อยากรู้ว่าควรทำยังไงกับความรู้สึกนี้คะ

อย่างกระทู้ก่อนๆของเราที่เคยบอกไว้ว่าน้อยใจแม่ ตอนนี้เริ่มหนักขึ้นทุกวันเเล้วค่ะ เราเริ่มเหนื่อย เริ่มไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป  แม่ แม่เป็นคนที่ไม่เคยให้กำลังใจ แม่ไม่เคยรู้ว่าลูกคนโตคนนี้ของแม่อยากฆ่าตัวตายทุกวันๆซ้ำๆ  แม่ไม่เคยไปรับที่โรงเรียน แม่ไม่เคยพูดว่าแม่รักแต่แม่พูดกับแม่ไม่เคยพูดแบบนี้ตอนที่หนูตัวเท่าน้อง แม่เป็นคนหาเงินเก่ง แม่ไม่เคยไปส่งที่โรงเรียน ไม่ไม่เคยรู้ว่าเรียนอะไร แม่ไม่ดีใจที่สอบติด แม่ไม่ดีใจที่เป็นตัวแทนในการไปแข่งขันต่างๆ แม่ชอบพูดว่าไร้สาระเสมอ แม่ไม่เคยให้เงินแล้วไม่บ่น แม่ไม่เคยไม่ด่าตอนที่ออกจากบ้าน แม่ไม่เคยกีใจที่แข่งชนะ แม่ไม่เคยทำหน้าที่ที่แม่ควรจะเป็น ถามว่ารู้ได้ไงว่าหน้าที่แม่เป็นยังไง ทุกอย่างที่พูดมาแม่ทำตรงข้ามกับน้องแม่รักน้อง ไม่ได้อิจฉาหรืออะไรแค่อยากจะบอกว่ารักลูกเท่ากันมันคืออะไร น้องที่แม่ให้เงินวันละ60ขณะที่เรียนป.1กับเราที่เรียนในเมืองวันละ100 หน้าที่แม่ก็คือสิ่งที่แม่ทำกับน้องนั่นแหละค่ะเหมือนทุกอย่าง ไปส่ง บอกรัก ไม่ดุ ไม่ทำอะไรเลย 
แต่กับหนูแม่ทำทุกอย่าง แม่ทำลูกคนนี้เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว