ตอนนี้ผมอายุ 23 ปี และ สมัครเรียนศึกษาต่อ ป.ตรี ในต่างประเทศ แถวๆ อเมริกาเหนือ ผมเริ่มมีความคิดแบบสองจิตสองใจว่าจะเอาอย่างไรดีกับชีวิต ระหว่างธุรกิจครอบครัว หรือ ทำตามความฝันดีแต่ในขนาดเดียวกันผมก็มีความฝันดี?
1. กิจการครอบครัว
ครอบครัวผมนั้นมีฐานะแบบพอมีอันจะกินแบบครอบครัวผมมีธุรกิจเกี่ยวกับการเกษตร, ธุรกิจขนส่งเล็กๆ รวมรายได้ทั้งหมด ราวๆ 10 ล้านบาท (รายได้สุทธิ หักค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้ว) มีความสามารถส่งผมไปเรียนต่างประเทศโดยไม่เดือดร้อนอะไร.
2. ความฝันของผมตั้งแต่ยังเด็ก.
2.1. อยากไปอยู่และเป็นพลเมืองประเทศแถวๆ อเมริกาเหนือประเทศหนึ่ง และ ท่องโลกกว้าง (ส่วนพวกตั้งรกรากใน ตปท. นี้ผมได้ศึกษาข้อมูลและกฏหมายมาบ้างแล้วครับและได้วางแผนไว้หมดแล้วครับ.)
2.2. ทำอาชีพเกี่ยวกับสิ่งที่ผมรักครับ มันเป็นอาชีพที่ผลิตของสิ่งนึงที่ขายให้ตลาดพลเรือนและทหารได้ แต่มันไม่สามารถทำในประเทศไทยได้เนื่องจาก
-กฏหมายไทยเกี่ยวกับของสิ่งนั้นที่มีความยุ่งยากเอามากๆ.
-ต้องมีเส้นสายและจ่ายเงินใต้โต็ะ.
-ตลาดของสิ่งนั้นในไทยนั้นมีราคาแพงมากๆเนื่องจาก การออกใบอนุญาติ, ระบบภาษี, และ โควต้า.
-ตลาดของสิ่งนั้นในไทยมีขนาดเล็กมากไม่ได้กว้างแบบใน อเมริกา หรือ ยุโรป ถ้าทำไปก็กลัวว่าจะเจ้งสร้างหนี้สินอันมหาศาลให้แก่ครอบครัวอีก.
-ถ้าจะตั้งโรงงานผลิตในไทยคงต้องใช้เงินมหาศาลมากซึ่งแพงกว่าในต่างประเทศมากๆ และ ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีปัญญาหาเงินขนาดนั้นมาจากใหน.
แต่ผู้ใหญ่ในครอบครัวคาดหวังให้ผมกลับมารับช่วงต่อกิจการของครอบครัวหลังเรียนจบ เพราะผมเป็นพี่คนโต, ผู้ชายคนเดียว, และน้องสาวทั้ง 2 คนก็ไม่อยากจะสืบทอดกิจการต่อเหมือนกันครับ เพราะแต่ละคนอยากทำงานที่ตัวเองรักเหมือนผมครับ, ครอบครัวผมก็ยังคับกลายๆว่าถ้าไม่กลับมา "จะขายกิจการทั้งหมดทิ้งครับ".
ปัญหาสองจิตรสองใจของผมคือ
---ถ้าผมเลือกความฝัน ผมกลัวที่ว่าเมื่อก้าวพลาดแล้วลัม อาจจะไม่มีทางสำรองกลับไปอีก เพราะผู้ใหญ่ผมแกยืนกรานว่า "ถ้าผมเลือกความฝัน แกก็จะขายกิจการทั้งหมดทิ้ง" ซึ่งผมก็รู้สึกเสียดายครับ.
---ถ้าผมเลือกรับกิจการของครอบครัว ผมก็รู้สึกว่ามันพลาดโอกาศที่จะทำในสิ่งที่ผมรักไปตลอดทั้งชีวิต และ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ หรือ ว่าแทบจะไม่มีโอกาศที่ผมจะไม่ได้ทำในสิ่งที่ผมรักได้อีกไปตลอดชีวิต เพราะสิ่งที่ผมรักนั้นมันจะต้องทำหลังเรียนจบเลย, มันต้องใช้เวลานานมากๆ เปรียบได้กับคุณสร้างธุรกิจของคุณเองเริ่มต้นจาก 0 ครับ.
(ผมไม่ขอระบุว่าอาชีพที่อยากทำ, ประเทศที่ผมจะไปเรียนต่อ, หรือ กิจการครอบครัวของผมครับ เพราะผู้ใหญ่ในครอบครัวถึงพวกท่านจะแก่แต่ก็ชอบเล่น Pantip กลัวเขาจะรู้ครับ.)
#ขอปรึกษาปัญหาชีวิตครับ
#ขอคอมเม้นแบบซีเรียสครับแบบมีหลักการเหตุผล
#ผมไม่รู้จะปรึกษาใครดีอย่าแขวะอย่าด่าโพสผมเลย
ความฝันตัวเอง หรือ กิจการครอบครัวดีครับ ปัญหาสองจิตสองใจและครอบครัวกดดันกลายๆ
1. กิจการครอบครัว
ครอบครัวผมนั้นมีฐานะแบบพอมีอันจะกินแบบครอบครัวผมมีธุรกิจเกี่ยวกับการเกษตร, ธุรกิจขนส่งเล็กๆ รวมรายได้ทั้งหมด ราวๆ 10 ล้านบาท (รายได้สุทธิ หักค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้ว) มีความสามารถส่งผมไปเรียนต่างประเทศโดยไม่เดือดร้อนอะไร.
2. ความฝันของผมตั้งแต่ยังเด็ก.
2.1. อยากไปอยู่และเป็นพลเมืองประเทศแถวๆ อเมริกาเหนือประเทศหนึ่ง และ ท่องโลกกว้าง (ส่วนพวกตั้งรกรากใน ตปท. นี้ผมได้ศึกษาข้อมูลและกฏหมายมาบ้างแล้วครับและได้วางแผนไว้หมดแล้วครับ.)
2.2. ทำอาชีพเกี่ยวกับสิ่งที่ผมรักครับ มันเป็นอาชีพที่ผลิตของสิ่งนึงที่ขายให้ตลาดพลเรือนและทหารได้ แต่มันไม่สามารถทำในประเทศไทยได้เนื่องจาก
-กฏหมายไทยเกี่ยวกับของสิ่งนั้นที่มีความยุ่งยากเอามากๆ.
-ต้องมีเส้นสายและจ่ายเงินใต้โต็ะ.
-ตลาดของสิ่งนั้นในไทยนั้นมีราคาแพงมากๆเนื่องจาก การออกใบอนุญาติ, ระบบภาษี, และ โควต้า.
-ตลาดของสิ่งนั้นในไทยมีขนาดเล็กมากไม่ได้กว้างแบบใน อเมริกา หรือ ยุโรป ถ้าทำไปก็กลัวว่าจะเจ้งสร้างหนี้สินอันมหาศาลให้แก่ครอบครัวอีก.
-ถ้าจะตั้งโรงงานผลิตในไทยคงต้องใช้เงินมหาศาลมากซึ่งแพงกว่าในต่างประเทศมากๆ และ ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีปัญญาหาเงินขนาดนั้นมาจากใหน.
แต่ผู้ใหญ่ในครอบครัวคาดหวังให้ผมกลับมารับช่วงต่อกิจการของครอบครัวหลังเรียนจบ เพราะผมเป็นพี่คนโต, ผู้ชายคนเดียว, และน้องสาวทั้ง 2 คนก็ไม่อยากจะสืบทอดกิจการต่อเหมือนกันครับ เพราะแต่ละคนอยากทำงานที่ตัวเองรักเหมือนผมครับ, ครอบครัวผมก็ยังคับกลายๆว่าถ้าไม่กลับมา "จะขายกิจการทั้งหมดทิ้งครับ".
ปัญหาสองจิตรสองใจของผมคือ
---ถ้าผมเลือกความฝัน ผมกลัวที่ว่าเมื่อก้าวพลาดแล้วลัม อาจจะไม่มีทางสำรองกลับไปอีก เพราะผู้ใหญ่ผมแกยืนกรานว่า "ถ้าผมเลือกความฝัน แกก็จะขายกิจการทั้งหมดทิ้ง" ซึ่งผมก็รู้สึกเสียดายครับ.
---ถ้าผมเลือกรับกิจการของครอบครัว ผมก็รู้สึกว่ามันพลาดโอกาศที่จะทำในสิ่งที่ผมรักไปตลอดทั้งชีวิต และ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ หรือ ว่าแทบจะไม่มีโอกาศที่ผมจะไม่ได้ทำในสิ่งที่ผมรักได้อีกไปตลอดชีวิต เพราะสิ่งที่ผมรักนั้นมันจะต้องทำหลังเรียนจบเลย, มันต้องใช้เวลานานมากๆ เปรียบได้กับคุณสร้างธุรกิจของคุณเองเริ่มต้นจาก 0 ครับ.
(ผมไม่ขอระบุว่าอาชีพที่อยากทำ, ประเทศที่ผมจะไปเรียนต่อ, หรือ กิจการครอบครัวของผมครับ เพราะผู้ใหญ่ในครอบครัวถึงพวกท่านจะแก่แต่ก็ชอบเล่น Pantip กลัวเขาจะรู้ครับ.)
#ขอปรึกษาปัญหาชีวิตครับ
#ขอคอมเม้นแบบซีเรียสครับแบบมีหลักการเหตุผล
#ผมไม่รู้จะปรึกษาใครดีอย่าแขวะอย่าด่าโพสผมเลย