆที่ใจเรากับพ่อของลุกเลิกกันไปแล้ว แต่ก็อย่างว่าในเมื่อมีผู้ใหญ่มาเกี่ยวข้องในเหตผลต่างๆคนที่ลำบากที่สุดก็ใจเราเอง ...
เราไม่รุ้หรอกต้องทำไงแต่กลับมาอยู่กับพ่อของลุกมันก็เหมือนเดิม เราเลือกอะไรได้ไหม เหตผล
หนักเกินไป
ยุก็ยุไปวันๆทำหน้าที่แม่ของลุกให้ดีที่สุด
ลืมบอกลุกคนเดียวผญ.
ถึงเรากับรุ้นพี่เลิกกันไปได้1ปีเต็ม ไม่เคยติดต่อกลับไปเลย เพราะมันยังรู้สึก และติดยุในใจตลอด และไม่เคยลืมไปจากใจได้เลย จนเราตัดสินใจทักไป ทำใจยุหลายวันกว่าจะทักไปใจนี่สั้นตึกๆ
ความรุ้สึกยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเค้าก็เช่นกันเรารุ้สึกเหมือนกันมาตลอดในระยะที่ห่างกัน เค้าก็ไม่ยอมมีคนอื่นเพราะเค้าก็ยังลืมไม่ได้ติดยุในใจ ไม่พร้อมที่จะมีใคร
มันเป็นเวรกรรมอะไร ที่ต้องตกยุในสถานะการแบบนี้ทิ้งก็ทิ้งไม่ได้ ไม่ขาด สักทียุแบบไม่มีหัวใจ แต่ใจก็
ไปยุกับอีกคนที่เป็นไปไม่ได้แต่ก็ลืมไม่ได้สักทีติดยุในใจขนาดไม่ได้คุยกันแต่คิดถึงตลอด....
ไม่รุ้เลยจิงๆว่าจะจบแบบไหน??
#ใครเป็นบาง ตกยุในวังวนแบบนี้
ลืมบอกไปพ่อของลุกคบมาก็9ปีแล้วกลับมายุด้วยกันเพราะมาทำหน้าที่สำหรับเรานะแต่สำหรับพ่อของลุกคงจะปรับตัวเพราะไม่อยากเสียเราไปแต่มันสายไปตรงที่ใจเราเผลอไปรักคนอื่นเข้าจิงๆ.. แต่ก็เป็นไปได้ยากที่จะรักกันยุด้วยกัน เหตผลบ้าบอ ที่เราต้องยุแบบนี้😂😂
ใครเป็นบางคนบางคนติดยุในใจไม่เคยลืมต่อให้เวลาผ่านมานานแล้วก็ตาม มันยังชัดเจน?
ไม่คิดไม่ฝันจะเกิดขึ้นกับใจของเราจริงๆเป็นคนรักคนยากแต่ถ้าได้รักคือให้หมดทั้งใจ ... เล่าเลยล่ะกัน??? เรื่องมันมีอยู่ว่า..
มีรุ่นพี่คนนึงแรกๆก็ทักคุยกันปกติไม่คิดไรไม่เคยคิดและไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะคบกันคุยกันมา3ปี คุยได้ทุกเรื่องระหว่างที่ คุยกันทุกวัน นั้นก็ยังไม่เอ๊ะใจว่าจะชอบอะไรเค้า
จนวันนึงคุยกันจนไม่มีสถานะ แต่ก็ยังคุยเพราะมันกลายเป็นความผูกผันไปแล้วเหมือนจะขาดไม่ได้ แต่เราก็มีแฟนยุแล้วคบกันมาก็หลายปียุมีทะเลาะบางเลิกบางแต่ก็ตัดไม่ขาดสักทีเพราะเค้าคือพ่อของลุก เคยเลิกกันหลายครั้งจนมียุครั้งนึงเราบอกกับตัวเองจะไม่กลับไปเด็ดขาดเพราะสิ่งที่ได้มาคือความเสียใจสุดๆ หัวใจแตกสลายเลยก็ว่าได้ จนไม่เหลือความรุ้สึกว่ารักเค้าอีกเลยแต่โชคชะตามันก็พัดให้เรากลับมายุกับมันอีก เพราะคำว่าลุกและคนรอบข้างเราใจแข็งไม่พอ จนได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งแต่การกลับมาครั้งนี้เราไม่เหมือนเดิม เราไม่ได้รักเค้าแล้วแต่ยุเพื่อลุกเหตผลมันยุเหนือทุกสิ่งที่เราจะเห็นแกตัวทิ้งลุกไว้กับเค้า... เศร้าไหมล่ะ??ต่อ
ก่อนหน้านั้นที่เลิกกัน เราก็ได้มารุ้ที่หลังว่ารุ่นพี่ที่คุยด้วยนั้นเค้าชอบเรามานานแล้วตั้งแต่คุยกันครั้งแรก เราเลิกกับแฟนได้สักพักใหญ่แหละ เราถึงเปิดใจคบกับรุ่นพี่ดู เราคบกันได้2เดือนพอดี แต่ความรุ้สึกที่มีเหมือนเราเจอคนที่ใช่ คนที่ใจเรารอมานาน มันคุนเคย มันผูกพัน ถึงไม่พุดกันก็เข้าใจ รุ้ใจกัน รุ้ว่าเค้าคิดไร รุ้สึกอะไร เรารุ้สึกเหมือนๆกัน ขาดกันไม่ได้จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของความรุ้สึกและในชีวิตไปแล้ว แต่นั้นแหละต่อให้รักกันมากแต่ก็เห็นแกตัวไม่ได้เพราะคำว่าลุกเราต้องหลับไปทำหน้าที่ให้ดีที่สุด เพราะถึงยังไงที่ไม่ยอมได้เป็นแบบนี้เพราะยอมไม่ได้จริงๆลุกทั้งคนเหตผลเต็มไปหมดที่เราต้องเลิกกัน ที่เลิกไม่ได้บอกเลิกกันนะ เค้ายอมถอยเพื่อให้เราได้กลับมายุกับลูก เพื่อทำในสิ่งที่ถูกต้อง ทั้งๆที่ใจเรากับพ่อของลุกเลิกกันไปแล้ว แต่ก็อย่างว่าในเมื่อมีผู้ใหญ่มาเกี่ยวข้องในเหตผลต่างๆคนที่ลำบากที่สุดก็ใจเราเอง ...
เราไม่รุ้หรอกต้องทำไงแต่กลับมาอยู่กับพ่อของลุกมันก็เหมือนเดิม เราเลือกอะไรได้ไหม เหตผล
ยุก็ยุไปวันๆทำหน้าที่แม่ของลุกให้ดีที่สุด
ลืมบอกลุกคนเดียวผญ.
ถึงเรากับรุ้นพี่เลิกกันไปได้1ปีเต็ม ไม่เคยติดต่อกลับไปเลย เพราะมันยังรู้สึก และติดยุในใจตลอด และไม่เคยลืมไปจากใจได้เลย จนเราตัดสินใจทักไป ทำใจยุหลายวันกว่าจะทักไปใจนี่สั้นตึกๆ
ความรุ้สึกยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเค้าก็เช่นกันเรารุ้สึกเหมือนกันมาตลอดในระยะที่ห่างกัน เค้าก็ไม่ยอมมีคนอื่นเพราะเค้าก็ยังลืมไม่ได้ติดยุในใจ ไม่พร้อมที่จะมีใคร
มันเป็นเวรกรรมอะไร ที่ต้องตกยุในสถานะการแบบนี้ทิ้งก็ทิ้งไม่ได้ ไม่ขาด สักทียุแบบไม่มีหัวใจ แต่ใจก็
ไม่รุ้เลยจิงๆว่าจะจบแบบไหน??
#ใครเป็นบาง ตกยุในวังวนแบบนี้
ลืมบอกไปพ่อของลุกคบมาก็9ปีแล้วกลับมายุด้วยกันเพราะมาทำหน้าที่สำหรับเรานะแต่สำหรับพ่อของลุกคงจะปรับตัวเพราะไม่อยากเสียเราไปแต่มันสายไปตรงที่ใจเราเผลอไปรักคนอื่นเข้าจิงๆ.. แต่ก็เป็นไปได้ยากที่จะรักกันยุด้วยกัน เหตผลบ้าบอ ที่เราต้องยุแบบนี้😂😂