ในไบเบิลอาดัมเอวา เอวาโดนลวงโดยงูกินผลไม้แห่งชีวิตจึงเกิดสำนึกและให้อดัมกินด้วยแล้วเขาตอนยังไม่กินล่ะแล้วมีผลไม้แห่งชีวิตต้องห้ามทำไมแล้วงูมารมาจากไหนมันเป็นแผนการหรือเปล่าอดัมเอวาน่าจะคุยกับสัตว์ต่างๆได้แล้วใช้ชีวิตอย่างสงบในสวนเอเดนกับพระเจ้าตลอดไปใช่ไหมเคยสงสัยไหมมันเป็นแผนการหรือเปล่าแล้วพอโดนไล่ออกจากสวนเอเดนล่ะมีมนุษย์ชายหญิงคนอื่นไหมแล้วไดโนเสาร์มาจากไหนทำไมถึงสูญพันธ์ แล้วกระดูกมนุษย์ยุคหินล่ะ
มีแค่อดัมกับเอวาเท่านั้นหรือบนโลกใบนี้มีเผ่าอื่นไหม แล้วสมัยนู้นคงยังไม่มีการเขียนอักษรบันทึกใช่ไหม
แล้วถ้ำโบราณที่วาดรูปล่ะ
มารมาจากไหนทำไมต้องเจาะจงเป็นงูหลังๆในไบเบิลชอบว่างูดึกดำบรรย์
แล้วทำไมเทพต้องทำสงครามสวรรย์
งูก็มีทั้งมีพิษและไม่มีพิษ
โลกนี้มีสว่างและมืดมิดทำไมพระเจ้าต้องมีพระพิโรธ แล้วต้องเชื่อโดยไม่ต้องสงสัยเลยหรือผมยอมรับผมสงสัยในความเชื่อทำไมถ้าพระองค์รักเราจริงทำไมถึงมีการทดลองบางคนติดคุกบางคนถึงตาย13-24ย่าผมตายผมเคยเชื่อแต่ทำไมต้องพรากคนที่ผมรักไปรวมถึงพ่อโดยไม่มีโอกาสแม้กระทั่งทำพิธีศพ
ผมเชื่อเรื่องสมาธิและจิตครั้งนึงตอนเป็นเด็กได้มีโอกาสได้เล่นน้ำทะเลปกติผมกลั้นหายใจได้นิดเดียวแต่วันนั้นผมรู้สึกแปลกมีการดำน้ำแข่งกันผมอยู่ก็รู้สึกสงบและดำน้ำและจิตผมสงบมากไม่มีความฟุ้งซ่านเลยผมตั้งสมาธิและคิดว่าผมเป็นส่วนหนึ่งกับธรรมชาติรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูกรู้สึกว่าจะดำได้น้ำได้นานแค่ไหนก็ได้
มันสงบเหมือนเป็นส่วนนึงกับน้ำทะเล
จนกระทั่งเหมือนเวลาหยุดหมุนไม่รู้ว่านานกี่นาทีปกติผมจะไม่ถึงหนึ่งนาที แล้วผมก็โผล่ขึ้นมาปรากฏว่าผมชนะดำได้นานที่สุด ซึ่งปกติผมต้องแพ้
ชีวิตหลังกลับมาจากต่างประเทศผมก็อยู่แต่บ้านเพราะผมเป็นโรคเครียดแต่ผมก็ไปโบสถ์อยู่และอาจารย์ส่งไปเรียนโรงเรียนคริสต์และถูกกล่าวหาว่าขโมยเงินเคยเขียนในกระทู้นึง
และกลับมาบ้านวันนึงน้องข้างบ้านชวนบวชเพราะถึงวัยบวชผมก็เลยติดต่อย่าและอาท่านก็ดีใจสนับสนุนและอีกอย่างผมอยากบวชให้ย่าและพ่อเพราะย่าท่านรักผมและพี่สาวมากพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็กแต่ท่านก็ไม่บังคับให้ผมบวชแม้ว่าท่านพร้อมจะจัดอย่างเต็มที่แต่ผมเชื่อในคริสต์ท่านก็ไม่บังคับแต่ทุกเช้าผมต้องส่งท่านไปวัดและพระฉันเสร็จผมก็จะไปรับเอาล่ะเข้าเรื่อง
ผมตั้งใจมากบิณบาตรทุกวันไม่ว่าจะฝนตกแดดออกวันพระก็ต้องออกฉันคาบเดียวในบาตรแต่พอดีว่าเจ้าอาวาสท่านก็เป็นศิษย์แต่ท่านเคยเป็นแฟนของย่ามนเจ้าของล็อคขายของชำพอท่านชราก็มาบวชผมมีความสงสัยทางธรรมก็ไม่รู้จะถามใครย่าก็เลยเอาMP3เกี่ยวกับการวิปัสนามาให้ผมก็ตั้งใจฟังและปฏิบัติตาม ว่างก็หาหนังสือของธรรมหลวงตามหาบัวหลวงปู่มั่นและพระไตรปิฎกมาอ่าน และ การรับประเคนอ่านบทสวดต์มนต่างๆเพราะมีกำลังใจจากญาติโยมตั้งแต่สัพพีจนถึงการนำถวายภัตตาหารให้ศีลญาติโยมยอมรับว่าเห็นโยมๆไหว้บางทีก็เขิลณ่ะเพราะเขาอาวุโสคือเวลาออกบิณฑบาตรจะไม่ให้ศีลเหมือนวัดบ้านตามพระไตรปิฏกของวัดนี้
แต่เวลาทำวัตรเหมือนเหยีบเรือสองแคมคิดถึงพระเยซูด้วย ยอมรับว่าผมงงกับการปฏิบัติธรรมสงสัยถามไลน์กลุ่มญาติเกี่ยวกับศีลของพระสงค์
ทำวัตรเสร็จก็ทำสมาธิอย่างตั้งใจทุกวันเดินจงกลมนั่งเหนื่อยก็นอนภาวณาทำความเข้าใจเองยอมรับว่าเคร่งมากแต่ขาดซึ่งการชี้นำที่ถูกต้องทำเพื่อย่าอย่างเต็มที่เพื่อดวงวิญญานเฟสก็ไม่ค่อยเล่นหรือไม่เล่นเลยกลัวเห็นภาพวาบหวิวแต่กฏของนิกายนี้คือห้ามสูบบุหรี่และถือเงินแต่ผมเลิกบุหรี่ไม่ได้โยมอุปปัฏากก็ซื้อให้นอกนั้นก็ทำตามกฏของสงฆ์ทุกอย่างหิวมากก็ฉันน้ำปัณณะดับหิวเราฉันและเพื่อดำรงชีวิตมิได้ฉันเพื่อรสชาติให้พิจารณาถึงการแสวงหาธรรมเพื่อร่างกายตั้งอยู่ได้ ยอมรับว่าการท่องบทจำภาษาบาลีอยากมากแต่ผมก็ท่องจนจำได้ตั้งแต่นำบทกรวดน้ำจนพะวะตุสัพจนญาติโญมดีใจเป็นความหวังว่าตั้งใจปฏิบัติ แต่ผมก็ฟังการวิปัสนาของmp3อย่างตั้งใจ แต่น้องที่บวชด้วยกันก็เหมือนบวชให้เป็นพิธีให้ครบ15วันเล่นแต่โทรศัพท์บางทีก็ร้องเพลงในกุฏแต่ผมก็ไม่ว่าอะไร แต่ผมยิ่งฟังยิ่งอ่านศึกษาพระธรรมปฏิติบัติยิ่งเห็นถึงความสุดยอดของพระธรรมมมีเพื่อนบวชตามมาอีกหนึงและมานอนกุฏิเดียวกันเป็นสามองค์เพราะกลัวผีผมก็กลัวเหมือนกันเพราะมีเมรุเผาศพสรุปเขากลัวมากจึงขอนอนกลางเขาบอกนอนกลางกินคางหมาเน่าดีกว่าเจอผีกลางดึกผมเห็นเขาครางและพลิกตัวและร้องอือๆผมเลยปลุกเพราะเคยมีประสบการณ์มาก่อนพระเพื่อนสดุ้งเขาก็ลุกนั่งผมเลยถามเป็นอะไรตอนแรกเขานอนตะแคงข้างขวาเห็นผู้หญิงผมหงอกมือยาวเล็บยาวคว้าแขนเขาไว้เลยพลิกตัวหนีมาทางซ้ายปรากฏว่าเจอเด็กวัยรุ่นหญิงชายหยอกกันหัวขาดทั้งคู่จนกระทั่งผมปลุกแถวเขตอำเภอนี่มีปรางกู่สมัยขอมอยู่สามหลังซึ่งจะจักงานต่างๆ
ข้ามไปล่ะกันครับ
จนวันนึงจะมีการจัดพระและญาติโยมไปฟังที่เหนือผมไม่อยากไปลืมอธิบายบางคนตีความหมายผิดเรื่องการนอนร่วมกุฏิหรือศาลาห้ามเกินกี่วันจำไม่ได้แต่มีพระที่ย้ายมาบอกห้ามนอนกุฏิเดียวกันน่าจะ3วันซึงผมได้เปิดศีลอ่านเกี่ยวกับข้อนี้ซึ่งไม่ใช่ดังที่ท่านว่าเพราะในกฎบอกว่าห้ามนอนอันที่จริงคือโยมเพราะพระไม่ได้ใส่กางเกงในซึ่งอาจพลิกตัวและอาจเห็นสิ่งซึ่งไม่ควรเห็นและได้ไปร้องต่อพระศาสดาว่าเห็นของลับของพระจึงตั้งกฎขึ้นทั้งที่ท่านบวชมาสิบปีซึ่งศึกแล้วมาบวชใหม่ท่านเป็นวัดป่าแต่จำวัดแต่ในเมืองซึงผมมาเข้าใจท่านตัดไม่ขาดพูดเรื่องวัดในเมืองต้องมีปืนท่านมีพระเต็มตัวเป็นคล้ายเอี้ยมมีช่องใส่พระเต็มตัวท่านยังหวังแต่ปัจจัยและบ่นเรื่องเงินเกี่ยวกับการตัดแว่นซึ่งมาบ่นว่ากรรมการวัดมีรถของเขาพาท่านไปตัดแว่นออกช่วยไม่กี่พันท่านต้องออกเองหลายพันและท่านจำวัดก็ไปที่อื่นวัดอื่นจึงเหลือ4องค์ แล้วก็มีการไปฟังเทศท์ที่ภาคเหนือแต่ผมไม่อยากไปจึงขอจำวัดยอมรับผมปฏิบัติกรรมฏานอย่างเคร่งครัดทำความเข้าใจเองและฟังmp3สงสัยก็เปิดการกรรมฐานทั้งเดินนั่งนอนผมตึงเกินไปและไม่ยอมหย่อนไม่ยอมเป็นกลางเหมือนตอนที่พระศาสดาอดข้าวจนผอมก็ผมเคยเป็นคริสต์เลยไม่รู้จักเดินสายกลาง
คณะเดินทางตอนกลางดึกผมก็น้อมส่ง ผมอยากบวชทันตอนหลวงปู่มั่นและหลวงตามหาบัวจะถามและให้ท่านคอยชี้แนะในการวิปัสนา
ผมก็ออกบิณฑบาทตามปกติและแผ่เมตตาตลอดกานบินฑบาทสายตามองต่ำเฉพาะการก้าวเดินและภาวนาองค์เดียวจำวัดรอเวลาญาติโยมถวายภัตหารผมก็อวยพรให้โยมที่ท่านชอบมากวาดวัดท่านก็ชอบมาคุยกับผมน่าจะเพราะผมท่องบทถวายภัตหารได้จำไม่ได้ว่าท่องกี่วันยากกว่าภาษาอังกฤษอีก ท่านก็เป็นคนรู้จักผู้ใหญ่ลูกท่านประสบความสำเร็จหมดแล้วท่านจึงชอบมาอยู่วัดทำความสะอาดบางวันภรรยาท่านก็มา ผมยิ่งเคร่งเข้าไปใหญ่ในmp3ท่านสอนวิปัสนาท่านป่วยผมลืมจนวันนึงท่านได้เข้าถึงฒานจนสามารถเข้าไปเห็นร่างกายในตัวท่าน แต่ล่ะท่านจะไม่เหมือนกัน พระศาสดาในเวลาที่ท่านบรรลุท่านโดนเหมือนค้อนทุบที่หน้าอกแต่ท่านก็ตั้งสมาธิใช้จิตสมาธิผมลืมซึ่งที่ผมอ่านเรียกว่าทุกขเวทณาอ่านในพระไตรปิฏก อย่างหลวงตามะหาบัวท่านโดนเหมือนไฟเผาแต่ล่ะท่านจะไม่เหมือนกันซึงกรรมแต่ละท่านไม่เหมือนกันจนวันที่ท่านดับขันธ์ซึ่งก็จะมีอัฐิฑธาตุที่ไม่เหมือนกันผมไม่ได้จำวัดที่กุฏิแต่มาทำวัตรที่ศาลาและภาวนาผมเร่งเกินไปขาดความเข้าใจฟังmp3ว่าท่านเหมือนเปลี่ยนร่างกายใหม่จนหายจากอาการป่วยและฟังที่ท่านโดนอาจารย์บอกให้ชีที่ต้นไม้จนต้นไม้โค้งลงมา ในความคิดส่วนตัวผมคิดว่าทุกสิ่งมีชีวิตและวิญญานและอ่านเจอว่าพระห้ามตัดต้นไม้แม้กระทั่งขุดดิน ผมเร่งมากนอนภาวนาอย่างเดียวในตอนกลางคืนจนคืนนึงผมอ่านเจอว่าพระศาสดาชี้แนะอุปมาบอกชี้ทางให้ไปเมืองๆนึงซึงมีคนถามท่านก็ชี้แนะว่าบางคนอาจไปถึงเมืองนั้นข้ามเขาไปตามที่ได้รับบอกแต่บางคนจะหลงทางอยู่ท่ามกลางภูเขา สั้นๆน่ะครับ
ซึ่งคืนนึงผมได้ยินเสียงที่ไพเราะมากซึ่งผมลืมหรือไม่รู้ก็ได้ว่าต้องทำจิตให้สงบผมติดในนิมิตเกินไปซึ่งมาเข้าใจทีหลังว่าอย่ายึดติดกับนิมิตรูปรสกลิ่นเสียงคิดว่าตัวเองเดินถูกทางหรือคือหลง เวลาผมบิณฑบาทผมจะแผ่เมตตารู้สึกเหมือนแผ่ไปทิศใดก็สำเร็จแต่ผมลืมความรู้สึกนั้นแล้วมันสงบมาก กลับมาต่อผมนอนภาวณารู้สึกเหมือนใครเอาสิ่วมาตอกที่กระดูกสันหลังมันเจ็บมากแต่ก็ทำจิตให้ว่างเปล่าไม่สนความเจ็บปวด ทำสมาธิพุทโธกำหนดลมหายใจ ก่อนที่จะเกิดทุกขเวทณาผมจำไม่ค่อยได้เกิดนิมิตเห็นเหมือนคนเดินผ่านคือเห็นแค่รอยเท้าเหยียบข้ามเราคือสุดท้ายร่างกายก็ต้องกลับสู่ดิน ต่อมาเห็นเงาคนเดินนำทางลัดเลาะพูเขา
เหมือนพระอรหันต์นำทาง ต่อมาผมเบาลอยไม่รู้สึกถึงการหายใจเลยและพุ่งสู่เหมือนจักรวาลและท่ามกลางจักวาลอันกว้างใหญ่นั้นก้อนเมฆบางมีรัศมีสีทองอร่ามและเห็นเหมือนพระสีทององค์ใหญ่มากส่องแสงท่ามกลางจักรวาลคล้ายๆพระกริ่งคล้ายพระจีนสีทองนั่งสมาธิอย่างสงบท่ามกลางจักรวาลนั้นมีแต่แสงของพระองค์นั้นถ้าอธิบายก็พระโพธิสัตว์ซึ่งตามความคิดของผมมีพระพุทธเจ้าหลายพระองค์อาจมีมาไม่รูกี่ล้านปีก็ได้สมัยที่ยังไม่มีการจดบันทึกก็ได้และผมก็เคยคิดถึงย่าก่อนมาบวชผมเป็นคนคิดมากตอนก่อนกลับบ้านผมนั่งร้องไห้อยากตายสู่การดับสูญตอนนั้นมองจากข้างหอสู่ความมืดตอนแรกเหมือนผมเหม่อหรืออะไรดลใจไม่ทราบไดมองสู่ทุ่งนาผมพักอยู่กับเพื่อนผมร้องไห้คิดถึงย่าอยากให้พระเจ้าทำลายผมผมมองนานมากที่อมตะหอๆนึง และมีกำแพงล้อมแต่ข้างหอเป็นที่ของคนพื้นที่เป็นไร่นาและโล่งและมีบ้านของเขายุนาน4-5ปีล่ะผมจำไม่ได้ตอนแรกก็เห็นแต่ความมืดท่ามกลางความมืดยิ่งเหม่อมองเหมือนพระพุทธรูปองสีดำนั่งขัดสมาธิใหญ่กลางๆเท่าพระประธานในโบสต์ผมก็เหม่อและสงสัยบางครั้งผมนอนยุห้องก็เปิดไฟนอนก็เหมือนมีพระพุทธรูปลอยอยู่อย่างสงบ ในความคิดผมคิดว่าการนิพพานคือแบบลอยอยู่ท่ามกลางมิติจักรวาลเหมือนนิมิตรมั้งแต่ไร้ซึ่งกิเลสทุกข์สุขไม่ยินดียินร้าย แต่ผมถามพระที่เป็นเพื่อนกับเจ้าอาวาสท่านบอกคือการดับสูญไปเลยผมคิดว่าจักรวาลกว้างใหญ่อาจไม่ได้มีแค่สีดำก็ได้อาจมีพระศาสดาองค์ก่อนอยู่ที่สีอื่นก็ได้แต่อาจจมีนายทบาลเฝ้าอยู่ไม่ให้ข้ามผ่านไปอีกมิตินึงเหมือนประตูนรกที่นายทบาลคอยเฝ้าไม่ให้วิญญานคอยหนี และจักรวารอาจมีสัตว์ดึกดำบรรย์เฝ้าแต่ล่ะที่อยู่ไม่ให้ผ่านไป
จะว่าสีดำไม่ดีก็ไม่ใช่สีขาวอย่างเดียวก็ไม่ดีมีหยินหยางเหมือนในเหรียญบาทที่มีเซลต่างๆเหมือนในหนังแอ็นแมนและแต่ล่ะมิติก็มีเวลาไม่เท่ากันผมคิดว่ากว้างใหญ่จนมิอาจจินตนาการไร้ที่สิ้นสุกเหมือนแสงเซลวิ่งไม่มาไร้จำกัดแต่ตอนเป็นเด็กประถมทำไมผมถึงชอบสัญลักษณ์ไร้ที่สิ้นสุด และก่อนเกิดจักวาลนี้ที่ไอสไตน์พยามทำสูตรพลังงานไร้ขีดจำกัดแม้ว่าจะนอนป่วยบนเตียงก็ตาม
ผมคิดว่าทุกสิ่งเกิดจากการสั่นสะเทือนจินตนาการผมและท่ามกลางการวิ่งเป็นเส่นสลับไปมาไร้ที่สิ้นสุดก็เกิดสิ่งนึงไม่อาจนับเป็นเวลาได้ยิ่งกว่าล้านอาจยังไม่มีความคิดคลานไปมาท่ามกลางความมืดและความมืดหรือธรรมชาติ แต่ผมเรียกสรรพสิ่งอาจค่อยๆสั่นๆและเกิดดาวต่างๆไอสไตน์เคยกลาวว่าถ้ามีความเร็วเหนือแสงทุกอย่าจะหยุดนิ่งแต่ผมคิดว่าอาจมีมิติมากมายแตกดับธรรมลายกันมาไม่รู้กี่ครั้งก็ได้พอดับสิ้นไปก็เกิดใหม่อธิบายไม่ถูกจินตการส่วนตัวพระพุทธเจ้าไปช่วยองคุลีมารโดยการกระชากมิติและย่นเวลาอาจเคยได้ยินพระบางองค์อยู่คนล่ะจังหวัดเดินออกจากวัดที่ห่างนับร้อยโลไปโผล่ในเสี้ยววินาทีทันเพล แต่ผมเรียกโพลงเวลา แต่โลกนี้มนุษย์ชอบโลภในอำนาจ อาจมีการเฝ้ามองจากต่างจักรวาลเขาอาจใช้จิตสื่อสารกันดังที่พระสงฆ์รวมตัวกันไม่ได้นัดหมาย
เอาล่ะต่อมาผมก็เห็นความมืดมิดกว้างใหญ่และเห็นเหมือนเงาคนและมีเสียงก้อง เราได้หมุนธรรมจักรที่ไม่มีวันตายเสร็จเงาก็หายไปจากนั้นก็เห็นธรรมจักรที่ในวัดกลมๆแต่จะมีขีดทะลุนอกวงกลมหมุนตามเข็มน่ฬิกาไปทางขวาตีโค้งเหมือนบูมเมอแรงสีเหมือนไฟสีส้มอย่างรวดเร็วเข้าหาผมและหมุนผ่านเป็นวงรีทางขวาและหายไปเวลาแต่ล่ะภาพช่างล่ะเอียดแต่ความรู้สึกผมเหมือนหายใจเข้าออกเท่านั้นและช่วงนั้นผมไม่ได้รู้สึกว่ามีการหายใจหรืหนาวหรืออะไรเลยรู้แค่ว่าพอหมดนิมิตก็กลับมาหายใจและเริ่มเจ็บไหล่ขวาเหมือนมีคนตอกกระดูกผมอย่างช้าๆแต่เจ็บถึงวิญาณผมรับทุกขเวทนาอย่างนั้นจนไม่รู้วันเดือนปีและพอเริ่มสงบผมก็ได้สติและจงกลมภาวนาเหล่าคนพระที่ไปฟังเทศน์ก็ยังไม่กลับมา ผมภาวนาถ้ามีพระอรหันต์มาช่วยเตือนว่าอย่าเร่งเกินไปเดินทางสายกลางและผมก็ภาวนาต่อมีเปลอยู่ผมจึงขึ้นไปนอนภาวนาไม่รู้ว่าตัวเองหายใจหรือไม่รู้มันไม่รู้แม้กระ