จขกท.อยากเรียนหมอ และตั้งใจมากกกกกว่าจะสอบให้ติดให้ได้ แต่จะมีวูบนึงที่เริ่มคิดทบทวนว่า เราต้องการแบบนั้นจริงๆหรอ? แรกๆก็คิดว่าอาชีพนี้ดีนะ มีเกียรติ อีกอย่างคือบ้าน จขกท.ฐานะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถ้าเกิดเป็นหมอได้จริงๆ พ่อกับแม่คงภูมิใจ แต่ว่า ด้วยความที่ะพี่สาวเป็นพยาบาล ทำงานให้กับ รพ.รัฐ เค้าค่อนข้างที่จะไม่มีเวลา คือกลับบ้านเดือนละครั้ง บางเดือนก็ไม่ได้กลับ บางครั้งกลับมาก็ไม่ได้ค้างคืน ก็ต้องรีบกลับไปทำงาน อย่างหรูเลยที่อยู่บ้านคือไม่เกิน 1 วัน เทศกาลต่างๆอย่าหวังเลยค่ะ ขึ้นเวรตลอด บางครั้งจขกท.เองก็แอบเห็นแม่รอ หลายครั้งที่มีความหวังว่าลูกจะกลับมา ก็ต้องผิดหวัง อีกอย่างคือจขกท.เอง เคยบอกแม่ว่าอยากเป็นหมอ แม่ก็เงียบไปซักพักแล้วพูดว่า “พ่อทำงานหนักมากนะ”แค่นี้คือรู้เลยว่าแม่คิดยังไง พ่อของจขกท.เอง ทำงานหนักมากจริงๆค่ะ คือตั้งแต่แม่ท้องพี่สาว พ่อก็ต้องออกเดินทางไปทำงานที่ กทม.ตั้งแต่ตอนนั้น จนตอนนี้พี่สาวจบได้หลายปีแล้ว พ่อก็ยังต้องทำงานส่งจขกท.เรียนอยู่ พ่อใกล้จะ 60 แล้ว จขกท.เองก็ได้มีโอกาสคุยกับพ่อ พ่อก็พูดว่า จะเป็นอะไรก็เป็นเถอะลูก เอาที่มีความสุขแหละ
บอกตรงๆว่าตอนนี้ก็เครียดพอสมควรค่ะ
-แม่อยากให้เป็นครูมากกว่า ด้วยเรื่องของเวลาหรืออะไรก็ไม่ทราบ
-พ่อบอกแล้วแต่
-พี่สาวไม่แนะนำอาชีพแพทย์เลยค่ะ อาจเป็นเพราะคลุกคลีอยู่กับสายอาชีพนี้ บอกว่ามันเหนื่อยมากเลยนะ อย่าเป็นเลยหมอ เรียนเภสัชมั้ย?(Nooooooo ไม่เคยคิดอยากจะเป็นเลยค่ะ)
-ส่วนตัวเราเอง ตอนนี้ก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าจะสอบได้ อีกอย่างก็คือแบบที่เล่าไป ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง สายอาชีพนี้ก็เริ่มจะไม่ใช่ทางของเราแล้ว
/-/ถ้าถามว่ามีอาชีพอื่นที่อยากเป็นมั้ย มีค่ะ! ส่วนตัวอยากเรียน มนุษย์ศาสตร์ สาขาวิชาภาษาเกาหลี(ไม่ใกล้เคียงแพทย์เลยใช่มั้ยคะ5555)/-/
....ชอบภาษาเกาหลีมากเลยค่ะ อาจเป็นเพราะเป็นติ่งด้วย ดูซีรีย์แทบจะทุกเรื่อง เราก็เริ่มฟังเริ่มพูดได้บ้าง เราแค่รู้สึกว่าการได้ทำในสิ่งที่ชอบ มันมีความสุขมากนะ เราไม่เครียดกับการฝึกภาษาเกาหลีของตัวเองเลย กลับกันเรากลับรู้สึกดีมากกว่า อีกอย่างการพูดภาษาที่ 3 ได้มันก็ดีใช่มั้ยคะ เป็นล่ามเป็นไกด์ ได้เดินทาง เจอผู้คนมากหน้าหลายตา สำคัญที่สุดก็คงจะมีเวลาให้ครอบครัวด้วย....
ตอนนี้ 70:30 ค่ะ ยังอยากเรียนแพทย์อยู่ แต่เหมือนอัตราส่วนของมนุษย์ศาสตร์จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันความต้องการเป็นแพทย์กลับลดลงเรื่อยๆ
ปล.ทั้งนี้ทั้งนั้น นี่เป็นเรื่องราวของจขกท.เอง สาเหตุที่เล่าก็เพราะว่าคิดว่าถ้าได้บอกในสิ่งที่มันอัดอั้นอยู่ในใจ อาจช่วยทำให้ความเครียดเราลดลงไปได้บ้าง หรือบางทีอาจมีคนที่เป็นเหมือนเรา ก็น่าจะเข้าใจเรา ทั้งนี้ทั้งนั้น นี่เป็นเพียงสิ่งที่เราบอก อนาคตอันใกล้จะถึงนี้ เราจะตกลงยังไงก็ตาม อาจได้ทำในสิ่งที่ชอบ หรือแม้แต่ทำในสิ่งที่คนอื่นชอบก็ตาม ความฝันของเราก็จะเป็นความทรงจำดีๆตลอดไป เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนะคะ❤️
ปล.2 แท็กผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ
ตั้งใจจะเรียนแพทย์ แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้ว
บอกตรงๆว่าตอนนี้ก็เครียดพอสมควรค่ะ
-แม่อยากให้เป็นครูมากกว่า ด้วยเรื่องของเวลาหรืออะไรก็ไม่ทราบ
-พ่อบอกแล้วแต่
-พี่สาวไม่แนะนำอาชีพแพทย์เลยค่ะ อาจเป็นเพราะคลุกคลีอยู่กับสายอาชีพนี้ บอกว่ามันเหนื่อยมากเลยนะ อย่าเป็นเลยหมอ เรียนเภสัชมั้ย?(Nooooooo ไม่เคยคิดอยากจะเป็นเลยค่ะ)
-ส่วนตัวเราเอง ตอนนี้ก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าจะสอบได้ อีกอย่างก็คือแบบที่เล่าไป ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง สายอาชีพนี้ก็เริ่มจะไม่ใช่ทางของเราแล้ว
/-/ถ้าถามว่ามีอาชีพอื่นที่อยากเป็นมั้ย มีค่ะ! ส่วนตัวอยากเรียน มนุษย์ศาสตร์ สาขาวิชาภาษาเกาหลี(ไม่ใกล้เคียงแพทย์เลยใช่มั้ยคะ5555)/-/
....ชอบภาษาเกาหลีมากเลยค่ะ อาจเป็นเพราะเป็นติ่งด้วย ดูซีรีย์แทบจะทุกเรื่อง เราก็เริ่มฟังเริ่มพูดได้บ้าง เราแค่รู้สึกว่าการได้ทำในสิ่งที่ชอบ มันมีความสุขมากนะ เราไม่เครียดกับการฝึกภาษาเกาหลีของตัวเองเลย กลับกันเรากลับรู้สึกดีมากกว่า อีกอย่างการพูดภาษาที่ 3 ได้มันก็ดีใช่มั้ยคะ เป็นล่ามเป็นไกด์ ได้เดินทาง เจอผู้คนมากหน้าหลายตา สำคัญที่สุดก็คงจะมีเวลาให้ครอบครัวด้วย....
ตอนนี้ 70:30 ค่ะ ยังอยากเรียนแพทย์อยู่ แต่เหมือนอัตราส่วนของมนุษย์ศาสตร์จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันความต้องการเป็นแพทย์กลับลดลงเรื่อยๆ
ปล.ทั้งนี้ทั้งนั้น นี่เป็นเรื่องราวของจขกท.เอง สาเหตุที่เล่าก็เพราะว่าคิดว่าถ้าได้บอกในสิ่งที่มันอัดอั้นอยู่ในใจ อาจช่วยทำให้ความเครียดเราลดลงไปได้บ้าง หรือบางทีอาจมีคนที่เป็นเหมือนเรา ก็น่าจะเข้าใจเรา ทั้งนี้ทั้งนั้น นี่เป็นเพียงสิ่งที่เราบอก อนาคตอันใกล้จะถึงนี้ เราจะตกลงยังไงก็ตาม อาจได้ทำในสิ่งที่ชอบ หรือแม้แต่ทำในสิ่งที่คนอื่นชอบก็ตาม ความฝันของเราก็จะเป็นความทรงจำดีๆตลอดไป เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนะคะ❤️
ปล.2 แท็กผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ