คือมีอยู่เรื่องนึงนานมากแล้ว
บ้านเราชอบเอาเสื้อไปส่งร้านรีดที่ในหมู่บ้านเพราะรีดเองไม่ค่อยเรียบแล้วประเด็นอยู่ที่ว่าแม่เราเอาเสื้อผ้าไปให้เขาตอนสายๆพอตอนค่ำๆจะออกไปนอกบ้านเลยรวดเอาเสื้อผ้าที่ร้านแล้วพอตอนเราลงจากรถไปจ่ายตังก็หยิบเสื้อผ้ามาไว้ในรถแล้วแต่เงินมันไม่พอเลยไปขอแม่ที่ขับรถมาเพิ่มพอเรารับเงินแล้วกำลังไปจ่ายเราก็ปิดประตูรถแม่คุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ใส่หูฟังพอเราไปจ่ายเงินเขาเสร็จพี่ที่ร้านก็ทักว่าแม่ไปแล้วจะไปยังไงเราเลยรีบวิ่งตามรถไปแต่ก็ไม่ทันจนถึงปากซอยเราวางโทรศัพท์​ไว้ในรถและเหลือแค่กระเป๋าตังติดตัวเราไม่มีกุญแจบ้านเพราะอยู่ในกระเป่าในรถเรายืนรอหน้าปากซอยหวังว่าแม่จะรู้ตัวและรีบขับกลับมาเรายืนอยู่ประมาณ1ชั่วโมงพี่ลูกชายที่ร้านรีดผ้าก็ขับบิ๊กไบท์ออกมาหาเราถามว่าแม่มารึยังเราก็บอกยังเขาก็เลยพาเราไปรอที่ร้านก่อนเราร้องไห้เพราะรู้สึกโกรธแม่และเกรงใจเขามากพอมาถึงแม่ก็โทรหาร้านรีดผ้าแล้วขอคุยกับเราแล้วแม่ก็มาตะคอกใส่เราว่าอะไรของลูกเนี่ย! จนเราร้องไห้ไปอีกทีพอแม่กลับมาก็ด่าเราจนถึงบ้านเราร้องไห้และงอนแม่หนักมากๆและเราก็อยากจะตอบกลับตอนแม่ด่าว่าแล้วทำไมสอนให้คนอื่นมีไหวพริบมีสติแต่ตัวเองมัวแต่คุยโทรศัพท์​ทั้งวันแถมคุยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
แต่ก็ทำไม่ได้เพราะโกรธจนพูดไม่ออกบวกกับร้องไห้ด้วย
ทุกคนมีความคิดเห็นยังไงคะ