ทำไมอ่านบางเม้นท์แล้วรู้สึกว่า พยายามเม้นท์ให้ดัวเองเหมือน อยู่ระดับสูงกว่าคนไทยที่เค้าไปเจอในต่างประเทศมา

ออกตัวก่อนว่า ไม่มีเจตนา ดูแคลน ดูหมิ่น ใครนะครับ

1 เลย ดูจากท่าเดินครับ ไม่ว่าชาย ไม่ว่าหญิง จะเดิน "นวยๆ"  
ถนนในต่างประเทศ ไม่ว่าประเทศไหน ยุโรป เอเชีย ญี่ปุ่น มันจะมี direction ของมัน  แต่ถ้าเห็น ใครเดินนวยๆ สะเปะสะปะ ทอดน่อง ยิ่งมากันเป็นกลุ่มแบบ 3คนขึ้นไป จะเดินไม่สนโลก ใครจะเดินทางไหน ฝั่งไหน ไม่รู้ ไม่สน นั่นแหละ ชัวร์!!

2 ก็จากการแต่งตัวครับ
รองเท้าไม่ onitsuka ก็ adidas NMD หรือ ไม่ก็ skechers GO walk
สองยี่ห้อแรก จะออกแนว mix & match แต่งตัวเก่ง เครื่องทรงเยอะ
ส่วนยี่ห้อหลัง จะเป็นแนว คนเที่ยวประจำทุกปี  เดินทางบ่อย เสื้อใส่สบาย กางเกงjumpเดินคล่อง แต่ทั้งตัวจะไม่ match กันเลย เน้นสบาย คล่องตัวเข้าไว้อย่างเดียว
มองไปที่กระเป๋า ถ้าเป็นผู้หญิงสะพายเป้ Anello ด้วยนี่ ชัดเลยย
ส่วนผู้ชาย ต้อง Freitag โดยเฉพาะ Hawaii  
น้อยถึงน้อยมากกกก ที่คนไทยจะใช้ tote bag

3 เครื่องประดับเยอะๆ แว่นต้องมา แหวนต้องมี พ่วงสร้อยเข้าไปอีก... เล็งไปที่นิ้วเลย
คนไทยชอบใส่แหวน โดยเฉพาะผู้ชายวัยผู้ใหญ่หน่อย 50++ ต้องมีแหวนโตๆบนนิ้วแน่นอน

4 ถ้าในคณะมีเด็กเล็กด้วย อันนี้ดูง่ายยยยยเลยครับ พ่อแม่ชาวไทย จะ ดูแล take care ลูกๆ ใน "ขั้นกว่า" ที่เด่นออกมาจาก คนประเทศอื่นที่หน้าคล้ายๆเรา อย่างชัดเจน คือ ดูแล้ว มันบอกได้เลยว่า ไม่ใช่อินโด ไม่ใช่มาเลย์ ไม่ใช่ฟิลิปปินส์ ไม่ใช่พม่า ไม่ใช่เขมร แน่นอน  ไม่ต้องได้ยินว่าพูดอะไรกัน แค่เห็นก็รู้ครับ

5 จงใจทำเมินๆ นิ่งๆ เชิ่ดๆ หลบๆ หน่อย เกินคำว่า ทำตัวปกติ เวลาเห็นคนไทยด้วยกัน

แนวๆนี้ครับ ที่ผมใช้สังเกตเอานะ

เมื่อสัก 2 ปีกว่าๆ ที่ผ่านมา

เคยมีกระทู้หัวเรื่อง เวลาไปเจอคนไทยที่ต่างประเทศนี่ คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นคนไทย (โดยไม่ได้พูดไทย)

https://pantip.com/topic/36837554

เคยไปร่วมตอบเอาไว้ บางส่วน ดังนี้ …


//

สังเกตุจากสิ่งต่างๆ เหล่านี้ อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือ หลายอย่าง ประกอบกัน
เช่น จาก ท่าเดิน ท่ายืน ท่านั่ง ท่ารับประทาน ท่าทาง+สายตาในการมองคนอื่น ท่าปึ่งๆ หยิ่งๆ เชิ่ดๆ ท่าระแวดระวังคน ท่าเนิบๆ นวยนาด
ไม่รีบร้อน ไม่กระฉับกระเฉง เดินเหมือนไม่มีเป้าหมาย

ทำอะไรแบบมีจริต ระวังตัวตลอดเวลาว่า ระวังว่าคนอื่นจะมองตนเองว่าอย่างไร หลายคนจะทำท่าหยิ่งๆ เชิ่ดๆ กับคนไทยด้วยกัน เขม่นกันเอง แสดงอาการแบ่งชนชั้นวรรณะ ไม่เฟรนด์ลี่ (อันนี้เข้าใจ ด้วยสภาพสังคม และ วัฒนธรรม)

หลายคน ตานิ่ง หน้านิ่ง ซึ่งเป็นเรื่องปกติของคนไทยบางส่วนอยู่แล้ว หลายคนเวลาที่ดีลกับคนชาติที่ตัวเองคิดว่าเขาด้อยกว่าคนไทย
ก็จะทำท่าทางข่มๆ เขานิดๆ

//

สำเนียงในการพูดภาษาอังกฤษ รูปแบบของประโยค คำศัพท์ที่ใช้  จังหวะ โทนเสียงในการพูดภาษาอังกฤษ
บางส่วนก็สังเกตจาก ท่าทางที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง มักจะไม่ไปไหนคนเดียว ต้องไปเป็นกลุ่ม ตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปเสมอ
หรือ ไปเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ยิ่งกลุ่มใหญ่แค่ไหน ยิ่งเพิ่มความมั่นคง มั่นใจ เสียงก็ดังขึ้น การเคลื่อนไหวเยอะขึ้นตามลำดับ
และ ต้องคุยแซวกันในกลุ่ม มีโหมดร่าเริง แต่ถ้าอยู่คนเดียวจะไม่ค่อยกล้าทำอะไร คนไทยส่วนใหญ่จะเก่งเวลาที่มีพวก

//

เครื่องแต่งกายที่ใช้ เครื่องประดับ  ผ้าพันคอ หมวก ยี่ห้อนาฬิกา ยี่ห้อแว่นกันแดด ยี่ห้อของกระเป๋าสะพาย ยี่ห้อเป้ ยี่ห้อกระเป๋าถือ กระเป๋าเดินทาง
ยี่ห้อรองเท้า เพราะคนไทยส่วนใหญ่ชอบแต่งตัวตามๆ กัน ความเนี๊ยบ ความเป๊ะ ในการแต่งกาย พร็อพเยอะ แต่งตัวจัดเวลาไปเมืองนอก

ผู้หญิงบางส่วนมักจะแต่งกายผิดฤดูกาล เช่น ไปเมืองนอกหน้าหนาวหิมะตก แต่ท่อนบนใส่เฟอร์ ท่อนล่างขาสั้น ถุงน่องบางๆ
ใส่รองเท้าบู๊ทหนังส้นสูงไปลุยหิมะ กระเป๋าหนังแบบที่ไม่ควรจะโดนความเปียกชื้น พร้อมต่างหูวงใหญ่ๆ อันกลมๆ โตเท่ากำไลรัดต้นแขนนางละคร 😂

//

ต้องกระโดดเวลาถ่ายรูป หรือ โพสท์ท่าถ่ายรูปแต่แสร้งทำท่าธรรมชาติ ถูกแอบถ่ายทีเผลอ แต่จริงๆ ตั้งใจโพสท์ท่ามาก ตั้งท่า
ถ่ายอยู่นานมาก กว่าจะได้รูปภาพที่มีท่าทางธรรมชาติแบบปลอมๆ ออกมา

ผู้หญิงหลายคนยิ่งสังเกตง่ายขึ้นไปอีก เช่น จากการแต่งหน้า ทรงผม ศัลยกรรม อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือ ทุกอย่าง
ผู้หญิงไทยบางส่วน ชอบทำจมูก แต่งหน้าจัด ขาวผิดปกติแบบปลอมๆ หรือ ชอบทำท่าทางแบบคุณหนูสูงศักดิ์ หรือ ท่าทางแบบนางใน 😄

//

คนต่างชาติที่คุ้นเคยกับคนไทย โดยเฉพาะคนต่างชาติแทบจะทุกชาติ ที่ทำงานในวงการโรงแรม วงการท่องเที่ยวเขาก็ดูออก แยกออกเช่นกัน

ในหลายๆ เคส ไม่ว่าจะเจอคนไทย หรือ คนต่างชาติ เราแยกออกได้แม้กระทั่งอาชีพที่เขาทำ แยกออกด้วยว่า เป็นนักท่องเที่ยว, เป็นคนท้องถิ่น,  เป็นเอ็กซ์แพ็ท,  เป็นนักเรียนนักศึกษา หรือ แต่งงานไปอยู่ ตปท

เวลาที่เจอผู้หญิงไทย เราแยกออกได้พอสมควรเลยว่า คนไหนมีแฟน หรือ มีสามีเป็นคนต่างชาติ คนไหนมีแฟนมีสามีเป็นฝรั่งชาติไหน หรือ สามีญี่ปุ่น
สามีสิงคโปร์ หรือ สามีดูไบ โดยสไตล์การแต่งกาย ภาษากาย ทรงผม การแต่งหน้า ท่วงท่าต่างๆ จะเป็นตัวบอกเอง

คนไหนอินเตอร์ ไม่อินเตอร์ มั่นใจ หรือ ไม่มั่นใจในตัวเอง คนไหนแอ๊บ ก็ดูออก คนไหนมีแนวโน้มนิสัยเป็นอย่างไร ทัศนะคติอย่างไร พื้นฐานครอบครัว พื้นฐานการศึกษาเป็นอย่างไร แค่สังเกตุหลายๆ อย่างก็บอกได้แล้ว หรือ แค่คุยด้วยไม่กี่ประโยคก็รู้แล้ว

//

เราไม่ได้สังเกตุออกแค่แต่คนไทย แต่คนอีกหลายๆ ชาติเราก็แยกได้ ยกตัวอย่าง เช่น เราสามารถแยกได้ถึงขนาดว่า คนจีนคนไหน เป็นจีนสิงคโปร์ คนจีนคนไหนเป็นจีนมาเลเซีย  คนจีนคนไหนเป็นจีนอินโดนีเซีย แล้วเรายังแยกย่อยต่อไปได้อีกว่า จีนมาเลเซียคนไหน เป็นจีนกัวลาลัมเปอร์ จีนปีนัง
จีนอีโป่ห์ หรือ จีนจากซาราวัค

หรือ คนอินเดียที่รูปร่างหน้าตาสายพันธ์ทางตอนใต้ แถบรัฐทมิฬนาดู เจนไน เกรละ เราแยกได้หมด ว่าคนไหนเป็นอินเดียที่เป็นคนสิงคโปร์  คนไหนเป็อินเดียกัวลาลัมเปอร์ คนไหนเป็นอินเดียที่เกิดในดูไบ แยกได้แม้กระทั่งว่า คนไหนเป็นอินเดีย หรือ เป็นคนปากีสถาน ที่เป็นคนอังกฤษเกิดที่อังกฤษโตในอังกฤษเป็นต้น

//

แยกเนปาลออกจากอินเดียได้ แยกอินเดียออกจากปากีสถานได้ แยกเวียตนามจีน ใต้หวัน เกาหลี ญี่ปุ่น ได้เป็นต้น

//

ถ้าเป็นฝรั่งที่ผิวขาว ผมทอง ตาสีฟ้า เราแยกได้เลยว่า คนไหนมาจาก ปท ที่พัฒนาแล้ว หรือ  คนไหนมาจาก ปท ที่กำลังพัฒนา โดยเฉพาะฝรั่งยุโรปตะวันออก

ลูกครึ่งในเมืองไทย โดยเฉพาะเด็กลูกครึ่งไทย-ครึ่งฝรั่ง เวลาที่เราเจอ โดยเฉพาะถ้าได้เห็นกิริยามารยาท
เห็นอะไรต่างๆ นาๆ โดยเฉพาะวิธีที่เขาดีลกับคนไทย เปรียบเทียบกับวิธีที่เขาดีลกับเพื่อนๆ ของเขา หรือ กับเวลาที่เขาดีลกับฝรั่ง
เราสามารถบอกได้เลยว่า เด็กคนไหนบ้าง ที่มีพ่อหรือแม่เป็นคนไทย แล้วพื้นเพครอบครัวหรือพื้นฐานการศึกษาของพ่อหรือแม่(ที่เป็นคนไทย)
ของเด็กลูกครึ่งคนนั้น อยู่ในระดับไหน หรือ เราสามารถบอกได้เลยว่า ลูกครึ่งคนไหน โตที่เมืองไทย เรียนในไทย หรือ โตที่เมืองนอก เรียนเมืองนอก

คือส่วนใหญ่โดยเฉลี่ย ของทุกๆ ชาติ ทุกๆ เผ่าพันธ์ จะแยกได้อย่างน้อยๆ 70-80% ขึ้นไป
หรือ ในหลายๆ กรณีแยกได้ 90-100%


//

มีอยู่ยุคนึง เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี่เอง ผู้หญิงต้องสวมรองเท้าแตะฟิท-ฟล็อพ, สะพายกระเป๋าแคนวาสหูหนังสีน้ำตาล
ยี่ห้อลองฌ็อง รุ่นเลอ ปลิอาเจ้, กระเป๋าเป้ยี่ห้อที่ขึ้นต้นด้วยตัว K ที่เป็นกระเป๋าสีๆ สี่เหลี่ยม มีสองหูด้วย ที่จริงๆ เป็นกระเป๋าของเด็กนักเรียนประถม
ของ ปท หนึ่งในแสกนดิเนเวีย

เครื่องแต่งกายที่ฮิตๆ อย่างอื่นๆ ก็เช่น กระเป๋าชาแนลสี่เหลี่ยมสายโซ่, กระเป๋าอิเซ่ มิยาเกะ, รองเท้าอาดิด๊าส หรือ ไนกี้ และ ต้องมี
เฉพาะรุ่นด้วย ไนกี้สีที่ฮิตมากคือ สีดำมีตราไนกี้ขาว ถ้าอาดิดาสมี 2-3 รุ่น ที่ฮิตๆ ก็สีขาว ตอนนี้จะฮิตแบบที่ตรงท้ายๆ เหนือส้นข้างนึงเป็นสีแดง อีกข้างเป็นสีเขียว (ใกล้คริสต์มาสแล้วสินะ  😁🎄🎅🏻  )  หรือ อาดิด๊าส รุ่นอะไรน๊า ที่ส้นมันแปลกๆ แป๋ๆ บานๆ ออกตรงขอบหน่ะ

แว่นกันแดดเรย์แบนรุ่นอาวิเอเต้อร์, นาฬิกาช่วงนี้เค้าฮิตอะไรกันหว่า ลืม แต่มีอยู่ยุคนึง แทบจะทุกคนต้องใส่แถกฮอยอ้า 😂  
ถ้ากระเป๋าหลุยส์ ต้องลายโมโนแกรม รุ่นฮิตๆ มีอยู่ 2-3 รุ่น เช่น สปี้ดดี้ หรือ เนฟเว่อร์ ฟูล ที่ปากบานๆ

เสื้อยืดคอกลม เสื้อคอโปโลมีปก ยี่ห้อก็อมฯ รุ่นเพลย์ฯ ที่มีโลโก้หัวใจ หรือ ยี่ห้อโปโล คอโปโลที่มีหลายๆ สี มีโลโก้คนขี่ม้าใหญ่ๆ ตรงแขน
มีเบอร์เลข 5 ตรงอกเสื้อ กางเกงยีนส์ก็จะมีเฉพาะรุ่นที่มีลายปักวนๆ ตรงกระเป๋าหลัง 2 ใบหน่ะ

นอกจากนี้ก็มีหมวกปานามา หรือ หมวกสักกะหลาดปีกบานๆ สไตล์โบโฮ่
กระเป๋าเดินทาง กระเป๋าล้อลาก ถ้าไม่หลุยส์ลายโมโนแกรม ก็ต้องริโมว่าสี่ล้อ หรือ อะไรก็ได้ที่แบบใกล้เคียงริโมว่า


เวลาคนไทยบางส่วน ไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มใหญ่ โหมดในการคุย จะเป็นโหมดรักกัน โหมดสามัคคีกัน โหมดร่าเริง โหมดแซวกัน โหมดเล่าเรื่องขำๆ
บรรยากาศบางส่วน จะคล้ายๆ กับตอนจบในละครไทยหลังข่าว ที่จบแบบแฮ้ปปี้ เอนดิ้ง ทุกคนรักกัน ประเภท แม้แต่นางร้าย ตัวโกง
ต้นห้องตัวร้าย ก็กลับใจมารักนางเอก (ที่ตนเองเคยกลั่นแกล้ง)

คนญี่ปุ่นก็เป็นคนอีกชาติหนึ่ง ที่ในหมู่คนทำงาน หากเดินทางไปติดต่อธุรกิจด้วยกัน ต้องมีการยืนล้อมวงคุย เหมือนการทำพิธีกรรมอะไรบางอย่าง ในการเดินจะมีหัวขบวน มีหางขบวน เช่นกัน , การส่งเจ้านายขึ้นรถ ก็มีพิธีกรรมเช่นกัน ลองสังเกตุดู หากใครมีโอกาส ดูตามใต้ตึกออฟฟิสย่านใจกลางกรุงเทพฯ ย่านที่มีเอ็กซ์แพ็ทญี่ปุ่นทำงานอยู่เยอะๆ