เมื่อสนามนี้สร้างเสร็จ สำหรับเราตอกย้ำว่าปัญหาเรื่องแบบสนามที่มีมานานก็ยังอยู่ แม้ว่าสนามนี้สร้างเสร็จจากแบบของเคนโกะ คุมะ แทนของซาฮา ฮาดิด แต่แบบของเคนโกะนั้นดูธรรมดามาก ต่อให้บอกว่าเป็นสนามสีเขียวอนุรักษ์พลังงาน ผู้พิการเข้าถึงสนามนี้ได้มากขึ้น แต่เรื่องความสร้างสรรค์และความคิดนอกกรอบนั้นเรายังไม่เห็น เหมือนญี่ปุ่นยังอยู่ในกรอบที่เขากำหนดเองและก็อยู่อย่างนั้นแหล่ะ แต่ถ้าถามว่าแบบของซาฮานั้น ต่อให้สวยมาก แต่เนื่องจากงบสูงเกินไปมันก็ไม่ไหว แต่ก็แอบเสียดายอยู่ ถ้ามันสามารถพบกันครึ่งทางได้ เราว่าสนามแห่งนี้จะเป็นที่จดจำอีกสนามหนึ่งนะ สำหรับเราสนามโอลิมปิกที่เด่นสุดคือสนามรังนกที่ปักกิ่งนี่ยืนหนึ่งในการออกแบบเลย 
 
การที่ไม่มีหลังคาเปิดปิดได้และอัฒจรรย์เลื่อนทับลู่วิ่งได้ แต่ได้ราคาการก่อสร้างใกล้เคียงกับของสิงคโปร์ที่มีทุกอย่างที่ว่ามา เผลอๆสูงกว่าเสียด้วยซ้ำ เพราะของโตเกียวใช้ไป 1,400 ล้านเหรียญสหรัฐ ส่วนของสิงคโปร์ใช้งบไปเพียง 1,300 ล้านเหรียญสหรัฐฯเท่านั้น 
 
หลายคนมองโครงหลังคาแอบเหมือนสนามลุชนิกิที่มอสโคว รอบๆสนามมีความคล้ายๆสนามเกลอรา บังการ์โนที่จาการ์ต้าอย่างไรอย่างนั้น แต่นี่หวังเล็กๆว่าญี่ปุ่นจะโชว์บอกชาวโลกถึงสนามนี้ว่าความธรรมดามีอะไรให้ไม่ธรรมดาให้ร้องว้าวบ้างอะไรบ้าง เพราะไม่อย่างนั้นก็ไม่อาจเทียบกับโชว์ของญี่ปุ่นในพิธีปิดที่ริโอที่อันนั้นตรึงใจกว่ากับมาริโอ้นะ 

คุณคิดเห็นกันอย่างไรคะ มองสนามนี้สวยหรือไม่ มาแสดงความเห็นกันค่ะ