ขอสอบถามเรื่องการนั่งสมาธิครับ

สวัสดีผู้รู้ทุกท่านครับ อยากขอสอบถามในเรื่องของการนั่งสมาธิครับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นถูกต้องแล้วหรือไม่

ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบนั่งสมาธิหรือทำการสวดมนตร์เลยครับ เคยนั่งบ้าง ทำบุญบ้าง ตั้งแต่เด็กยันโต แต่เพราะด้วยเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยเลยทำให้ผมค่อยข้างคิดว่าเรื่องของศาสนาเป็นเรื่องที่ล้าสมัยครับ

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เชื่อในศาสนา หรือ ลบหลู่อะไนะครับ ทุกปีก็ยังมีการไปทำบุญบ้างอะไรบ้าง แต่ไม่ค่อยได้ทำการสวดมนตร์หรือนั่งสมาธิเป็นประจำครับ

จนมาถึงช่วงหนึ่งในชีวิตก็เริ่มอยากศึกษาในเรื่องของพระธรรมครับ มีการค้นคว้าค้นหาทางเน็ตก็เยอะ ได้ลองตั้งสวดมนตร์แบบนั้นนั่งสมาธิแบบนี้มากขึ้นเป็นช่วงๆ ตามประสาวัยรุ่นครับ

จนมาในรอบนี้ที่ตัวผมเจอเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกไม่มั่นคงในชีวิตมากๆครับ จึงเริ่มมีความคิดอยากปลงชีวิต เหนื่อยกับการทำอะไรวนเวียน แลัวรู้สึกเป็นทุกข์ ตัวผมจึงเริ่มกลับมาเข้าหาศาสนาอย่างจริงจังครับ เริ่มรักษาศีล อยากทำบุญ และเริ่มนั่งสมาธิ รวมถึงฟังธรรมจากใน ยูทูปมากขึ้นเรื่อยๆครับ

ปกติการนั่งสมาธิของผมก็เป็นปกติครับ มีการใช้ พุธโธ หายใจเข้าออกเป็นปกติ มีบางครั้งที่รู้สึกว่าตัวลอยบ้าง โดนกดให้ตัวเล็กลง หรือตัวพองบ้าง ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะกว่าอาการจะมาก็เป็นช่วงท้ายๆก่อนจะถึงเวลาหยุดสมาธิแล้วครับ

จนมาเมื่อวานความรู้สึกมันต่างออกไปครับ ผมทำการสวดมนตร์บูชาพระรัตนตรัยน์ก่อนเป็นปกติ แลเริ่มเปิดคลิปสอนนั่งสมาธิของหลวงปู่จรัญแล้วเริ่มทำการนั่งสมาธิครับ

ในช่วงแรกมีการกำหนดลมหายใจตามเดิมเป็นปกติ แต่ด้วยมีการศึกษาอะไรหลายๆอย่างเช่นเรื่องการทำวิปัสสนา เวลามีอาการคันหรือมีความรู้สึกอะไรก็จะดูที่ตรงที่นั้นๆไปครับ จนมาถึงจุดๆหนึ่งใช้เวลาประมาณไม่เกิน 10 นาที เริ่มมีอาการดั่งที่เคยเป็นครับ ตัวพอง ตัวลอย แต่คราวนี้เริ่มรู้สึกว่ามันหนักข้อขึ้นเรื่อยๆเช่น มีอาการตัวโยก หรือเหมือนตัวเอียงทั้งๆที่เราก็นั่งตรงอยู่ มีความรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่มันซ้อนทับร่างเราอีกรอบนึงครับ

แต่ด้วยอ่านศึกษามาจึงพยายามไม่ตกใจในอาการเหล่าๆนั้นครับและคิดว่าสิ่งเหล่านี้มันคือ อาการของปีติ จึงท่องไว้ในใจว่านี่คือปีติหนอ ปีติหนอ ทว่าพอเราเพ่งดูไปสักพัก มันเริ้มเกิดอาการหมุนครับเหมือนโลกหมุนกลับหน้ากลับหลังจนผมรู้สึกอย่างจะอ้วกออกมาเลยครับ แต่ก็ยังสู้กับมันอยู่

ในตอนนั้นเริ่มมีอาการหูไม่ได้สนใจเสียงหลวงพ่อจรัญที่เปิดอยู่รวมถึงคำบริกรรมด้วยครับ

สักพักอาการหมุนก็เริ่มหยุดลง แต่เริ่มมีอาการเหมือนจิตลอยสูงขึ้นไปอีกเรื่อยๆและมาการหนาวเย็นที่ขาค่อยๆไต่ขึ้นมาถึงตัวครับ หลังจากนั้นตัวผมจึงเริ่มถอนออกจากสมาธิครับเพราะกลัวว่าตัวเองจะไปไกลหรือมโนภาพไปเองจนเดี๋ยวจะถอนตัวไม่ขึ้นครับ

สภาพหลังถอนตัวออกมานั้น ผมมีอาการเหมือนคนซึมครับ และปวดหัวมากๆ และยังมีอาการรู้สึกว่าร่างกายมันเบาอยู่ จนผ่านมาเกือบวันก็ไม่ได้รู้สึกหิวข้าวหรืออยากกินอะไร และไม่อยากพบหน้าใครหรือทำอะไรเลยครับ พอหันมาดูเวลาก็ผ่านมาแค่ 15-20 นาทีเองเท่านั้น ทั้งๆที่ตัวผมรู้สึกว่าตัวเองอยู่สภาวะนั้นที่นานมากๆ แต่ด้วยจิตเริ่มกังวลจึงไม่ได้ทำสมาธิต่อครับ

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นครับ จึงอยากถามท่านผู้รู้ว่า
1.สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมนั้นเป็นเพียงแค่ปีติใช่ไหมครับหรือเป็นเพียงจิตปรุงแต่ง
2.หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ผมควรทำอย่างไรต่อไปให้ทิ้งอาการปีติเหล่านี้ได้ครับ และควรปฏิบัติอย่างไรเพื่อไปให้ถูกทางครับ
3.อาการที่เริ่มไม่ฟังเสียง ไม่บริกรรม พุธโธ เกิดจากอะไรครับ
4.หากเกิดเหตุการณ์เช่นเดียวกับข้อที่ 3 ผมควรทำเช่นไรต่อครับ
5.เขาว่ากันว่าควรจะมีอาจารย์คอยแนะนำ ตัวผมนั้นไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ อยากรู้ว่าใน จ.ชลบุรี ผมสามารถตามหาพวกท่านได้ที่ไหนมั่งครับ เพราะกลัวจะไปผิดทางตอนนี้เลยไม่กล้าทำอะไรที่โผงผางครับ กลัวบ้าหรือจิตจะวิปลาสครับ

ขออนุโมทนา แด่ผู้ที่มาตอบเพื่อให้คลายข้อสงสัยด้วยครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่