ค่าสินสอดเท่าไรถึงจะเป็นลูกที่ดี

คือเราจะแต่งงานได้ค่าสินสอดสี่แสนทองอีกห้าบาท แม่เราว่ามันน้อยเลี้ยงเรามาหมดเยอะส่งให้เรียนหนังสือจนจบป.โท แต่เรากลับไม่ได้คิดถึงส่วนนี้ เราคบกับผู้ชายคนนี้ได้แค่ปีเดียวก้ตกลงจะแต่งงานกันเพราะเรารู้สึกว่าคนนี้ล่ะที่จะดูแลใช้ชีวิตคู่ด้วยกันเพราะเราเป็นคนที่เลือกมากพอสมควรกว่าจะเจอคนที่ใช่สำหรับเรา และเขาก้เหมือนกัน เราก็เลยมองข้ามเรื่องนี้ขอแค่อยู่ด้วยกันไม่นอกใจกันช่วยกันทำมาหากินเดี๋ยวเราก้ต้องรวยสักวันหรือไม่ก้พออยู่ได้ไม่ลำบาก ใช้ชีวิตแบบพอเพียงสบายๆเราคิดแค่นี้แต่ทางบ้านเราไม่ได้คิดแบบนี้ ต้องได้ค่าสินสอดเยอะๆถึงจะพอใจ เราก้เลยหนักใจมาก คือเราวางแผนกันไว้ถ้าแต่งงานแล้วเราก้ส่งทางบ้านเราทุกๆเดือนไม่ได้ว่าแต่งแล้วหนีไม่ดูแล และอีกอย่างลืมบอกไปเราอยู่บ้านนอกฐานะทางบ้านเราก้พอมีพอกินก็ถือว่ามีฐานะดีอยู่ในหมู่บ้านนั้น ส่วนฝ่ายชายฐานะทางบ้านก้เหมือนกับเรา คือจะต้องทำอย่างไรในเมื่อทางบ้านเราบอกว่ามันน้อยก้คุยกันแล้วผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายตอนคุยกันแม่เราก้ยอมจำใจรับตกลง แต่พอนั้นแล้วก้ว่าให้เราทุกวันว่าไม่พอใจมันน้อยอยากได้ห้าแสนบาท เราควรทำอย่างไรดี และตอนนี้หนักขึ้นทุกวันเราทำอะไรก้ผิดไปหมดในสายตาและทำให้พ่อแม่เสียหน้า เป็นลูกเลี้ยงเสียข้าวสุก เนรคุณกับพ่อแม่ ซึ่งเราก้อึดอัดใจมากเลย คุยกับฝ่ายชายแล้วคือเงินที่ว่าจะให้ห้าแสนให้ได้แต่เราจะไม่เหลือตั้งตัวเลย เลยอยากเก็บไว้เพื่อเป็นเงินทุนในการสร้างครอบครัว เพราะเราวางแผนอยากได้รถสักคันไว้ใช้ และค่าจัดงานบางส่วนที่ต้องมีเงินสำรองจ่ายด้วยเงินที่มาแต่งเป็นเงินเก็บของฝ่ายชายคนเดียว เราไม่ได้ช่วยสักบาท แต่ถ้าให้กู้มาแต่งเพื่อเอาหน้าเรามองว่ามันไม่ค่อยจะดีสักเท่าไร จะอยู่ด้วยกันได้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับค่าสินสอดหรอกอันนี้คือความคิดส่วนตัวของเรา