สวัสดีครับ ปีนี้ผมอายุจะเข้า 25 ปีแล้ว
ผมสับสนในชีวิตมาก อยากจะลาออกกับงานที่ทำเพราะเบื่อ ไม่ค่อยมีอะไรทำ และไม่รักในเนื้องาน แต่ที่อยู่ได้เพราะเจ้านายดี ทำมาได้ 6 เดือนละครับ
ตอนนี้อายุเริ่มเยอะขึ้น เรียนจบมา 2 ปีกว่าแล้ว ไม่เคยทำงานที่ไหนได้นาน เพราะมักมีเหตการณ์สำคัญ หรือเข้ากับคนไม่ได้ และไม่ชอบเนื้องาน
ที่แรก 8-9 เดือน ออกเพราะต้องไปทหาร
ที่สอง 5 เดือน ออกเพราะเบื่อเนื้องาน
ที่สาม 4 เดือน พยายามจูนกับหัวหน้าแล้ว แต่ไม่ติดจริงๆ
ที่สี่ ปัจจุบัน เข้าเดือนที่ 6 อารมณ์คล้ายๆที่ๆสองเริ่มกลับมาอีกแล้ว
ผมมีภาระทางบ้านคือต้องส่งให้ที่บ้านเดือนละ 2-3 พันทุกเดือนตั้งแต่เรียนจบ เพื่อแบ่งเบาค่าใช้จ่ายพ่อแม่ ตรงนี้ไม่เป็นปัญหาอะไรครับ
เงินเก็บเคยมีเกือบเฉียด 6 หลัก แต่ก็ต้องไปทหารละ และก็ต้องมีเรื่องให้ใช้ ให้พี่น้องยืม ตอนนี้ทั้งตัวมีแค่ 50K
ตอนนี้งานเริ่มหายากมากขึ้น เริ่มมีคนเรียกสัมภาษณ์น้อยลงมาก เหตุนึงคือผมจบสาขาไม่ได้เป็นที่ต้องการมาก และความสามารถผมก็ไม่โดดเด่นเลย (จบเกี่ยวกับภาษา) และที่สำคัญ ปสก การทำงานที่ผ่านแทบไม่ช่วยอะไรเลย เพราะอยู่ไม่ได้นานสักที่ เป็นผลลบด้วยซ้ำ
ผมไม่รู้ว่าถ้าออกจากที่นี่ไป จะไปทำอะไรต่อ ไฟมันเริ่มมอดลงทุกวันๆ เด็กจบใหม่ทุกๆปี
อายุเริ่มมากขึ้น เริ่มเห็นเพื่อนๆในกลุ่มที่ค้นพบเจอทางที่ตัวเองชอบ และมาเล่าเรื่องความประทับใจในงานให้ผมฟังทุกครั้งที่ทานข้าวด้วยกัน
ได้แต่ข่มใจ อัดอั้น เก็บกด ไว้ในใจคนเดียวอยู่ที่บ้าน
เพื่อนเคยเจอปัญหาเหล่านี้กันมั้ยครับ และสุดท้ายมันเป็นอย่างไงกันบ้าง
ชีวิตที่สับสน อายุ 25 ปี ของฉัน
ผมสับสนในชีวิตมาก อยากจะลาออกกับงานที่ทำเพราะเบื่อ ไม่ค่อยมีอะไรทำ และไม่รักในเนื้องาน แต่ที่อยู่ได้เพราะเจ้านายดี ทำมาได้ 6 เดือนละครับ
ตอนนี้อายุเริ่มเยอะขึ้น เรียนจบมา 2 ปีกว่าแล้ว ไม่เคยทำงานที่ไหนได้นาน เพราะมักมีเหตการณ์สำคัญ หรือเข้ากับคนไม่ได้ และไม่ชอบเนื้องาน
ที่แรก 8-9 เดือน ออกเพราะต้องไปทหาร
ที่สอง 5 เดือน ออกเพราะเบื่อเนื้องาน
ที่สาม 4 เดือน พยายามจูนกับหัวหน้าแล้ว แต่ไม่ติดจริงๆ
ที่สี่ ปัจจุบัน เข้าเดือนที่ 6 อารมณ์คล้ายๆที่ๆสองเริ่มกลับมาอีกแล้ว
ผมมีภาระทางบ้านคือต้องส่งให้ที่บ้านเดือนละ 2-3 พันทุกเดือนตั้งแต่เรียนจบ เพื่อแบ่งเบาค่าใช้จ่ายพ่อแม่ ตรงนี้ไม่เป็นปัญหาอะไรครับ
เงินเก็บเคยมีเกือบเฉียด 6 หลัก แต่ก็ต้องไปทหารละ และก็ต้องมีเรื่องให้ใช้ ให้พี่น้องยืม ตอนนี้ทั้งตัวมีแค่ 50K
ตอนนี้งานเริ่มหายากมากขึ้น เริ่มมีคนเรียกสัมภาษณ์น้อยลงมาก เหตุนึงคือผมจบสาขาไม่ได้เป็นที่ต้องการมาก และความสามารถผมก็ไม่โดดเด่นเลย (จบเกี่ยวกับภาษา) และที่สำคัญ ปสก การทำงานที่ผ่านแทบไม่ช่วยอะไรเลย เพราะอยู่ไม่ได้นานสักที่ เป็นผลลบด้วยซ้ำ
ผมไม่รู้ว่าถ้าออกจากที่นี่ไป จะไปทำอะไรต่อ ไฟมันเริ่มมอดลงทุกวันๆ เด็กจบใหม่ทุกๆปี
อายุเริ่มมากขึ้น เริ่มเห็นเพื่อนๆในกลุ่มที่ค้นพบเจอทางที่ตัวเองชอบ และมาเล่าเรื่องความประทับใจในงานให้ผมฟังทุกครั้งที่ทานข้าวด้วยกัน
ได้แต่ข่มใจ อัดอั้น เก็บกด ไว้ในใจคนเดียวอยู่ที่บ้าน
เพื่อนเคยเจอปัญหาเหล่านี้กันมั้ยครับ และสุดท้ายมันเป็นอย่างไงกันบ้าง