ไล่เพื่อนออกจากกลุ่มแล้วรู้สึกผิด เราควรใจแข็งเข้าไว้ใช่ไหมคะ

สวัสดีค่ะ อยากขอคำปรึกษาและข้อแนะนำและความคิดเห็นในด้านต่างๆว่าควรอย่างไรกับปัญหานี้ดี

ตามชื่อของหัวข้ากระทู้เลยคะว่า.."ไล่เพื่อนออกจากกลุ่มแล้วรู้สึกผิด เราควรใจแข็งเข้าไว้ใช่ไหมคะ" บางคนที่เห็นคำถามนี้อาจงงนะคะ แต่จขกท.อย่างเราจะมาเล่าความจริงให้ฟังคะ และอยากขอคำแนะนำดีๆและข้อเสนอแนะว่าควรทำอย่างไรดีคะ

เรื่องนี้มันเกิดขึ้นที่โรงเรียนของ จขกท. ในวันที่ 15 ม.ค. 2563 ณ ร.ร.ที่อยู่ภาคกลางตอนล่างขอไม่เอ่ยชื่อจังหวัดและชื่อของร.ร.นะคะ พอดีในวันนั้นเป็นวันที่ร.ร.มีกิจกรรมเข้าค่ายคุณธรรมเราก็มาร.ร.ตามปกติอย่าที่เคยมา แล้วตรงทางเข้าร.ร.จะมีร้านกาแฟของร.ร. รอบๆจะมีต้นไม้อยู่รอบๆร้านต้นไม้จะมีเก้าอี้ให้นั่ง เราก็เข้ามานั่งเพราะเป็นที่ๆกลุ่มเพื่อนๆมานั่งเป็นประจำทุกๆเช้าก่อนเข้าแถว แล้วปัญหาในหัวข้อกระทู้มันอยู่ที่ตรงนี้คะคือว่าในกลุ่มเพื่อนเรานั้นในตอนแรกมีทั้งหมดอยู่4คน

แต่คนในกลุ่มเราทุกๆวันจะมีเพื่อนคนหนึ่งขอมากินข้าวด้วยคนในกลุ่มเลยให้มาด้วย พอนางเริ่มเข้ามาก็พูดสั่งเพื่อนในกลุ่มให้เอาจานข้าวไปทิ้งให้บ้างอะไรบ้าง สั่งนู้นสั่งนั้นสั่งนี้ทำตัวเป็นหัวหน้า เหมือนตัวใหญ่ที่สุดในกลุ่มแล้วทั้งๆที่เพื่อนในกลุ่มไม่ได้เห็นชอบด้วยหรือยอมรับให้แม่นางเข้ากลุ่มมาเลยด้วยซ้ำแต่เพราะในกลุ่มเพื่อนเรามันมี4คน มีเพื่อนสองคนในกลุ่มเขาไม่ได้คิดอะไรมากเลยเฉยๆเอาไว้ แต่เรากับเพื่อนอีกคนในกลุ่มเริ่มรำคาญบางที่ก็แอบคุยกันเพื่อนเราก็พูดขึ้นมาว่า "มันยังไม่ได้มาเข้ากลุ่มแต่ชอบสั่งโน้นสั่งนี้อย่างกับพวกเราเป็นขี้ข้ารองตีนมัน" เราก็เห็นด้วยนะแต่อีกมุมหนึ่งเราก็เชื่อเนืองๆว่ามันอะปรับตัวเองให้ไปในทางที่ดีได้และเพื่อนในกลุ่มอาจจะยอมรับมันได้เช่นกัน แต่เวลาผ่านไปทุกๆวัน เพื่อนในกลุ่มพูดอะไรหน่อย เถียงฉ่อดๆๆๆๆๆ เถียงกูจะต้องถูกสุด เถียงกุจะต้องเก่งสุด เถียงกุทำอะไรกุจะต้องถูกพวกจะต้องผิด นี้คงเป็นความคิดมัน บางที่เพื่อนเรามันก็บ่นว่ามันรำคาญเพื่อนเก่าที่ทำอะไรแย่ๆกับมันไว้

แต่มันก็ยังพูดแทรกและเถียงเป็นนกแก้วนกขุนทองเราก็เป็นคนที่แบบเก็บอารมณ์อยู่นะแต่ว่าเราก็เก็บจนแบบมันล้นเอ่อออกมาแล้วอะจนแบบ... เรากับเพื่อนคือแบบใครมันจะมีความอดทนขนาดนั้นว่ะ ทั้งเถียงเก่ง สั่งเป็นเจ้าเป็นนาย ด่าเพื่อนทั้งๆที่เพื่อนแค่พูดผิดนิดหน่อยเท่านั้น มันคงเริ่มคิดว่าเพื่อนในกลุ่มรับมันเข้ากลุ่มถาวรแล้ว แต่ผิดเพราะในกลุ่มก็มีคนไม่ชอบมัน จขกท.คนหนึ่งแหละค่ะที่ไม่ชอบคนที่มีนิสัยหรือสันดานแบบนี้เราขอบอกเลยนะคะ ถ้าอยากมีเพื่อนรบกวนคุณช่วยปรับนิสัยทรามๆของตนเองด้วย

คือเรารับไม่ได้อะที่จะต้องโดนกดขี่แบบนี้ รำคาญที่ตัวเรานั้นจะพูดอะไรผิดพลาดไม่ได้เสียสักอย่าง รำคาญที่ต้องฟังคำบ่นรำคาญจากเพื่อนในห้องและเพื่อนในกลุ่ม รำคาญที่ชอบอวยรวยเป็นกอบเป็นกำ รำคาญที่ชอบอวดความสามารถของตัวให้คนอื่นรู้ รำคาญที่ต้องฟังมันอวดว่า"เราอะเว้ยยังไม่ได้จ่ายค่าเน็ตเลยตอนแรกอะ  4999฿ ตอนี้นี้เป็น 5999฿แล้วอะ เราเลยโดยปรับโดยการยึดเบอร์โทรไปเลยอะ" ซึ่งไอ้ข้ออ้างอยากให้ตัวเด่นนี้เราไม่เชื่อว่ามันจะเสียค่าเน็ตเยอะขนาดนี้เลยและบางทีมันก็บอกว่าเราโทรไม่ได้เราโดนยึดเบอร์แต่ทั้งที่ตอนนั้นเราไปห้องน้ำกับมันเราได้ยินมันคุยโทรศัพท์และเราก็ใช่เน็ตเดือนละ2999 เราก็ยังไม่ได้จ่ายเลยเพราะขี้เกียจ55 แต่เราก็ไม่เคยโดนอะไรแบบนี้และก็ไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับเพื่อนเพราะคิดว่าการกระทำการพูดแบบนี้อาจทำให้เพื่อนคิดว่าตัวเองด้อยกว่า และรำคาญที่ต้องโดนอวดว่านางนั้นทำงานวาดรูปนั้นนี้ได้เงินเป็นบิดบิดละบลาๆๆๆเมื่อนางได้ทราบว่าเราขายหนังซื้อออนไลน์มีรายได้อยู่มากพอตัว เมื่อก่อนคิดว่าเฉยๆไว้จะดีกว่าแต่ว่าขนาดนี้  ณ ปัจจุบัน แทบอยากให้อีนี้นั้นออกไปจากชีวิตหรือหายไปเลยก็ได้

เข้าเรื่องที่เกริ่นมาตอนแรกๆเลยนะคะ

พอเรามานั่งเสร็จเราก็เห็นมันนั่งอยูที่ต้นไม้มันก็นั่งเล่นเกมอยู่เรากับมันพอมาถึงก็คุยกันนิดหน่อยเหมือนคนไม่รู้จักกันทีนี้พอเพื่อนของเราที่ไม่ชอบมาตั้งแต่แรกเหมือนกับเรามันก็เดินเข้ามานั่งพร้อมกับพูดอย่างออกรสกับเราจนทำให้มันมองหน้าเราแบบว่า ทีเพื่อนคนอื่นทำมาพูดดี แต่ทีกุละ ประมาณนี้เนอะ เราก็ไม่ได้อะไรมากมายเพราะว่าเราคิดว่าถ้าเราไม่สนใจ มันก็จะไม่เกิดอะไรขึ้น แล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งเพื่อนเรามันก็พูดขึ้นมาว่า" อีพวกนั้นหน่ะทำตัวเป็นเก่งชิ*พายแต่เพราะเสนียดที่ติดตัวมันจึงทำให้เพื่อนมันและโรงเรียนมันเสื่อมเสียไปด้วย" เราก็ไม่ได้แทรกพูดมันเลยแล้วเราก็ไม่เถียงด้วยแต่เราเป็นผู้ฟังที่ดีไม่จับผิดคนที่กำลังพูดสิ่งที่สำคัญสำหรับเขาอยู่

แต่อยู่ๆเมื่อมันได้ยิ่งเพื่อนเราพูดแบบนั้นมันก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไร้มารยาทว่า"จะว่าร.ร.กับพวกมันแบบนั้นไม่ได้นะ!กุคิดว่าไม่ก็ไม่ควรว่ามันอย่างนั้นป่ะอี***ก็เอาแต่ว่ามันยุนั้นแหละรำคาญว่ะเหมือนดีอะ มีเสนียดมากกว่ามันป่าวก็ไม่รู้แล้วอะก็ทำตัวให้เด่นมากนะเว้ยเรื่องเพื่อนไม่ใช่เรื่องของกุวันหลังอะไม่ต้องมาเล่าให้ฟังนะ กุรำคาญ"

แล้วเพื่อนเราก็เถียงกลับ"เรื่องกุอะเกี่ยวไรด้วย"

มันก็เถียงต่อ"เรื่องแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมาเล่าป่ะอีห่า! ทำเป็นกระห**ชอบนินทาคนอื่นไปทั่ว"

เพื่อนเราเลยพูดต่อ"ทำไมต้องว่ากุด้วยว่ะมันหลายรอบแล้วนะเว้ยกุก็พูดดีๆปที่กุพูดกุแทบไม่ขึ้นเสียงกับด้วยซ้ำอะแต่กับมาขึ้นเสียงใส่กุ!!"

มันก็เถียงต่อ" มันก็เรื่องของกุ-" เราก็พูดตัดบทมัน

เราก็เลยพูดขึ้น"เลยเถียงคนอื่นสักทีเถอะกุขอร้องจะกุกราบตืนเลยก็ได้ช่วยให้เกียรติ์เพื่อนมันหน่อยก็ดีนะ แล้วก็ช่วยเป็นผู้ฟังและผู้พูดที่ดีด้วย กุโครตรำคาญเลยนะเว้ย ก็เป็นคนแบบเนี้ยแล้วเพื่อนมันจะชอบหรือยอมเหรอห้ะอี**" เราอารมณ์ขึ้นที่เราพูดขึ้นนี้ให้ทุกคนนึกภาพคนตะคอกใส่นะคะเพราะคือสภาพนั้นเลยคะสภาพของคนที่หมดความอดทนเลยคะ

หลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบลง เพื่อนเราสะพายกระเป๋าแล้วก็เดินออกไปด้วยดวงตาที่เหมือนมีน้ำตาไหลแล้วจมูกก้เริ่มแดงแต่เพื่อนเรามันก็เดินออกไปอย่างแบบหงุดหงิดเอามากๆ

ตัดมาตอนเที่ยงหลังจากเข้ากิจกรรมค่ายคุณธรรมสำเร็จ

เราก็นั้งกับเพื่อนกัน4คนแล้วก็อีนั้นที่นั่งอยู่รวมด้วย เพื่อนเรามันก็ระบายให้เราฟังทุกอย่างจนเราก็บอกมันให้ใจเย็นๆ เพื่อนสาวอีกคนที่นั่งอยู่ด้วยก็พูดขึ้นมา

"ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวกุพูดให้อะก็ใจเย็นๆก้รู้ไม่ใช่เหรอว่ามันนิสัยเป็นยังไงอะ" ก่อนมันจะเดินไปคุยกับอีนั้นแล้วก็พูดอะไรกันก็ไม่รู้พอตกเย็นประมาณ 14:47น. เราก็ไม่เห็นมันเดินมากับพวกเราสี่คนเพราะปกติมันจะเดินมาด้วยกันเสมอแต่คราวนี้มันไม่มา เราจึงถามเพื่อนที่เข้าไปคุยกับมัน"คุยไรกับมันอะ"

แล้วเพื่อนเรามันก็บอกเราว่า"เอาเป็นว่าต่อจากนี้พวกจะสบายใจขึ้นเป็นกองละกัน" ทันพูดจบเราก้สังหรณ์ได้ทันทีว่า 'เพื่อนเรามันไล่อีนั่นออกจากกลุ่มไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วแน่นอน'

เราก็กลับมาคิดพอเราไปโรงเรียนมันก็สั่งให้ผช.เพื่อนของมันให้ไม่ช่วยกลุ่มเราทำอะไรเลยสักอยากแค่เรื่องเล็กอย่างเก็บปากกาก็ไม่ช่วยด้วยซ้ำ จนตอนนี้เรากับมันก็มองหน้ากันแทบไม่ติดเราก็กลัวมันจะโกรธเรามาก แต่เราก็รู้สึกดีที่มันออกไปจากชีวิตเราแม้จะแอบเป็นห่วงก็ตาม

ทั้งนี้จึงอยากถามว่าควรทำยังไงเหรอคะให้เราเลิกความคิดที่จะไปง้อมันกลับมาและใจแข็งจนเด็ดขาด ไม่อยากให้คิดถึงมัน อยากให้ตัวเรานั้นใจแข็งจริงๆคะควรทำอย่างไรที่จะทำให้เราไม่คิดเล็กคิดน้อยเกี่ยวกับมันอีก ให้ลืมๆไปเลยก็ดีคะ