เมื่อเช้าสวดมนต์เสร็จจะเอาน้ำที่กรวดไปเทต้นไม้หน้าบ้านลงบันไดเจอแมลงสาบเดินข้ามมันไปเงียบๆไม่บอกแม่(ถ้าแม่รู้แม่จะจัดการให้ซึ่งปกติจะจับตายเราไม่อยากให้แม่ทำบาปเลยไม่บอก) เดินกลับมาแมลงสาบยังนอนที่เดิมเลยเอาไม้กวาดโกยเค้าใส่ที่โกยผง เค้าวิ่งหนีลนลานแต่ก็โกยมาได้และเอาไม้กวาดกดไว้กับทึ่โกยพาไปนอกบ้านถนนฝั่งตรงข้ามห่างราว6-7 เมตรปล่อยเค้าใกล้ท่อระบายน้ำ
เค้าไม่ลงท่อวิ่งย้อนกลับมาจะเข้าบ้านเราอีก เราพยายามบอกว่าไม่ได้แต่เค้าวิ่งมากลางทางแล้ว เราเลยต้องเอาไม้กวาดปัดเค้าไปทางอื่นปัดอยู่2-3 ทีเค้าเปลี่ยนทิศวิ่งไปทางอื่น
เราหันหลังเดินกลับเข้าบ้านถึงแค่รั้วบ้าน หันไปดูเห็นนก2 ตัวบินลงพื้นตรงนั้นและกำลังบินขึ้นฟ้า
นกตัวนึงบินขึ้นไปเกาะสายไฟหน้าบ้านเรา ในปากนกมีแมลงสาบตัวนั้นเราอึ้งรู้สึกแย่ไปเลยที่พาเค้าออกมา(ไล่ออกมา) แล้วถูกจับไปกินทันที
กลับขึ้นบ้านมา พนมมืออธิษฐานขออโหสิกรรมที่หิ้งพระ เราไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ เราไม่มีเจตนาหมายเอาชีวิตเค้า แต่เค้าก็ต้องตายเพราะเราพาออกไป
เรารู้ว่าอันนี้เซ้นซิทีฟไป เราเข้าใจกฎธรรมชาติ นักล่า-ผู้ถูกล่า ห่วงโซ่อาหาร และสัตว์ทุกตัวมีกรรมเป็นของตนเอง
แต่เกือบเดือนแล้วที่เราทำทาน รักษาศีล5 สวดมนต์เจริญภาวนา นั่งสมาธิและเจริญเมตตาเช้า-เย็น เราพยายามไม่ให้ศีล5 ด่างพร้อย ทั้งหมดนี้เราตั้งใจอุทิศเป็นบุญกุศลให้ลูกสาวคือน้องหมาที่เสียไป พอเจริญเมตตาไปทุกวันอาจทำให้เราเห็นอะไรมากขึ้น ตอนแมลงสาบวิ่งหนีเราคิดว่า ทุกชีวิตรักตัวเองทั้งนั้น
เล่านอกเรื่องนิดนึง คือ ตอนสวดมหาเมตตาใหญ่และกะระณียเมตตาสูตรช่วงแรกๆ มีแมลงที่ปกติไม่เจอในห้องนอน วันนั้นมากัน3 แบบ เราก็จับไปปล่อยและแผ่เมตตาให้ ใจนึกว่าทำไมวันนี้มีแมลงมีมดและแมงมุมมาพร้อมกันหมด แปลก ปกติห้องนอนแทบจะเรียกว่า ซีลสนิท ไม่มีพวกนี้เลยเพราะเราไม่ชอบแมลง ยุงฯลฯ
ตอนนี้เราไม่แน่ใจว่าศีล5 ข้อปาณาฯด่างพร้อยหรือยัง แม้ไม่เจตนาฆ่า แต่ก็ทำให้เค้าไม่รอดอยู่ดี ตอนขออโหสิต่อหน้าพระนี่ร้องไห้เลยไม่อยากให้ศีลด่างพร้อย กลัวลูกสาวไม่ได้รับ
ขอโทษที่สนทนาเรื่องไม่เป็นเรื่องนะคะ คืนนี้จะสวดมหาเมตตาใหญ่เพิ่ม 1 จบอุทิศให้แมลงสาบ
โกยแมลงสาบไปปล่อยนอกบ้าน แล้วโดนนกคาบไปกินทันที ศีล 5 ด่างพร้อยไหมคะ
เค้าไม่ลงท่อวิ่งย้อนกลับมาจะเข้าบ้านเราอีก เราพยายามบอกว่าไม่ได้แต่เค้าวิ่งมากลางทางแล้ว เราเลยต้องเอาไม้กวาดปัดเค้าไปทางอื่นปัดอยู่2-3 ทีเค้าเปลี่ยนทิศวิ่งไปทางอื่น
เราหันหลังเดินกลับเข้าบ้านถึงแค่รั้วบ้าน หันไปดูเห็นนก2 ตัวบินลงพื้นตรงนั้นและกำลังบินขึ้นฟ้า
นกตัวนึงบินขึ้นไปเกาะสายไฟหน้าบ้านเรา ในปากนกมีแมลงสาบตัวนั้นเราอึ้งรู้สึกแย่ไปเลยที่พาเค้าออกมา(ไล่ออกมา) แล้วถูกจับไปกินทันที
กลับขึ้นบ้านมา พนมมืออธิษฐานขออโหสิกรรมที่หิ้งพระ เราไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ เราไม่มีเจตนาหมายเอาชีวิตเค้า แต่เค้าก็ต้องตายเพราะเราพาออกไป
เรารู้ว่าอันนี้เซ้นซิทีฟไป เราเข้าใจกฎธรรมชาติ นักล่า-ผู้ถูกล่า ห่วงโซ่อาหาร และสัตว์ทุกตัวมีกรรมเป็นของตนเอง
แต่เกือบเดือนแล้วที่เราทำทาน รักษาศีล5 สวดมนต์เจริญภาวนา นั่งสมาธิและเจริญเมตตาเช้า-เย็น เราพยายามไม่ให้ศีล5 ด่างพร้อย ทั้งหมดนี้เราตั้งใจอุทิศเป็นบุญกุศลให้ลูกสาวคือน้องหมาที่เสียไป พอเจริญเมตตาไปทุกวันอาจทำให้เราเห็นอะไรมากขึ้น ตอนแมลงสาบวิ่งหนีเราคิดว่า ทุกชีวิตรักตัวเองทั้งนั้น
เล่านอกเรื่องนิดนึง คือ ตอนสวดมหาเมตตาใหญ่และกะระณียเมตตาสูตรช่วงแรกๆ มีแมลงที่ปกติไม่เจอในห้องนอน วันนั้นมากัน3 แบบ เราก็จับไปปล่อยและแผ่เมตตาให้ ใจนึกว่าทำไมวันนี้มีแมลงมีมดและแมงมุมมาพร้อมกันหมด แปลก ปกติห้องนอนแทบจะเรียกว่า ซีลสนิท ไม่มีพวกนี้เลยเพราะเราไม่ชอบแมลง ยุงฯลฯ
ตอนนี้เราไม่แน่ใจว่าศีล5 ข้อปาณาฯด่างพร้อยหรือยัง แม้ไม่เจตนาฆ่า แต่ก็ทำให้เค้าไม่รอดอยู่ดี ตอนขออโหสิต่อหน้าพระนี่ร้องไห้เลยไม่อยากให้ศีลด่างพร้อย กลัวลูกสาวไม่ได้รับ
ขอโทษที่สนทนาเรื่องไม่เป็นเรื่องนะคะ คืนนี้จะสวดมหาเมตตาใหญ่เพิ่ม 1 จบอุทิศให้แมลงสาบ