เราเป็นผู้หญิงธรรมดาที่ต้องการเวลาจากคนรัก
เราอยู่กับแฟนมา8ปี มีลูกชาย1คนอายุ7ขวบ
เรื่องคือ แฟนเป็นผู้รับเหมารายย่อยคือรับเองทำเอง ปกติทำกับเรา แต่มางานนี้เขาชวนเพื่อนที่ติดต่อให้ทำกับเขา เราเลยอยู่บ้านทำงานบ้านกับรับลูก แรกๆก็ดีทำงานเสร็จกลับ พอเข้าอาทิตย์ที่2 กลับ5ทุ่ม เราไม่ถาม ต่อมา ตี3 ตี5 ล่าสุดตี3..เป็นแบบนี้อยู่2เดือนแล้ว ขอบอกก่อนว่าตลอดเวลา8ปีเขาเคยเป็นแบบนี้มาครั้งนึงคือติดเพื่อนตอนนั้นลูกแค่5เดือน ต่อมาเขาขอโอกาสจนตอนนี้คือครั้งที่2 ปัญหาคือ เขาเริ่มโกหก เริ่มอ้าง เริ่มกินเบียร์(จากเลิกกินมาจากครั้งแรกมา)พอโทรหาบอกเรากำลังกลับแต่2ชม.ผ่านไปก็ไม่ถึงบ้าน พอโทรไปบ่อยๆก็ไม่รับสายไปเลย ส่วนตัวเป็นผู้ใหญ่พอ แต่ลูกจะคอยมาถามจนเราไม่โอเคเลยขอเคลียร์ ขอร้อง เขาก็รับปาก แต่สุดท้ายก็ทำเหมือนเดิม เราอดทนมาตลอด2เดือนที่ผ่านมา จนมาถึงจุดที่เราไม่ไหวจริงๆ เลยนั่งคุยก่อนเขาออกไปทำงาน ว่าเราไม่ทนแล้วนะ เรื่องงานเราเข้าใจแต่ที่รู้สึกคือนอกเหนือจากงาน 8ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยไปไหนเหมือนเขา สำหรับเราครอบครัวสำคัญที่สุด เราบอกเขาว่า เราไม่โกรธเขานะ แต่เราขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย ว่าเราไม่ไหวแล้วนะ เราพยายามประคับประคองครอบครัว แต่เขาพยายามทำลาย เราบอกเขาว่าถ้ามีครั้งเราเลิกกันนะ เรายอมแพ้ เราคืออิสระให้ ไม่โกรธและไม่เกลียด เราทำดีที่สุดแล้ว เขาฟังน้ำตาคลอ แต่เราไม่ไหวจริงๆ เราสับสน เขายังรักเรากับลูกไหม ถ้ารักทำไมไม่เลือกเรากับลูก หลังจากเราบอกเขาก็ไปทำงาน แต่กลับมาตอนเที่ยง พร้อมขนของขนเครื่องมือกลับ แถมบล๊อกเบอร์เพื่อนเขาด้วย เราไม่ถามอะไรเขา แต่ใจเรายังเสียใจ 2 เดือนที่ผ่านมา ทำไงให้ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นดีคะ
แฟนเลือกเพื่อนพอเราขอเลิกไม่เลิก
เราอยู่กับแฟนมา8ปี มีลูกชาย1คนอายุ7ขวบ
เรื่องคือ แฟนเป็นผู้รับเหมารายย่อยคือรับเองทำเอง ปกติทำกับเรา แต่มางานนี้เขาชวนเพื่อนที่ติดต่อให้ทำกับเขา เราเลยอยู่บ้านทำงานบ้านกับรับลูก แรกๆก็ดีทำงานเสร็จกลับ พอเข้าอาทิตย์ที่2 กลับ5ทุ่ม เราไม่ถาม ต่อมา ตี3 ตี5 ล่าสุดตี3..เป็นแบบนี้อยู่2เดือนแล้ว ขอบอกก่อนว่าตลอดเวลา8ปีเขาเคยเป็นแบบนี้มาครั้งนึงคือติดเพื่อนตอนนั้นลูกแค่5เดือน ต่อมาเขาขอโอกาสจนตอนนี้คือครั้งที่2 ปัญหาคือ เขาเริ่มโกหก เริ่มอ้าง เริ่มกินเบียร์(จากเลิกกินมาจากครั้งแรกมา)พอโทรหาบอกเรากำลังกลับแต่2ชม.ผ่านไปก็ไม่ถึงบ้าน พอโทรไปบ่อยๆก็ไม่รับสายไปเลย ส่วนตัวเป็นผู้ใหญ่พอ แต่ลูกจะคอยมาถามจนเราไม่โอเคเลยขอเคลียร์ ขอร้อง เขาก็รับปาก แต่สุดท้ายก็ทำเหมือนเดิม เราอดทนมาตลอด2เดือนที่ผ่านมา จนมาถึงจุดที่เราไม่ไหวจริงๆ เลยนั่งคุยก่อนเขาออกไปทำงาน ว่าเราไม่ทนแล้วนะ เรื่องงานเราเข้าใจแต่ที่รู้สึกคือนอกเหนือจากงาน 8ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยไปไหนเหมือนเขา สำหรับเราครอบครัวสำคัญที่สุด เราบอกเขาว่า เราไม่โกรธเขานะ แต่เราขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย ว่าเราไม่ไหวแล้วนะ เราพยายามประคับประคองครอบครัว แต่เขาพยายามทำลาย เราบอกเขาว่าถ้ามีครั้งเราเลิกกันนะ เรายอมแพ้ เราคืออิสระให้ ไม่โกรธและไม่เกลียด เราทำดีที่สุดแล้ว เขาฟังน้ำตาคลอ แต่เราไม่ไหวจริงๆ เราสับสน เขายังรักเรากับลูกไหม ถ้ารักทำไมไม่เลือกเรากับลูก หลังจากเราบอกเขาก็ไปทำงาน แต่กลับมาตอนเที่ยง พร้อมขนของขนเครื่องมือกลับ แถมบล๊อกเบอร์เพื่อนเขาด้วย เราไม่ถามอะไรเขา แต่ใจเรายังเสียใจ 2 เดือนที่ผ่านมา ทำไงให้ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นดีคะ