คือเราก็เป็นเด็กธรรมดาคนนึง ที่ขี้เกียจมากๆแบบไม่ไหวแล้วค่ะ แล้วคือมันว่างเปล่าไปหมดเลย ไม่สนใจใครทั้งนั้น รวมถึงตัวเองด้วยค่ะ มันกลวงจนตัวเองรู้สึกได้เลยว่ากลวง ไม่มีความฝัน ไม่มีแพชชั่นในการใช้ชีวิต ไม่มีความรัก แล้วเราเป็นคนไม่เที่ยวดื่ม ไม่ชอบออกไปไหนนะคะ แต่บางทีมันก็มีแว่บนึงที่คิดขึ้นมาว่า อยู่ๆไปเถอะเดี๋ยวก็ตาย / อยากตายแต่ไม่อยากเจ็บ / ถ้าตายสบายๆก็คงดี คือพอเราเล่าเรื่องนี้ให้แม่/เพื่อนฟัง เพื่อนก็คิดว่าเราพูดเล่นตลอดเลยส่วนแม่ถ้าไม่พูดเล่นใส่ประมาณว่า จะตายหรอ เดี๋ยวจัดงานศพให้  ก็จะบอกว่าเราเพ้อเจ้อค่ะ ทั้งๆที่สภาพแวดล้อมก็ไม่น่าทำให้เราคิดแบบนี้ได้เลย คือเรากลัวว่าตัวเองจะเผลอฆ่าตัวตายอะไรซักวัน เราควรทำยังไงดีคะ ?