เรื่องราวของความรักที่ไม่เคยได้รัก

สวัสดีค่ะทุกๆคน วันนี้เราอยากมาเล่าเรื่องราวของเราให้ฟังค่ะ ไม่ได้ทีเจตนาจะประจานหรืออะไรใครนะคะ แค่อยากเล่าประสบการณ์ให้ฟังค่ะ เรื่องราวทีผิดพลาดมากๆเรื่องนึงในชีวิตของเรา (ในนี้จะใช้นามสมมุตินะคะ) เราชื่อแก้มค่ะ เราอายุ20ปี เรียนอยู่อเมริกาค่ะ เรามาเรียนที่นี่ตอน ม.6ค่ะ แล้วก็ต่อป.ตรีด้วย ก่อนเรามาที่นี่(2ปีที่แล้ว) หนูได้รู้จักผู้ชายคนนึงผ่านทางเฟสบุ๊คค่ะ เขาชื่อเอ(นามสมมุตินะคะ) เขาแก่กว่าหนู2ปี เขาต่างจากหนูมากเลยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องฐานะ บ้านหนูเป็นครอบครัวที่มีเงินค่ะ แต่ก็ไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น ส่วนทางบ้านเขาไม่มีอะไรเลย พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เล็ก พี่ชายติดคุกเพราะยาเสพติด พี่สาวก็แต่งงานไปแล้ว ทุกคนในครอบครัวเขาแยกย้ายกันอยู่ค่ะ เขาเรียนไม่จบม.6ค่ะ โดนไล่ออก เพราะทำตัวไม่ดี ติดเพื่อน โดดเรียนบ้าง ตอนแรกเราก็ยังไม่รู้หรอกค่ะ แต่คุยไปคุยมา เดือนนึง ได้มีโอกาสเจอกัน เราเป็นคนกรุงเทพ เขาเป็นคนสุพรรณทำให้มีโอกาสเจอกันยากด้วยค่ะ เพราะเราก็ไปหาเขาไม่ได้ พ่อแม่เราค่อนข้างหวงลูกสาวมาก คุณพ่อเราห้ามให้เรามีแฟนค่ะจนกว่าจะเรียนจบ แต่คงผิดที่หนูดื้นด้าน ไม่เชื่อฟังเองแหละค่ะ วันที่ออกไปเจอกัน เราไปเจอกันที่นครปฐมค่ะ เขาไปหอเพื่อนเขา เราเลยตกลงยอมนั่งรถมาเจอเขาค่ะ เราไม่ได้ทำอะไรเท่าไหร่ อยู่ในห้องดูหนังกันค่ะ เขาขอเราคบในวันแรกที่เจอกัน เขาขึ้นสถานะคบกับเราในเฟส แล้วก็ให้รหัสเฟสเรา ยอมรับเลยค่ะ ว่าตอนนั้นดีใจและมีความสุขมาก พอหมดวัน เราก็กลับบ้าน เราเจอกันเดือนละ2-3ครั้งได้ค่ะ แต่บางเดือนก็ครั้งเดียว ผ่านไปอีกเดือนนึง เราไปเจอเขารอบที่สองค่ะ เราก็อยู่แต่ในห้องเหมือนเดิมค่ะ ดูหนัง ฟังเพลง เราเผลอหลับด้วยเพราะนั่งรถก็เหนื่อยค่ะ ไปนครปฐมอีกตามเคย พอนัดกันมาเจอรอบที่สาม ครั้งนี้เขามาหาเราที่ลาดพร้าวค่ะ เพราะบ้านเราอยู่แถวลาดพร้าว ซึ่งเพื่อนเขาอีกคนก็เรียนมหาลัยแถวนี้ เลยไปเจอเขาที่ลาดพร้าว วันนั้นหนูแลกโทรศัพท์เล่นกับเขาค่ะ เขาบอกเราว่าเขาไม่เล่นไลน์ เราสองคนเลยไม่มีไลน์กัน แต่เราดันเจอไลน์ในโทรศัพท์เขา เราเลยกดเข้าไป เราเจอแชทไลน์เขากับผู้หญิงคนนึง แต่เราไม่กล้ากดเข้าไปดูค่ะ เพราะมันก็มือถือเขาเลยถามเขาก่อน ว่าขออ่านได้ไหม เขาก็ยิ้มแล้วบอกว่าไม่ให้อ่าน เราก็บอกว่าไมาอ่านก็ได้ แล้วทำหน้าจ๋อยๆ เราก็ยังไม่ได้คิดว่าเขานอกใจเราหรอกค่ะ เพราะเราก็ยังเชื่อใจเขาอยู่ถึงจะเห็นหน้าแชทแล้ว จนเขาเห็นหนูหันหน้าหนี เขาก็เข้ามากอด บอกเขาขอโทษ เราเลยถามว่าขอโทษเรื่องอะไร เขาพูดมาว่าขอโทษที่คุยกับคนอื่น เราจุกมากค่ะ เสียใจมากเลย น้ำตาก็ไหลเลย เราไม่เคยมีแฟนมาก่อร นี่คือคนแรกของเรา เราไม่เคยคิดเลยว่าการโดนแฟนนอกใจ มันจะรู้สึกเจ็บได้ขนาดนี้ แต่เราก็รักไปแล้ว เราเลยเลือกที่จะให้อภัยเขาค่ะ ลูกพี่ลูกน้องของเรา กับเพื่อนๆของเรา คนรอบๆตัวเตือนเราหมดค่ะ บอกให้เลิกกับคนแบบนี้เถอะ เรียนก็ไม่เรียนเอาเเต่เล่น เอาแต่เที่ยว เมา ไปวันๆ เราก็ยังไม่ยอมเลิกค่ะ คิดอยู่อย่างเดียว ว่าก็รักไปแล้ว ยังไม่อยากเลิก ผ่านมาเดือนกว่าๆ ก็มีผู้หญิงทักมาหาเขาว่าเขาท้อง เรามีรหัสเฟสเขาค่ะ เราเป็นคนตื่นเช้า เราเลยเห็นก่อน แต่เราก็ยังไม่พูด เพราะเราจะรอดูว่าเขาจะซื่อสัตย์กับเราได้มากแค่ไหน แต่พอเขาตื่นมา เขาก็ทักมาคุยปกติค่ะ เราก็คุยไป สักพัก เราเลยกลับไปเข้าเฟสเขาอีกรอบ เขาซ่อนแชทไปแล้ว แต่ก็ไม่คิดจะบอกเราเลย เราเลยส่งรูปที่เราแคปแชทไว้ให้เขาดู แล้วเราก็ถามว่า ถ้าเราไม่เห็น เทอก็จะปิดบังเราไว้แบบนี้ใช่มั้ย เขาก็ตอบว่ามันไม่ใช่แบบนั้น เขาขอเคลียกับผู้หญิงคนนั้นก่อนแล้วกัน แล้วจะทิ้งแชทไว้ให้อ่าน เราก็รอไปอ่านค่ะ แต่เราก็ยังเชื่อเขาค่ะ เขาบอกหนูว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นพีอาร์ชงเหล้าในร้านๆนึงที่ด่านช้าง ที่เขาอยู่ เราเสียใจนะคะ แต่สุดท้ายก็กลับไปคืนดีอีก จนวันนึงเรามาเรียนต่อค่ะ ม.6 เรามาตอนเดือนสิงหาค่ะ เราก็ยังคุยกับเขาทุกวันๆค่ะ แต่พอมาถึงเดือนตุลา เขาก็หายไป เขาหายไป2เดือนค่ะ ทิ้งหนูไว้อย่างนั้น โดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ หนูเสียใจมากนะคะ ระหว่าง2เดือนนั้น หนูก็ยังทักเขาไปทุกวันค่ะ ทำอะไรก็ถ่ายรูปให้ดู ส่งไปบอกตลอดค่ะ ว่าหนูวันๆทำอะไรบ้าง  เพราะมาคือสิ่งมี่เขาชอบให้หนูทำมาตลอดเวลาที่คุยกัน คอยรายงานตลอดค่ะ หลังจากนั้น2เดือนกว่าก็ มีน้องผู้หญิงคนนึงทักไลน์มาหาหนู ถามว่าพี่ใช่แฟนพี่เอรึป่าวคะ พอเขาทักมาแบบนี้ ใจเราก็เริ่มไม่ดีแล้วแหละค่ะ แต่เราก็ยังรอว่าเขาจะพูดอะไร เขาก็บอกว่า เขาท้องกับเอค่ะ เอเขาสร้างเฟสอีกเฟสแล้วบล้อคหนูไว้ เขานัดพวกผู้หญิงในบีท้อคไปมีอะไรด้วยบ่อยค่ะ บางครั้งเราก็โทษตัวเองนะคะ ที่มาเรียนที่นี่ ทำให้เราห่างกันมากไปกว่าเดิมอีก แต่ก่อนเรามาเรียน เราเคยคุยกับเขาแล้วว่าถ้ารอไม่ได้ ก็เลิกก็ได้ ไม่ต้องรอ เขาก็ยืนยันค่ะว่าไม่เลิก เขารอได้แน่นอน เขาตั้งใจจะรอ เราย้อนกลับไปคิดถึงคำพูดพวกนั้น น้ำตาก็ไหลไป มันเหมือนโดนหักหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาไม่ยอมติดต่อเราเลยด้วยซ้ำ จนเราต้องทักไปหาเพื่อนเขา เพื่อนเขาก็ช่วยคุยให้ จนเขาปลดบล้อคเฟสเรา แล้วมาเคลียกัน เพื่อนๆเขาทุกคนรู้ค่ะ ว่าเรารักเขามากๆเลย แล้วก็เหมือนเดิมค่ะ สุดท้ายเราก็ให้อภัยเขาตลอด ช่วยกันคิดหาทางแก้ไขปัญหา เราต้องนั่งเคลียกับผู้หญิงคนนึงที่แฟนตัวเองไปทำเขาท้อง ใครๆก็คงคิดว่าเราโง่มากที่ทำแบบนั้น แต่ที่ยอมขนาดนั้นก็เพราะรักมากๆเลยแหละค่ะ เราคุยกับน้องเขา เราใจเย็นมากค่ะ เพราะเราเข้าใจน้องเขา น้องเขาก็โดนหลอกเหมือนกัน ตอนแรกเราบอกให้แฟนเราเลิกยุ่งกับเรา แล้วให้ไปดูแลครอบครัวเถอะ เขาก็บอกว่าเขาไม่ได้รักน้องคนนั้น เรากับ้พื่อนเอคนนึงก็คุยกัน เพื่อนของเอบอกว่างั้นก็รับแต่ลูกพอ ไม่ต้องแต่งงานอะไรหรอก แต่อยู่ๆ น้องคนนั้นก็บอกว่าลูกหลุดไปแล้ว เพราะเครียดแล้วก็ดื่มเหล้าตอนท้อง อะไรแบบนี้ค่ะ เรื่องก็เลยไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้ คุยกันมาเรื่อยๆ เขาก็ชอบหายๆบ้าง เราก็คบๆเลิกแบบนี้ ที่เรากลับไปทุกครั้งก็เพราะเขาบอกว่าจะไม่แบบเดิมๆอีกแน่นอน เชื่อใจเขาได้เลย เราก็โอเคค่ะ ตกลง แต่เขาก็ยังชอบหายๆอยู่ค่ะ หายไปสามสี่วันบ้าง เราก็รอตลอด แต่เราก็กลับไทยไปก็จะเจอเขาตลอดนะคะ ช่วงปิดเทอม ก็จะบินกลับไทยไป เพื่อนๆพี่ๆน้องๆก็คอยเตือนว่าอย่ากลับไปคบคนแบบนั้นเลย ไม่มีอะไรดีซักอย่าง มีอยู่ช่วงนึงที่เราเลิกกันไป เพื่อนเขาทักมาหาหนูค่ะ ว่ามีเรื่องให้ช่วย เขาโดนจับค่ะ เพราะเล่นยา ตรวจฉี่แล้วฉี่ม่วง โดนเรียกเงินหมื่นนึงค่ะ เขาก็ถ่ายรูปมาให้ดู หนูก็รักเขาค่ะ ยอมรับว่ายังเป็นห่วงเขาอยู่ ไม่อยากให้เขานอนในห้องขังหรือโดนจับหรอกค่ะ หนูก็ช่วยเท่าที่หนูพอโอนไปได้ เราช่วยไป5000บาทค่ะก็คือครึ่งนึง เราก็ย้ำกับเพื่อนเขาว่าอย่าบอกเขานะว่าเราช่วย เพราะในใจเราคิดว่าถ้าเขารู้ว่าเราช่วยเขาต้องกลับมาแน่ แล้วเราเป็นคนใจอ่อนค่ะ แต่เราไม่เคยทักเขาไปก่อนเลย แต่เขาจะทักหนูมาเรื่อยๆ เพราะเขารู้ว่าเราใจอ่อน ทำยังไง พูดยังไง เราจะกลับไปหาเขา เราก็คบกันเรื่อยๆค่ะ รอบล่าสุดที่หนูกลับไปไทย เราโกหกแม่เพื่อจพออกไปเจอเขา จนตอนเย็นคุณแม่จับได้ค่ะ คุณแม่เสียใจมากร้องไห้ใหญ่เลย เพราะคุณแม่เตือนมาตลอดว่าอย่ายุ่งกับมันได้ไหม มันเป็นคนไม่ดี ไม่มีเงินไม่มีฐานะ แม่ไม่เคยว่า แต่คนนี้ดูก็รู้ว่านิสัยไม่ดี เรียนก็ไม่เรียน เล่นยาอีก คุณแม่ของเราให้คนไปสืบประวัติมาหมดค่ะ แต่เราก็ยังพูดจาแย่ๆใส่คุณแม่ แล้วก็ยังคุยกับเขาต่อ ซึ่งก็โกหกคุณแม่มาเรื่อยๆค่ะ จนตอนนี้ปี2 ถึงตัดสินใจเลิกกับเขาจริงจังครั้งนี้ก็เพราะเขาหายไปตามเคยค่ะ เราไม่ค่อยเชื่อใจเขาค่ะ เพราะโดนนอกใจมาบ่อย แต่เวลาเราพูดเขาก็จะหงุดหงิดว่าทำไมไม่เชื่อกันบ้าง บอกไม่ทำแล้วก็คือไม่ทำแล้ว แต่ครั้งนี้มันหนักเกินไปจริงๆ เพราะเราติดต่อเพื่อนเขาคนนึง ชื่อกิต(นามสมมุติ)เป็นผู้ชาย เขาก็สงสารหนู เขาเลยยอมบอกหนู เขาบอกว่าเอไปเอากับผู้หญิงคนอื่น ถุงยางเกลื่อนห้อง มันนัดสาวทุกวัน ยังเล่นยาทุกวัน ทั้งที่เคยสัญญากับเราแล้วว่าจะเลิกยาเลิกสารเสพติดทั้งหมด พี่กิตก็บอกว่าพี่หวังดีกับหนู เลยไม่อยากโกหก เพื่อนๆของเอเขารู้ค่ะว่าเรารักเขามากๆ ล่าสุดเมื่อกลางเดือนธันวา เขาทักหนูมา เพราะเพื่อนผู้ชายเราลงสตอรี่เฟสของเรา ว่าอยู่ด้วยกัน เขาก็เหมือนทักมาว่าใครอ่ะแฟนใหม่หรอ เหมือนแนวหวงก้างอะค่ะ เราก็คุยๆกับเขาบ้างนิดหน่อยค่ะ แต่ความเชื่อใจมันหมดไปแล้ว จนหนูนึกถึงสิ่งที่พี่กิตบอกหนู หนูก็บอกเขาตลอดค่ะ ว่าคุยแบบเพื่อนอะได้ แต่เราสองคนกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วน้ะ เพราะเรารู้สึกว่ามันเกินไปจริงๆ เขาก็บอกว่าเขาเข้าใจเราค่ะ แค่เรายอมคุยด้วยก็บุญสำหรับเขาแล้ว แต่เขาก็ยังพูดหว่านล้อมเราตลอด ทำตัวเหมือนคบกันตลอด จนเราอึดอัดค่ะ เราเลยตัดสินใจพูดออกไปว่าเราอึดอัดอะค่ะ อย่าพยายามทำมห้เรากลับไปเลย เข้าใจเราด้วยเถอะ อะไรประมานนี้ เขาก็ขอโทษ บอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว จะไม่ทำให้อึดอัดจะไปเยอะแบบนี่แล้ว แล้วเขาก็หายไปเลย เราว่าก็ดีค่ะที่เขาหายไปแบบนี้ เราจะได้รีบๆลืมเขาไป ไม่ใช่เราไม่นักเขานะคะ เรารักมากค่ะ ไม่เคยรักน้อยลงเลย แต่มันถึงจุดที่เรารู้สึกว่าพอแค่นี้ดีกว่า ยังไงเราก็คงเปลี่ยนเขาไม่ได้ เขาไม่ได้รักเราแบบที่เรารักเขา แล้วก็มีน้องคนนึงค่ะทักมาถามเรา ว่าเราเคยไปลบเพื่อนในเหวของน้องเขากับเอมั้ย เราบอกเราไม่เคย น้องเขาบอกว่าเอบอกน้องเขาว่าเรามีรหัสเขา คือเราไม่ได้มีรหัสเขานานแล้วค่ะตั้งแต่เลิกกันแล้ว เพราะเขาเปลี่ยนรหัส มันทำให้เราได้รู้อีกเรื่องที่เขาโกหก น้องเขายังบอกอีกว่าเขามีเฟสใหม่ เราพยายามจะเช็คว่าเขาสร้างเฟสใหม่ตอนไหน เพราะตอนที่เขาทักมาง้อเราอีก มันกลางเดือนธันวาที่ใช้เฟสน้องทักเรามา บอกว่ายังไม่มีเฟสตัวเอง ถ้าจะสมัคร จะรอเราสมัครให้ จะได้รู้รหัสเขาไปเลย แต่พอเราไปเช็ค เขาบล้อคเราค่ะ เราเลยเอาเหสเพื่อนไปเช็ค เขาสร้างตั้งแต่ต้นเดือนธันวา ซึ่งก่อนเขาจะทักมาหาเราอีกค่ะ เราเลยไม่เสียดายอะไรแล้วค่ะ เวลาที่ผ่านมา เรากลับดีใจด้วยซ้ำที่วันนี้เราได้รู้ความจริงว่สเขาไม่เคยรักเราเลย หลอกเราแม้กระทั่งครั้งสุดท้ายที่คุยกัน เราใช้เฟสเพื่อนๆบล้อคเขาหมดเลยค่ะ เพราะจะได้ลืมๆซักที ปกติเราคงใช้เฟสเพื่อนไปส่อง แต่ตอนนี้เราถือว่าเราพอแล้ว ที่ผ่านมาเราทำดีที่สุดแล้ว เรารักเขามากที่สุดแล้ว เท่าที่ผู้กญิงคนนึงจะรักผู้ชายคนนึงได้ ตอนนี้เราก็ยังไม่ได้ลืมเขาได้นะคะ ก็ยังมีคิดถึงอยู่ แต่ไม่กล้ากลับไปคบอีกแล้วค่ะ จนวันนี้เราย้อนกลับไปคิดถึงวันที่เราเถียงแม่ ไม่เชื่อฟังแม่ พูดจาไม่ดีกับแม่ของเรา แม่เราเอาแต่ร้องไห้ หน้าตาบวมไปหมด เราคิดถึงภาพของคุณแม่ที่ร้องไห้แล้วขอให้เราเลิกยุ่งกับเขาทำให้เราร้องไห้ไม่หยุด เราไม่ได้เสียใจเลยค่ะที่ต้องเลิกกับเขา แต่ที่เราร้องไห้ คือเราเสียใจที่ทำให้คนที่รักแล้วก็หวังดีกับเราที่สุดต้องเสียใจเสียน้ำตาขนาดไหน วันนี้เราตาสว่างแล้วค่ะ เราโทรหาคุณแม่ เราร้องไห้ ขอโทษทุกอย่างที่เคยไม่เชื่อฟังทำตัวไม่ดี แต่ก็ไม่กล้าบอกว่าเรื่องอะไรค่ะ ถ้าคุณแม่อยู่ตรงหน้าเราในตอนนั้น เราอยากวิ่งเข้าไปกอดคุณแม่ แล้วก็กราบขอโทษคุณแม่ในสิ่งที่เราทำลงไป วันนี้เราเชื่อคุณแม่แล้ว ว่าสิ่งที่คุณแม่พูดมันเป็นเรื่องจริง เราน่าจะเชื่อคนที่เขารักเราตั้งแต่แรก แต่เรากลับเชื่อแล้วก็รักคนที่เขาไม่เคยรักเราเลย คนที่ทำร้ายเราซ้ำๆซากๆ เราสัญญากับตัวเองค่ะ ว่าหลังจากนี้เราจะเชื่อฟังคุณแม่ ถ้าคุณแม่สอนหรือเตือนอะไร เราจะรับฟังแล้วแก้ไข จะไม่ทำให้คุณแม่เสียใจแบบนี้อีกค่ะ เรื่องแบบนี้ถ้าไม่เจอกับตัว ไม่มีใครเข้าใจหรอกค่ะ จริงๆเรื่องราวมีมากกว่านี้นะคะ แต่ขอเล่าแค่ส่วนเดียวเนอะ
ที่เล่ามาทั้งหมด ก็อยากจะบอกเพื่อนๆหรือพี่ๆน้องๆที่อ่านนะคะ ว่าอย่าละเลยคำพูดของคนใกล้ตัว ครอบครัว เพื่อนๆ หรือญาติๆเรา ยิ่งครอบครัวควรฟังที่สุดเลยค่ะ เพราะครอบครัวหวังดีกับเราทุกอย่างแล้วก็หวังดีกับเราเสมอค่ะ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ