มีป้าเห็นแก่ตัวมากทำยังไงดีคะ?

เราเกิดมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ค่ะเลยได้มาอาศัยอยู่กับป้าตั้งแต่ 4-5 ขวบแม่เราไม่เคยทิ้งเรามาหาส่งเงินให้ตลอดด้วยความที่แม่มีครอบครัวใหม่และมีน้องเล็กก็อาจจะมีบ้างบางครั้งค่ะที่ไม่ได้ส่งเงินมาเราก็เข้าใจนะคะว่าแม่มีภาระแต่แม่ก็ยังส่งให้เรื่อยๆ...ปัญหาอยู่ที่ป้าที่หนูอาศัยอยู่ด้วยค่ะเขาเป็นคนที่ชอบล้ำเลิกบุญคุณชอบมาว่าแม่เรากับเราในทางที่ไม่ดีเราไม่เข้าใจค่ะว่าทำใมป้าถึงมีความคิดแบบนั้นทั้งๆที่แม่ก็ไม่เคยทิ้งเราไปไหน..ป้าเป็นคนชอบทำร้ายตบตีหนูค่ะโมโหคนอื่นก็มาลงที่หนูตีด้วยไม้กวาดบ้างเหล็กราวผ้าบ้างบางทีก็ไล่เราจนกระทั่งหนูหนีออกจากบ้านค่ะหนีไปอยู่กับแม่หลายเดือนจะไม่กลับแล้วเขาก็ตามทุกครั้งค่ะ...แม่ไม่อยากให้กลับมาแต่ความทีแม่เห็นพี่สาวอยู่คนเดียวค่ะเลยให้หนูมาอยู่เป็นเพื่อน......จนกระทั่งวันนี้ค่ะหนูพลาดมีน้อง...เลยคิดที่จะปรึกษาแม่ก่อนด้วยความที่เราอยู่กับป้าแม่ไม่อยากทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาเลยให้เขาเป็นคนจัดการทุกอย่างเช่น...เรียกฝ่ายชายมาคุย..จนกระทั่งเรียกค่าสินสอดบลาๆๆทางเราเรียกพอตัวอยู่แต่ติดตงที่ว่าป้าทำอะไรหักหน้าแม่เราตลอดทองสินสอดเราตั้งใจให้แม่ป้ากลับเอาไปทั้งหมดพูดตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งว่าจะเอา....ข้ามมาวันแต่งเลยแล้วกัน...นั่งทำพิธีตามประเพณีคนแก่โบราณจะให้แม่เข้าทำพิธีทุกอย่างเช่น...นับสินสอด.แบกสินสอดมาใว้กับตัว.เป่าไพรอวยพรลูก.แต่ป้าจะกระโดดมาทำมาเอาสินสอดจนดูน่าเกลียด...หนูรู้สึกสงสารแม่ค่ะแม่สมควรจะมีความสุขในวันแต่งงานของลูกแต่เปล่าเลย....พอทำพิธีเสร็จปุ้บ.ก็จัดตั่งนั่งผูกข้อไม้ข้อมือเงินสินสอดที่แม่แบกจึงเอาไปใว้ในห้องหอซึ่งเป็นบ้านของป้าค่ะจังหวะชุลมุนแม่ของหนูรวมทั้งญาติๆวุ่นวายรับแขก...แต่ป้ากับลุงหายไปค่ะ...ที่หายไปคือไปเอาค่าสินสอดที่แม่ควรจะได้ออกไปเกือบทั้งหมดโดยที่ไม่ปรึกษาแม่สักคำว่าโอเคหรือเปล่ากับอะไรแบบนี้พอนั่งผูกแขนเดินรับแขกในงานเสร็จช่วงบ่ายโมงหนูเลยไปเปลี่ยนชุดจังหวะที่แม่กับป้าคุยกันเรื่องนี้พอดิบพอดีเลยได้อยู่ในเหตุการณ์ผลปรากฎว่าป้าเอาเงินออกไปเกือบทั้งหมดและจะให้เงินสินสอดของหนูให้แม่แค่ 5 พันบาท ทั้งๆที่เงินได้เป็นแสนแม่เลยเอ่ยขึ้นมาว่าทำใมทำอะไรไม่บอกกล่าวกันค่าจัดงานของหลานก็ยังไม่ได้จ่ายรวมๆหลายหมื่นทำใมไม่แบ่งมาใช้หนี้ก่อนแล้วค่อยเอาเงินออกไปด้วยความที่แม่เป็นน้องสาวเลยพูดว่าพี่ก็ได้ทองแล้วหนูเป็นแม่เป็นคนเบ่งออกมาถ้าไม่มีหนูพี่จะมีจะได้เหมือนวันนี้มั้ยผลปรากฎว่า...ป้าโทรหาลุง(สามี) บอกกับลุงตรงกันข้ามกับคำพูดแม่ว่า...ทองก็ได้แล้วอะไรแล้วจะเอาอะไรอีก..สักพักป้าก็ถอดสร้อยสินสอดที่ใส่ในคอมารวมกับเงินสินสอดที่เหลือแล้วโยนใส่หน้าแม่เรารู้สึกเสียใจค่ะเสียใจมากๆรู้สึกสงสารแม่ค่ะแต่แม่ก็พูดให้เหตุการณ์สงบสรุปแล้วเงินที่เหลือแม่เลยแยกออกเป็นก้อนๆจ่ายค่าจัดงานป้าก็เอ่ยว่าค่าผูกแขนได้กี่บาทหนูเลยฉะไปว่าหนูจะเก็บใว้ให้ลูกค่าคลอดค่าหมอค่าเสื้อผ้าอะไรหลายๆอย่างสุดท้ายก็ไม่พ้นหนูค่ะ(เอาเงินผูกแขนของหนูออกไปจ่ายจนเหลือ1หมื่นเท่ากับบ่าวสาวได้แค่ทองกับเงินที่เหลือ)แม่หักเงินออกมาติดตัว1หมื่นบาท(เพราะถ้าไม่เอาตรงนี้แม่หนูก็ไม่เหลืออะไรเลยค่ะทั้งๆที่ก็เอาเงินมาช่วยค่าใช้จ่ายจิปาถะในงาน) ตั้งแต่วันนั้นที่หนูรู้หนูเห็นทุกอย่างหนูหมดความเคารพเลยค่ะหนูรักแม่มากแต่แม่กลับต้องมานั่งทุกข์ในวันที่ควรมีความสุข หนูรู้สึกคับอยู่ในอกแม่ลำบากมาตลอดต่างจากป้าที่มีทุกอย่างแต่แม่กลับเป็นผู้ให้ป้ากลับเป็นคนเห็นแก่ได้ เงินที่เหลือจากค่าผูกแขนเราจึงแบ่งให้แม่ครึ่งนึง สามีเรากลายเป็นคนอคติกับป้าไปเลยค่ะสามีเราสงสารแม่เราอีกอย่างตัวน้อยก็ไม่มีเงินมากพอที่จะเตรียมของให้สุดท้ายก็ไม่พ้นแม่เรา....ที่หาที่เตรียมที่ซื้อให้ต่างจากป้าที่ไม่แม้แต่ถามสักคำว่ามีเงินพอใช้หรือเปล่าของตัวน้อยขาดเหลืออะไรมั้ยไม่มีเลยค่ะสามีเราเลยย้ายเรามาอยู่บ้านสามีค่ะแต่ป้าก็ยังให้ข้ออ้างให้เราไม่ต้องมาอยู่ที่นี่ค่ะส่วนตัวเราคิดว่าไม่เจอหน้าเขาสบายใจกว่าค่ะเวลามงหน้าเขาทีไรแล้วนึกถึงหน้าแม่...เราร้องไห้กับสามีหลายอาทิตย์เลยค่ะกว่าจะทำใจได้ 
ป้าเป็นผู้มีพระคุณค่ะเพราะรับอุปการะหนู.แต่การกระทำที่ป้าทำกับแม่หนูคนที่เลี้ยงดูหนูส่งเสียหนูหนูรับไม่ได้ค่ะ
ปล.ทุกวันนี้ป้ามองหน้าแม่ไม่ติดเลยค่ะ