ชอบคนๆหนึ่งมานานมากแล้ว ควรจะทำไงดี??
เคยเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน 5-6ปีได้แล้ว เขาเป็นคนที่ไม่ได้หล่อที่สุดแต่เราก็รู้สึกชอบ สิ่งที่เรามองเห็นเขาเป็นคนดีสำหรับเรามาก ไม่ได้หล่อมาก ใจดี ช่วงหนึ่งเพื่อนผญที่สนิทของเราก็พูดออกมาว่า”ชอบคนๆนี้จัง”(พวกเพื่อนในกลุ่มก็บอกให้ไปคบเลยช่วยกันชงหยอดกันทุกวัน)เราเป็นคนไม่กล้าพูดหรือเพราะกลัวจะผิดหวังเลยยังไม่เคยพูดออกมาสักครั้งเลย ผ่านไปเพื่อนผญคนนี้ก็ได้ผิดหวังกลับไป เพราะ ผชคนนี้ดันไปขอเป็นแฟนกับเด็กใหม่ที่พึ่งย้าย รร.มา เป็นคนที่น่ารัก บอบบาง ผญด้วยกันยังชอบ ส่วนเราคิดได้แค่ว่า”ต้องตัดใจเขามีแฟนแล้วทุกอย่างจบ” ก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ จนต้องย้าย รร.ใหม่ พวกเขาก็ยังคบกันดีอยู่เหมือนเดิม เราก็โอเคร
ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิต แต่อีนี่แอบส่องเฟสเขาทุกวัน ส่องเฟสเพื่อนผช ดูสตอรี่ จนได้เห็นว่าเขาได้เลิกกับผญคนนั้นแล้ว หน้าเฟสก็จะแชร์พวกประโยคเศร้าออกมา
เราก็ไม่ค่อยได้ทักไปคุยกับเขาเลย 1ปีน่าจะคุยได้ 2ครั้ง คือ วันเกิดเขากับวันเกิดเรา การพิมตอบคำถามกับคนที่แอบชอบคิดแล้วคิดอีกลบแล้วลบอีกว่าจะพิมอะไรดี การกดส่งเป็นอะไรที่กดยากมาก
ประโยชน์ที่คุยกัน
เรา:สุขสันต์วันเกิดนะ
เขา:ขอบคุณนะ (บางปีได้คุยกันแค่นี้)
(บางปีได้เพิ่มมาตั้ง2ประโยค+สติกเกอ )
*เป็นกันแบบนี้เราก็ไม่รู้จะต่อด้วยอะไร
รร.ใหม่ ถามว่ามีคนอยากเข้าถึงเราก็มีแต่รู้สึกว่าโอกาสนั้นยากมาก
เราเป็นคนไม่ชอบคนเยอะมั้ง ไม่ชอบคนพูดเสียงดัง
ไม่ค่อยพูด ไม่ใช่ไม่ค่อยพูดแต่เราเป็นคนขี้อายมากกว่า ไม่ค่อยเปิดคนแรกที่จะคุย หรือมีคนมาหยอกหน่อยแต่เรารู้สึกว่ามันน่ารำคาญเกินไป เราก็เลยพูดว่า”ใช่เพื่อนเล่นหรอ”เสียงนิ่งมากก คำพูดขวานผ่าซากมากก เราเป็นคนนิ่งๆไม่พูดคำหยาบเลย เวลาพูดกับใคร แต่ประโยคที่เราพูดมันเลยดูแรง *ฉันขี้อาย ฉันพูดไม่เก่ง
รร.ใหม่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เปิดใจให้ใครเลย ก็ยังเป็น ‘ผช คนแรกคนเดิมที่เรายังชอบอยู่ถึงทุกวัน’
>>คำถาม
-ควรจะเริ่มยังไงดีคะ??
**ผช เด็กใหม่คือแฟนคนแรกของเขา ที่ได้3-4ปี
**เรา ไม่เคยมีแฟนเลย แต่คนที่รร.ใหม่ชอบคิดว่า
’เรามีแฟนแล้ว’ หารู้ไม่ว่าวันวาเลนไท ยังไม่เคยมีโอกาสทำให้เราได้รู้สึกตื่นเต้นในวันนั้นเลย
ชอบคนๆหนึ่งมานานมากแล้ว ควรจะทำไงดี??
เคยเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน 5-6ปีได้แล้ว เขาเป็นคนที่ไม่ได้หล่อที่สุดแต่เราก็รู้สึกชอบ สิ่งที่เรามองเห็นเขาเป็นคนดีสำหรับเรามาก ไม่ได้หล่อมาก ใจดี ช่วงหนึ่งเพื่อนผญที่สนิทของเราก็พูดออกมาว่า”ชอบคนๆนี้จัง”(พวกเพื่อนในกลุ่มก็บอกให้ไปคบเลยช่วยกันชงหยอดกันทุกวัน)เราเป็นคนไม่กล้าพูดหรือเพราะกลัวจะผิดหวังเลยยังไม่เคยพูดออกมาสักครั้งเลย ผ่านไปเพื่อนผญคนนี้ก็ได้ผิดหวังกลับไป เพราะ ผชคนนี้ดันไปขอเป็นแฟนกับเด็กใหม่ที่พึ่งย้าย รร.มา เป็นคนที่น่ารัก บอบบาง ผญด้วยกันยังชอบ ส่วนเราคิดได้แค่ว่า”ต้องตัดใจเขามีแฟนแล้วทุกอย่างจบ” ก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ จนต้องย้าย รร.ใหม่ พวกเขาก็ยังคบกันดีอยู่เหมือนเดิม เราก็โอเคร
ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิต แต่อีนี่แอบส่องเฟสเขาทุกวัน ส่องเฟสเพื่อนผช ดูสตอรี่ จนได้เห็นว่าเขาได้เลิกกับผญคนนั้นแล้ว หน้าเฟสก็จะแชร์พวกประโยคเศร้าออกมา
เราก็ไม่ค่อยได้ทักไปคุยกับเขาเลย 1ปีน่าจะคุยได้ 2ครั้ง คือ วันเกิดเขากับวันเกิดเรา การพิมตอบคำถามกับคนที่แอบชอบคิดแล้วคิดอีกลบแล้วลบอีกว่าจะพิมอะไรดี การกดส่งเป็นอะไรที่กดยากมาก
ประโยชน์ที่คุยกัน
เรา:สุขสันต์วันเกิดนะ
เขา:ขอบคุณนะ (บางปีได้คุยกันแค่นี้)
(บางปีได้เพิ่มมาตั้ง2ประโยค+สติกเกอ )
*เป็นกันแบบนี้เราก็ไม่รู้จะต่อด้วยอะไร
รร.ใหม่ ถามว่ามีคนอยากเข้าถึงเราก็มีแต่รู้สึกว่าโอกาสนั้นยากมาก
เราเป็นคนไม่ชอบคนเยอะมั้ง ไม่ชอบคนพูดเสียงดัง
ไม่ค่อยพูด ไม่ใช่ไม่ค่อยพูดแต่เราเป็นคนขี้อายมากกว่า ไม่ค่อยเปิดคนแรกที่จะคุย หรือมีคนมาหยอกหน่อยแต่เรารู้สึกว่ามันน่ารำคาญเกินไป เราก็เลยพูดว่า”ใช่เพื่อนเล่นหรอ”เสียงนิ่งมากก คำพูดขวานผ่าซากมากก เราเป็นคนนิ่งๆไม่พูดคำหยาบเลย เวลาพูดกับใคร แต่ประโยคที่เราพูดมันเลยดูแรง *ฉันขี้อาย ฉันพูดไม่เก่ง
รร.ใหม่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เปิดใจให้ใครเลย ก็ยังเป็น ‘ผช คนแรกคนเดิมที่เรายังชอบอยู่ถึงทุกวัน’
>>คำถาม
-ควรจะเริ่มยังไงดีคะ??
**ผช เด็กใหม่คือแฟนคนแรกของเขา ที่ได้3-4ปี
**เรา ไม่เคยมีแฟนเลย แต่คนที่รร.ใหม่ชอบคิดว่า
’เรามีแฟนแล้ว’ หารู้ไม่ว่าวันวาเลนไท ยังไม่เคยมีโอกาสทำให้เราได้รู้สึกตื่นเต้นในวันนั้นเลย