เล่าเรื่องกิน | อย่าลืม "ขนมเข่ง"



แค่ก้อนแป้งเหนียวๆ หวานๆ แต้มจุดสีแดงไว้ตรงกลางให้พอมีหน้ามีตาบ้าง ใครๆ ก็ว่ามันอร่อยตรงไหน แค่ก้อนแป้งซื่อบื้อไร้ชีวิตชีวา แต่ผมกลับพิศวาส

จะว่าไป ตรุษจีนอย่างช่วงนี้ ถ้าผมไม่ได้กลับบ้าน ขนมเข่งจะถูกทิ้งร้างจนแห้งแข็งกองเป็นภูเขาขนาดย่อมอยู่หลังบ้าน

ไม่ควรมีขนมเข่งก้อนไหนถูกทิ้งง..

ผมว่ามันเรียบง่าย ขาว และอึ๋มพอดีมือมากๆ ผมปลดไม้กลัดแล้วฉีกห่อใบตองออก ให้เห็นขอบแป้งที่เริ่มหดเหี่ยวเหมือนมันอ้อนวอนให้ผมกินมันเข้าไปซักที
เถอะ คล้ายไม่อยากอยู่บนโลกอีกแล้ว ไม่เคยมีใครหยิบยื่นความรักให้ขนมเข่งเลยซักครั้ง

ผมรู้สึกอยากบีบมันให้ปลิ้นออกมาตามซอกนิ้วที่มันลืมไปว่า ผมนี่ไง!! แล้วแหวกท้องให้มันดูว่ากี่ร้อยกี่พันก้อนแล้วที่ผมกลืนพวกมันลงไปด้วยความรัก

ผมตัดสินใจก้มจูบขนมเข่งก้อนนั้นเบาๆ แล้วกระซิบว่า ไม่ว่าใครจะเหยียดเย้ยคุณอย่างไร ขอให้รักษาตัวตนไว้ เพราะผมรักคุณที่เป็นคุณ

อย่างน้อยยังมีผมที่จะกัดกินคุณต่อไป ..ตลอดไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่