รอไม่มีกำหนดการ

สวัสดีครับวันนี้ผมมีเรื่อง เรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟังครับ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นคนที่น่ารักมาก เรารู้จักกันด้วยความบังเอิญ เห็นครั้งแรกผมก็แอบมีใจให้ผมเลยตัดสินใจขอเฟสกับเพื่อนเธอผมแอดปุ๊บเธอรับปั๊บผมเลยตัดสินใจทักไปก่อน แล้วเธฮก็ตอบไม่ได้ตั้งใจว่าจะได้คุยจนผูกพัน พอได้คุยทุกวันก็เริ่มมีใจให้ แล้วก็เริ่มนัดเจอกันออกกำลังกายด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน เวลาที่ได้อยู่ใกล้เธอผมมีความสุขมาก พอคุยกันมาสักพัก ประมาณหนึ่งเดือน เธอเริ่มไม่เหมือนเดิมเวลาผมไปหาหลังเลิกเรียนเธอไม่คุยกับผมเธอไม่มีรอยยิ้มอันสดใสเหมือนวันแรกที่ได้เจอกัน จนวันนหนึ่งเธอบอกผมว่า เราควรหยุดคุยกันดีไหม คำๆนี้ทำให้ผมหมดแรงที่จะทำอะไรเลย ผมเลยถามเธอว่าทำไม เหตุผลที่เธอบอกคือไม่อิน ผมอยากจะลืมเธอ เหมือนที่เธอลืมผม ไม่อยากฟูมฟาย ผมบอกกับตัวเองว่า ถ้าหากวันหนึ่งผมหลุดพ้นจากห้วงอารมณ์ผมจะหนีไปให้ไกลที่สุดจะไม่ย้อนกลับมาที่เดิม จะไม่รอก็ต่อเมื่อหมดรักแล้ว แต่วันนี้ยังรักอยู๋ก็ขอรอต่อไป ปากก็บอกว่าลืมเธอแล้วแต่ลึกๆภายในใจผมยังลืมไม่ลง ยังคงรอ รอเรื่อยๆ รอแบบไม่มีกำหนดการ