ระหว่างลูกที่ดูแลแม่ แต่ทะเลาะกับแม่ประจำ กับ คนที่ไม่เคยอยู่ดูแลไม่เคยทะเลาะ มีแต่คำพูดหวานหู คนไหนบาปคนไหนบุญกว่ากันคะ

เรารู้จักยายคนหนึ่งเค้าแก่มากแล้วค่ะ  มีลูกสาวอยู่ดูแล ซึ่งยายเค้ามีลูกทั้งหมด4คน ลูกชาย3คน ผู้หญิง1คน ลูกชายคนนึงไปทำงานที่อื่น ไม่เคยกลับมาดูแม่ ลูกชายอีก2คนมีครอบครัวแล้ว ไม่ได้ดูแลแม่(ให้เงินแม่แบบนานๆครั้ง) มีแต่คำพูดดีๆหวานๆกับแม่ มีแต่ลูกสาวที่คอยหาเงิน หาข้าวหาน้ำ ดูแลปรนนิบัติแม่ ซักผ้าทำงานบ้านทุกอย่าง แต่เค้ากับแม่ทะเลาะกันประจำค่ะ และเค้าก็บ่นก็ด่าแม่ทุกวัน  เค้าด่าแม่แรงมากแต่ก็ดูแลแม่ทุกอย่าง บางครั้งก็บ่นประมาณว่า"กรูไม่ได้เป็นลูกคนเดียว ทำไมต้องมาเหนื่อยคนเดียว"เค้าค่อนข้างปากจัด(เค้าไม่ค่อยมีเงิน ทำงานรับจ้างไปเรื่อย บางครั้งเหนื่อยจนร้องไห้) บางครั้งเค้าก็ด่าแม่ จนแม่เค้าพูดกับว่า "ด่ากรู ไว้ตายไปจะเป็นเปรต" คือเราเห็นแบบนี้แล้ว ไม่รู้ว่าการดูแลแม่แต่ต้องมาด่ากับแม่แบบนี้มันจะเป็นบาปหรือเป็นบุญ ลูกที่อยู่ดูแลแม่แต่กลับทะเลาะกัน จนโดนแม่ตัวเองแช่ง ส่วนคนที่ไม่ได้ดูแลแม่ก็ไม่ต้องมีเรื่องทะเลาะ เป็นลูกรักของแม่ เพราะมีแต่คำหวานๆให้