ก่อนที่ผมกับแฟนจะตกลงคบกัน เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน ผมแอบชอบเธอนานแล้วล่ะครับ
ผมก็คุยมาเรื่อยๆ โดยหลักการในการคุยคือทำให้เขาสบายใจก่อนเลย เธอมีความสุขและสบายใจมากเวลาคุยกัน
เธอค่อนข้างเครียดกับทุกเรื่อง ผมสังเกตุจากในวงสนทนาไม่ค่อยจะมีคนฟังเธอเท่าไหร่เวลาเธอพูดนะครับ ผมเลยชอบที่จะรับฟังเขาทุกเรื่องแหละครับ
จุดที่ผมคิดว่าเป็นปัญหา คือผมรู้จักเขาแทบทุกเรื่อง,รู้นิสัยเขาทุกอย่างเพราะเขาระบายทุกอย่างผ่านผมเลย
แต่เขากลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผมสักอย่าง อันนี้ตัวเธอพูดเองเลยครับ บางทีผมก็หนักใจนะ
ก็ไม่รู้ว่าจะบอกยังไง ส่วนตัวเป็นคนที่ชอบฟังมากกว่า
และพอเราคบกันแทบจะทุกเรื่องผมยึดไว้ก่อนเลยว่าเธอจะต้องมีความสุขก่อน ทำให้บางครั้งผมต้องเก็บอะไรบ้างอย่างไว้ เพราะถ้าพูดไปเธอคงจะเครียดได้
หลังๆเริ่มหนัก บางครั้งเธอเริ่มน้อยใจด้วยผมก็เครียดนะ ไม่รู้จะทำยังไง "เป็นแฟนกัน มีอะไรก็บอกกันสิ" แต่ถ้าพูดไปเธอก็เครียดเปล่าๆ
ผมควรทำยังไงดีกลัวเขากดดันตัวเองและกังวลเรื่องผมมากเกินไป ผมอยากให้เขามีความสุขกว่านี้ครับ
ขอถามการวางตัวหน่อยครับ?
เธอค่อนข้างเครียดกับทุกเรื่อง ผมสังเกตุจากในวงสนทนาไม่ค่อยจะมีคนฟังเธอเท่าไหร่เวลาเธอพูดนะครับ ผมเลยชอบที่จะรับฟังเขาทุกเรื่องแหละครับ
จุดที่ผมคิดว่าเป็นปัญหา คือผมรู้จักเขาแทบทุกเรื่อง,รู้นิสัยเขาทุกอย่างเพราะเขาระบายทุกอย่างผ่านผมเลย
แต่เขากลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผมสักอย่าง อันนี้ตัวเธอพูดเองเลยครับ บางทีผมก็หนักใจนะ ก็ไม่รู้ว่าจะบอกยังไง ส่วนตัวเป็นคนที่ชอบฟังมากกว่า
และพอเราคบกันแทบจะทุกเรื่องผมยึดไว้ก่อนเลยว่าเธอจะต้องมีความสุขก่อน ทำให้บางครั้งผมต้องเก็บอะไรบ้างอย่างไว้ เพราะถ้าพูดไปเธอคงจะเครียดได้
หลังๆเริ่มหนัก บางครั้งเธอเริ่มน้อยใจด้วยผมก็เครียดนะ ไม่รู้จะทำยังไง "เป็นแฟนกัน มีอะไรก็บอกกันสิ" แต่ถ้าพูดไปเธอก็เครียดเปล่าๆ