สวัสดีค่ะ...คืออยากรู้ว่าที่แม่เป็นแบบนี้เค้าเกลียดเรารึป่าวค่ะ.....คือตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ ปวช.ปี2ค่ะ แล้วก็มีน้องสาวเรียนอยู่ปี1เเต่เรื่องมันมีอยู่ว่าคือตอนนี้เราใกล้จะฝึกงานแล้วค่ะแต่ต้องฝึกตอนปิดเทอม...ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็เคยทำงานค่ะแต่งานที่เคยทำมันเลิกดึกไปค่ะซึ่งเราเรียนด้วย มันไม่ไหวค่ะ เราห่วงเรื่องเรียนมากกว่ากลัวทำงานตามเพื่อนไม่ทันค่ะเพราะงานที่เราเคยทำเข้างาน4โมงเลิก5ทุ่มกว่าจะได้กลับ23:30ถึงบ้านเที่ยงคืนอาบน้ำกินข้าวต้องรีดผ้าไปรร.วันต่อไปอีกค่ะกว่าจะได้นอน คือไม่ไหวจิงๆค่ะแถบจะไม่มีเวลาทำงานของรร.เลยค่ะ 😵
แต่ตอนนี้ก็ลาออกจากที่นั่นแล้วค่ะ แต่ตอนนี้ก็กำลังจะไปสมัครงานที่ใหม่เพราะเราะต้องเตรียมตัวฝึกงานค่ะ....แต่เรื่องมันเกิดขึ้นก็คือว่า...ระหว่างที่เรายังไม่มีงาน แต่น้องสาวเรามีงานทำแล้ว ซึ่งน้องสาวเราก็ไม่ต้องทำอะไรมากเพราะแม่แฟนของน้องสาวเค้าฝากงานให้น้องสาวเราเลยไม่ต้องไปสมัครแค่นี้ก็รู้แล้วค่ะว่าเราต้องพยายามมากว่าน้องเรา 😔
แต่คือเราไม่ได้ติดตรงที่ว่าเราน้องเรามีงานทำน้ะค่ะแต่คือพอน้องมีงานมีเงินเค้าก็จะให้แม่ แม่ก็พูดจาดีตลอด น้องจะไปไหนอยากกินอะไรก็พาไปหมด ทั้งๆที่เราไม่อยากจะพูดอะไรน้ะค่ะ เพราะเราไม่ได้มีตัง😔 ไม่มีอะไรเลย พอไม่นู้นนี้แม่ก็จะเดินกับน้องตลอด ส่วนเราก็เดินตามหลังเลยค่ะ😭
คือบ้างทีก็น้อยใจน้ะค่ะ แต่เราไม่อยากพูดอะไรค่ะ คือจิงๆเราะอยู่บ้านเฉยๆเราก็ทำงานบ้านน้ะค่ะ ช่วงปิดเทอม น้องทำงาน เเม่ทำงาน พ่อเลี้ยงทำงานเราอยู่บ้านกับน้าสาวค่ะ ซึ่งเค้าก็อายุ20ต้นๆเองค่ะเราเลยเรียกเค้าว่าพี่ เราก็อยู่กัน2คนแต่พี่เค้าไม่ทำอะไรเลยค่ะทั้งวันก็เล่นเกมอย่างเดียว ส่วนเราปิดเทอมตัวเองยอมรับค่ะว่าเป็นคนตื่นสายมาก แต่คือ ตื่นมาทำงานบ้านเสดน้ะค่ะ ถ้าวันไหนผ้าเยอะก็ต้องตื่นเพื่อมาซักผ้า เพราะผ้าเยอะจิงค่ะเราต้องซักของคนในบ้านทั้งหมด แล้วก็ล้างจานกรอกน้ำ กวาดบ้านค่ะ แต่เราก็โอเครน้ะค่ะ เำราะคนอื่นเค้าทำงานกันหมด เเต่ช่วงนั่นที่ทำไปตอนปิดเทอแม่เงินออกก็ให้ค่ะร้อยกว่าบาทราก็โอเครน้ะค่ะเพราะเราอยู่บ้านก็ไม่ได้ใช้อะไรอยู่เเล้ว
พอถึงช่วงนี่ค่ะเปิดเทอมที่เราเล่าไว้ตอนเเรกที่ทำงาน ก็ทำไปได้เดือนนึงค่ะแล้วก็ออกเพราะมันไม่ไหวค่ะ ตอนนี้ก็กำลังจะไปสมัครงานค่ะ....เตรียมตัวฝึกงาน แต่ระหว่างนี้เราดูเหมือนไม่มีตัวตนเลยค่ะ ทำอะไรก็โดนด่าโดนว่าไปหมด คือเรารู้ว่าเราอาจะมีผิดบ้าง หลงลือมอะไรบ้าง แต่ก็โดนด่าตลอด ซึ่งเป็นคนที่อ่อนไหวมาก็กลับเรื่องพวกนี้
คือเราอยู่รร.เราก็เราะทำกิจกรรมนู้นนี้นั้นกลับบ้านก็ต้องนั่ง2แถวกลับเวลากลับนี้มันก็ประมาณชั่วโมงนึงถึงบ้าน เราก็เพรียเเดด นั่งรถมาเสดก็ต้องเดินเข้าบ้านอีก เค้าถึงบ้านเรีฝยมากค่ะ แต่เราะก็พยายามทำอะไรให้เสดก่อนงานบ้าน รีดผ้า อาบน้ำ นู้นนี้นั่นแล้วเราก็ค่อยมานอนพัก แต่พอแม่เรากลับมาจากทำงาน เเม่เราก็จะบ่นกลับมาก็นอนอยางเดียวชีวิตนี้จะไม่ทำอะไรเลยรึไง คือแล้วใครจะมีอารมณ์นอนต่อ เราก็ดูแล้วเราก็เสียสละอะไรหลายอย่างน้ะค่ะ ทั้งห้องนอนเมื่อก่อนเรานอนคนเดียวชั้นสอง น้องสาวนอนกับแม่ ก่อนนั้นน้าสาวไปอยู่บ้านแฟน แต่ตอนนี้เค้ากลับมาอยู่บ้าน ต้อนแรกก็นอนด้วยกันแต่เราเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงแล้วอีกอย่างที่น้องคือนอนได้คนเดียว เราอึดอัดต้องลงมานอนข้างล่าง
ส่วนนอนข้างล่างเราก็ต้องรอให้คนที่นอนข้างบนขึ้นบ้านไปก่อนเราถึงจะได้นอน แล้วเราก้ต้องนอนกับลูกหมาอีก1ตัว เยี่ยวไม่เป็นที่บ้างวันมาเยี่ยวบนที่นอนเรา ก็ไม่มีใครสนใจก็ใช่นิเรานอนคนเดียว 😭 เราต้องทดกับอะไรก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่มีใครเห็นอะไรเลย
เราคิดว่าถ้าเราะไม่มีเงินให้แม่ยืมให้แม่ใช่ เค้าคงไม่สนใจเราหรอก ขนาดเราทำงานเลิก5ทุ่มเที่ยงคืน กลับมาบ้างที่ยังไม่มีข้าวให้เรากินเลย 😭😭😭
นี้ก็โทดตัวเองเหมือนกันทำมั้ยไม่ทำตัวให้มันดีกว่านี้😭😭😭😭
แม่ดูรักน้องมากกว่า เพราะเรายังไม่มีงานทำ? #น้อยใจ
แต่ตอนนี้ก็ลาออกจากที่นั่นแล้วค่ะ แต่ตอนนี้ก็กำลังจะไปสมัครงานที่ใหม่เพราะเราะต้องเตรียมตัวฝึกงานค่ะ....แต่เรื่องมันเกิดขึ้นก็คือว่า...ระหว่างที่เรายังไม่มีงาน แต่น้องสาวเรามีงานทำแล้ว ซึ่งน้องสาวเราก็ไม่ต้องทำอะไรมากเพราะแม่แฟนของน้องสาวเค้าฝากงานให้น้องสาวเราเลยไม่ต้องไปสมัครแค่นี้ก็รู้แล้วค่ะว่าเราต้องพยายามมากว่าน้องเรา 😔
แต่คือเราไม่ได้ติดตรงที่ว่าเราน้องเรามีงานทำน้ะค่ะแต่คือพอน้องมีงานมีเงินเค้าก็จะให้แม่ แม่ก็พูดจาดีตลอด น้องจะไปไหนอยากกินอะไรก็พาไปหมด ทั้งๆที่เราไม่อยากจะพูดอะไรน้ะค่ะ เพราะเราไม่ได้มีตัง😔 ไม่มีอะไรเลย พอไม่นู้นนี้แม่ก็จะเดินกับน้องตลอด ส่วนเราก็เดินตามหลังเลยค่ะ😭
คือบ้างทีก็น้อยใจน้ะค่ะ แต่เราไม่อยากพูดอะไรค่ะ คือจิงๆเราะอยู่บ้านเฉยๆเราก็ทำงานบ้านน้ะค่ะ ช่วงปิดเทอม น้องทำงาน เเม่ทำงาน พ่อเลี้ยงทำงานเราอยู่บ้านกับน้าสาวค่ะ ซึ่งเค้าก็อายุ20ต้นๆเองค่ะเราเลยเรียกเค้าว่าพี่ เราก็อยู่กัน2คนแต่พี่เค้าไม่ทำอะไรเลยค่ะทั้งวันก็เล่นเกมอย่างเดียว ส่วนเราปิดเทอมตัวเองยอมรับค่ะว่าเป็นคนตื่นสายมาก แต่คือ ตื่นมาทำงานบ้านเสดน้ะค่ะ ถ้าวันไหนผ้าเยอะก็ต้องตื่นเพื่อมาซักผ้า เพราะผ้าเยอะจิงค่ะเราต้องซักของคนในบ้านทั้งหมด แล้วก็ล้างจานกรอกน้ำ กวาดบ้านค่ะ แต่เราก็โอเครน้ะค่ะ เำราะคนอื่นเค้าทำงานกันหมด เเต่ช่วงนั่นที่ทำไปตอนปิดเทอแม่เงินออกก็ให้ค่ะร้อยกว่าบาทราก็โอเครน้ะค่ะเพราะเราอยู่บ้านก็ไม่ได้ใช้อะไรอยู่เเล้ว
พอถึงช่วงนี่ค่ะเปิดเทอมที่เราเล่าไว้ตอนเเรกที่ทำงาน ก็ทำไปได้เดือนนึงค่ะแล้วก็ออกเพราะมันไม่ไหวค่ะ ตอนนี้ก็กำลังจะไปสมัครงานค่ะ....เตรียมตัวฝึกงาน แต่ระหว่างนี้เราดูเหมือนไม่มีตัวตนเลยค่ะ ทำอะไรก็โดนด่าโดนว่าไปหมด คือเรารู้ว่าเราอาจะมีผิดบ้าง หลงลือมอะไรบ้าง แต่ก็โดนด่าตลอด ซึ่งเป็นคนที่อ่อนไหวมาก็กลับเรื่องพวกนี้
คือเราอยู่รร.เราก็เราะทำกิจกรรมนู้นนี้นั้นกลับบ้านก็ต้องนั่ง2แถวกลับเวลากลับนี้มันก็ประมาณชั่วโมงนึงถึงบ้าน เราก็เพรียเเดด นั่งรถมาเสดก็ต้องเดินเข้าบ้านอีก เค้าถึงบ้านเรีฝยมากค่ะ แต่เราะก็พยายามทำอะไรให้เสดก่อนงานบ้าน รีดผ้า อาบน้ำ นู้นนี้นั่นแล้วเราก็ค่อยมานอนพัก แต่พอแม่เรากลับมาจากทำงาน เเม่เราก็จะบ่นกลับมาก็นอนอยางเดียวชีวิตนี้จะไม่ทำอะไรเลยรึไง คือแล้วใครจะมีอารมณ์นอนต่อ เราก็ดูแล้วเราก็เสียสละอะไรหลายอย่างน้ะค่ะ ทั้งห้องนอนเมื่อก่อนเรานอนคนเดียวชั้นสอง น้องสาวนอนกับแม่ ก่อนนั้นน้าสาวไปอยู่บ้านแฟน แต่ตอนนี้เค้ากลับมาอยู่บ้าน ต้อนแรกก็นอนด้วยกันแต่เราเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงแล้วอีกอย่างที่น้องคือนอนได้คนเดียว เราอึดอัดต้องลงมานอนข้างล่าง
ส่วนนอนข้างล่างเราก็ต้องรอให้คนที่นอนข้างบนขึ้นบ้านไปก่อนเราถึงจะได้นอน แล้วเราก้ต้องนอนกับลูกหมาอีก1ตัว เยี่ยวไม่เป็นที่บ้างวันมาเยี่ยวบนที่นอนเรา ก็ไม่มีใครสนใจก็ใช่นิเรานอนคนเดียว 😭 เราต้องทดกับอะไรก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่มีใครเห็นอะไรเลย
เราคิดว่าถ้าเราะไม่มีเงินให้แม่ยืมให้แม่ใช่ เค้าคงไม่สนใจเราหรอก ขนาดเราทำงานเลิก5ทุ่มเที่ยงคืน กลับมาบ้างที่ยังไม่มีข้าวให้เรากินเลย 😭😭😭
นี้ก็โทดตัวเองเหมือนกันทำมั้ยไม่ทำตัวให้มันดีกว่านี้😭😭😭😭