(เรื่องเล่ายาวมาก ใครไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ กดปิดได้นะ)
.
เป็นความทรงจำวัยเด็ก11ปี ที่จำได้แบบเลือนลาง อาจมีคำพูดเสริมแต่งเพื่อให้ได้อรรถรส
เพราะจำคำพูดเป๊ะๆไม่ได้ แต่โครงเรื่องคือเรื่องจริง อารมณ์จริง เหตุการณ์จริง
เรื่องมีอยู่ว่า ในวัยเด็ก เราได้แมวจรผอมกระหร่องมาตัวนึง ไม่ทราบอายุ เดินโซเซมาบ้านเรา
บ้านเราเป็นบ้านพักครู ในรร.ประถมติดวัด ก็เลยให้ข้าวให้น้ำ จนมันอยู่กะเรา
พอสนิทกันสักพักก็อาบน้ำอาบท่า เอาขึ้นบ้าน(ใต้ถุนสูงแบบ้านพักครูสมัยเก่า)
ก็เลี้ยงกันไปจนกระทั่งเป็นแมวหนุ่มสง่างาม ประมาณนี้ (ขอยืมรูปจากกุเกิล)
แต่หน้าตาโหดกว่า ยิ่งอยู่มาหลายปี จะมีร่องรอยความเป็นแมวมาเฟียเพียบ หน้าบาก หูแหว่ง ขนหลุด กลับมาบ้านใส่แต่ยารักษาแผล
คือเป็นขาใหญ่แถวนั้นเลย แม้แต่หมาวัดยังหนี กระโดดหลบ ตบไม่ยั้ง ฟาดได้ฟาด นิสัยหยิ่งพอสมควร
มีนามที่ตั้งให้คือ สมาร์ท
เป็นแมวคุยได้ เหมือนจะรู้เรื่อง คือตอบคำถามเราทุกคำ
เรียก : สมาร์ท ....หม่าว (คือหม่าวนี่เสียงใหญ่ ไม่แง้ว แม้วอะไรทั้งนั้น หม่าวววว)
ไปไหนมา : หม่าว
กินข้าวมั้ย : หม่าว
คือสามารถตอบรับได้ทุกคำ เรียกว่า แมวคุยได้
ด้วยความที่เป็นขาใหญ่ เดินหยิ่งเดินเชิด เค้าสามารถเดินอาดๆๆๆได้ทั่วโรงเรียนและวัด
แต่ก็ชอบไปเล่นกับเด็กๆ คลอเคลียนัวเนีย เด็กๆก็เกาคางเกาหลังให้
แต่ก็ต้องให้ครูใหญ่ประกาศว่า หากจะเล่นกะสมาร์ท ต้องให้สมาร์ทเดินมาหานะคะ
ถ้าเดินๆอยู่ หรือนอนอยู่ ไปจับเจอแจกยันต์ห้าแถวค่ะ บางทีตบป๊าบแล้ววิ่งจากไป
ให้เด็กๆระวังด้วย เรียกก่อน ถ้าเดินมาหาค่อยจับ คือ สมาร์ทยอมให้จับได้
เราก็รัก ก็เลี้ยงแบบเปิด เที่ยวบ้าง กลับนอนบ้านทุกวัน นอนกอดกันบ้าง
ก็ดูมันรักเรานะ นอนตักเกาคาง รักกันมาหลายปี เกาะบ่าเดินเที่ยวริมน้ำกันทุกวัน
เวลาเค้าไปเที่ยว ก็รู้ว่าเดี๋ยวก็กลับ เอาตัวรอดได้ ข้ามถนนดูรถเป็น
(ถนนหมู่บ้านไม่ค่อยมีรถสมัยก่อนมีแต่จักรยานกับมอเตอร์ไซ)
หลังๆหายไปนาน กว่าจะกลับ หลังๆหายไป2วันกลับ ก็เออ สงสัยติดสาว ไม่ได้ทำหมัน
ก็ไม่ได้สนใจอะไร หลังๆก็นาน 3 วัน ตามหาไม่เจอ ไม่รู้อยู่ไหน บางทีก็อยู่นาน บางทีก็ไปนาน
ก็ขี่จักรยานเรียกไปทั่วหมู่บ้าน สมาร์ทคงได้ยินก็กลับบ้าน
จนมาวันนึง นั่งนอนตักเล่นกันอยู่หน้าบ้านดีๆ เค้าก็กระโดด นั่งที่พื้นมองหน้า แล้วร้อง ง่าว
เราก็ถามว่า ทำไมจ้ะ เค้าก็ ง่าววววววว อีกที
คือเราก็ไม่เข้าใจภาษาแมวอะเนอะ ก็ถามว่าเอาอาราย
เค้าก็ เอามือมาแตะแขน มองหน้า ตาไม่เหมือนเดิม ไม่ใส เศร้าๆ คือยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก
แล้วเค้าก็ยืดตัว เอามือแตะแก้มเรา แปะๆๆ ร้องหม่าวววววววว
แล้วก็ เดินไป3ก้าว หันหลังมองเราทีนึง แล้วก็ร้องหม่าว เดินจากไป
เราก็แบบ เฮ๊ะ สมาร์ท เป็นอะไร ทำไมดูเศร้าๆ เดินช้าๆ
เราก็เลยลองเดินตาม เค้าก็รู้ว่าเราเดินตาม ตามไปจนกระทั่งหยุดที่บ้านหลังหนึ่ง
ห่างจากบ้านเราไปหลายหลัง เป็นบ้านลุงในหมู่บ้าน
มองหน้าเรา แล้วก็เข้าไปบ้านลุง
เราก็เลยเรียกลุง "ลุ๊งงงงงงงงง"
ลุงออกมา อุ้มสมาร์ทมาด้วย เลยถาม "ทำไมสมาร์ทมันมาบ้านลุง"
ลุงบอก มันมานานแล้ว มาๆไปๆ มาก็มาอ้อนลุง ลุงให้กินขนมบ้าง กินข้าวบ้าง
บางทีก็หลับที่บ้านนี้ ตื่นมามันก็ไป ว่าจะไปบอกหลายทีก็ลืม ว่าทำไมมันไม่อยู่บ้านเรา มันมาบ้านลุง
เราก็ไม่รู้สาเหตุ มันกอดคอลุง แล้วมองหน้าเรา
ลุงก็ดึงตัวจะส่งให้เรา มันกอดคอลุงแน่น เกี่ยวเสื้อไว้ ร้องหม่าวๆ ไม่ยอมมา
ดึงจนเรามาอุ้ม มันถีบเรากระโดดลงพื้น แล้วโดดหาลุงอีก กอดคอลุง
เราก็ร้องไห้ แบบลุง สมาร์ทไม่มาหาหนู มันจะอยู่กะลุง
ยื้อกันนาน 2 นาน จนสมาร์ทตบแขนเรา ก็ไม่รู้จะทำยังไง ไม่ยอมมา
ลุงเลยบอก รออีกสักพัก เผื่อมันจะกลับบ้านพรุ่งนี้ เพราะปกติก็มาเวลานี้ เช้าก็กลับไป
เราเลยเดินร้องไห้กลับมารอที่บ้าน
แม่ถามว่าเป็นอะไร ใครทำอะไร ก็เลยบอกสมาร์ทมันไปอยู่บ้านลุง... ไม่ยอมกลับมาด้วย
แม่บอก เดี๋ยวมันก็กลับ เคยไปหลายวัน ก็น่าจะชิน เดี๋ยวมันก็มา
เรานอนร้องไห้ เพราะมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง ตรงที่แตะแขน แตะแก้มนี่แหล่ะ
รอจนเช้าก็ไม่มา จนเย็นก็ไม่มา เลยรออีกวัน
พอเช้าไปถามลุงว่าสมาร์ทอยู่ป่าว ลุงก็บอกอยู่ ลุงให้กินข้าวกินน้ำ อิ่มสบาย นอนหลับ
เราก็เรียก สมาร์ท สม๊าททททท มานี่เร้ววว
สมาร์ทก็เดินออกมา ทำหน้าดีใจนิดนึง เดินมาพันขา เกาคางหน่อย ให้อุ้ม
พอจะพากลับ กระโดดลงเลยจ้า วิ่งไปอยุ่กะลุง
เราก็ร้องไห้ "สมาร์ทไม่อยู่กะเราแล้วใช่มั้ย" สมาร์ทร้อง "หม่าว"
ลุงก็ปลอบ ว่าทำไงดี มันไม่ไป ถ้ามันจะอยู่ที่นี่ เราจะว่ายังไง ลุงเลี้ยงให้ได้นะ
เราก็ร้องไห้ แบบไม่รู้จะทำยังไง ก็ไปบอกแม่
ผุ้ใหญ่ก็มาปรึกษากันอีกที เพราะแม่พยายามมาพามันกลับ มันก็ไม่กลับ
รักมันมาก ไม่อยากกักขัง ให้มันเลือกตามใจปรารถนา
สมาร์ทเลือกอยู่กะลุง อุแง๊
ร้องห๊ายยยยยยยยย ถูกแมวทิ้งค่ะ
ร้องไปหลายวัน แต่ก็พยายามไปหา ไปเล่นด้วยที่บ้านลุง พยายามอุ้มกลับบ้านมาหลายครั้ง
เจอยันต์ห้าแถวบ้าง กระโดดถีบยอดอกบ้าง จนเลิกที่จะพากลับ
เห็นอยุ่กะลุงก็แฮปปี้ดี รอวันที่สมาร์ทเบื่อลุง อาจจะคิดถึงเรา
วันนึงสมาร์ทกลับมา กรี๊ดดด ดีใจมาก
มานอนตัก มาให้เกาคาง กินน้ำกินท่า นอนเล่นกันงุ๊งงิ้งๆ แล้วสมาร์ทก็ เอามือแตะแขน ร้องหม่าววววว
เอาอีกแระ แสดงว่าจะไปอีกแล้วใช่มั้ย ฮืออออ นึกว่าจะอยู่ด้วยกัน
สมาร์ทก็กลับไปบ้านลุง นานๆคิดถึงเราก็มาหา เราคิดถึงก็ไปหา
แต่มันอ้อนลุงหนักมาก แสดงว่า มันไม่ชอบเด็กผู้หญิงเท่าไร แต่มันก็รักเรานะ
ที่ชอบมากคือ ผุ้ชายสูงอายุ
เดาว่าอดีตเจ้านายมันคือ ผู้ชายสูงอายุ
ก็เลยทำใจกับสมาร์ท
ได้แต่บอกว่า ผ่านมาบ้านเมื่อไร ก็เข้ามาทักทายกันบ้างนะสมาร์ท
สมาร์ทตอบ : หม่าววว (คือยังคุยกันรู้เรื่อง555)
จากนั้นมา เวลาสมาร์ทเดินผ่านบ้าน มาทักแป๊บนึง แล้วก็ไป
ทำให้รู้ว่า เออ ก็คิดถึงเรานะ แต่เค้าอยากอยู่กะลุงมากกว่า
จนกระทั่งนานไป ก็รู้ว่าเค้าแก่ ป่วยและเสียชีวิตไป
ลุงแค่ฝังศพให้แล้วก็มาบอกเราเฉยๆ ว่า เออ "สมาร์ทมันตายแล้วนะ"
เราก็เศร้านิดนึง เพราะหลัๆเราก็ติดเพื่อน ติดเล่น เจอสมาร์ททีก็แค่ทักทายกัน
เมื่อก่อนต่างจังหวัดจะไม่มีอะไรนอกจาก แมวตายขุดหลุมฝัง
ก็จบเรื่องสมาร์ท
จริงๆก็เศร้าแหล่ะ แต่ก็เล่าให้มันไม่ดราม่ามากนัก ให้อ่านสนุกมากกว่า
ช่วงที่สมาร์ทเลือกทาสแมวคนใหม่ เราเสียใจสุดๆ
แบบเหมือนคนอกหัก เพราะรักแมว แต่แมวไม่รัก 555
ซึมไปหลายวัน จนแม่จะหาแมวตัวใหม่ให้ก็ไม่เอา
ไม่อยากร้องไห้ ไม่อยากเสียใจเพราะแมวอีกแล้ว โดนแมวทิ้ง มันเฉ็บพวด - -,
และสมาร์ทคือแมวตัวสุดท้ายที่เราเลี้ยง รักแรก ฝังใจไม่ลืม
อีกหลายปีต่อมาก็มาพบรักใหม่ กับลูกหมาตัวอวบอ้วนสีขาว
แม่เราไปซื้อของ เราเผลออุ้มนิดเดียว กอดคอไม่ปล่อยเลยจ้า ดึงออกยังไงก็ไม่ปล่อย
เจ้าของขอคืนก็กรีดร้องกอดคอเรา จนเอาเล็บจิกสุดฤทธิ์ ว่าฉันจะอยู่กะคนเน้ๆๆๆๆ
จนเจ้าของต้องยกให้ เพราะมีหลายตัว (เจ้าของเป็นหมอดู ได้ดูว่าจะมีคนมาจากทิศตะวันตก และเสียสิ่งสีขาว)
ถามไถ่กันเรียบร้อย เรื่องจะเลี้ยงมั้ย เลี้ยงได้รึเปล่า แม่เราก็เห็นกอดกันปานนี้ก็เลยเอามา
ตั้งชื่อว่า ทอมมี่ (ช) และกลัวไม่มีเพื่อน เค้าเลยแถมสีครีมมาให้อีกตัว ชื่อจูดี้ (ญ)
ว่างๆจะมาเล่าให้ฟัง
วันนี้ขอจบเรื่องเล่าแบบ อกหักเพราะรักแมว แค่นี้นะคะ
เป๋าตังค์
เรื่องมันเศร้า เรา-แมว-ลุง
.
เป็นความทรงจำวัยเด็ก11ปี ที่จำได้แบบเลือนลาง อาจมีคำพูดเสริมแต่งเพื่อให้ได้อรรถรส
เพราะจำคำพูดเป๊ะๆไม่ได้ แต่โครงเรื่องคือเรื่องจริง อารมณ์จริง เหตุการณ์จริง
เรื่องมีอยู่ว่า ในวัยเด็ก เราได้แมวจรผอมกระหร่องมาตัวนึง ไม่ทราบอายุ เดินโซเซมาบ้านเรา
บ้านเราเป็นบ้านพักครู ในรร.ประถมติดวัด ก็เลยให้ข้าวให้น้ำ จนมันอยู่กะเรา
พอสนิทกันสักพักก็อาบน้ำอาบท่า เอาขึ้นบ้าน(ใต้ถุนสูงแบบ้านพักครูสมัยเก่า)
ก็เลี้ยงกันไปจนกระทั่งเป็นแมวหนุ่มสง่างาม ประมาณนี้ (ขอยืมรูปจากกุเกิล)
แต่หน้าตาโหดกว่า ยิ่งอยู่มาหลายปี จะมีร่องรอยความเป็นแมวมาเฟียเพียบ หน้าบาก หูแหว่ง ขนหลุด กลับมาบ้านใส่แต่ยารักษาแผล
คือเป็นขาใหญ่แถวนั้นเลย แม้แต่หมาวัดยังหนี กระโดดหลบ ตบไม่ยั้ง ฟาดได้ฟาด นิสัยหยิ่งพอสมควร
มีนามที่ตั้งให้คือ สมาร์ท
เป็นแมวคุยได้ เหมือนจะรู้เรื่อง คือตอบคำถามเราทุกคำ
เรียก : สมาร์ท ....หม่าว (คือหม่าวนี่เสียงใหญ่ ไม่แง้ว แม้วอะไรทั้งนั้น หม่าวววว)
ไปไหนมา : หม่าว
กินข้าวมั้ย : หม่าว
คือสามารถตอบรับได้ทุกคำ เรียกว่า แมวคุยได้
ด้วยความที่เป็นขาใหญ่ เดินหยิ่งเดินเชิด เค้าสามารถเดินอาดๆๆๆได้ทั่วโรงเรียนและวัด
แต่ก็ชอบไปเล่นกับเด็กๆ คลอเคลียนัวเนีย เด็กๆก็เกาคางเกาหลังให้
แต่ก็ต้องให้ครูใหญ่ประกาศว่า หากจะเล่นกะสมาร์ท ต้องให้สมาร์ทเดินมาหานะคะ
ถ้าเดินๆอยู่ หรือนอนอยู่ ไปจับเจอแจกยันต์ห้าแถวค่ะ บางทีตบป๊าบแล้ววิ่งจากไป
ให้เด็กๆระวังด้วย เรียกก่อน ถ้าเดินมาหาค่อยจับ คือ สมาร์ทยอมให้จับได้
เราก็รัก ก็เลี้ยงแบบเปิด เที่ยวบ้าง กลับนอนบ้านทุกวัน นอนกอดกันบ้าง
ก็ดูมันรักเรานะ นอนตักเกาคาง รักกันมาหลายปี เกาะบ่าเดินเที่ยวริมน้ำกันทุกวัน
เวลาเค้าไปเที่ยว ก็รู้ว่าเดี๋ยวก็กลับ เอาตัวรอดได้ ข้ามถนนดูรถเป็น
(ถนนหมู่บ้านไม่ค่อยมีรถสมัยก่อนมีแต่จักรยานกับมอเตอร์ไซ)
หลังๆหายไปนาน กว่าจะกลับ หลังๆหายไป2วันกลับ ก็เออ สงสัยติดสาว ไม่ได้ทำหมัน
ก็ไม่ได้สนใจอะไร หลังๆก็นาน 3 วัน ตามหาไม่เจอ ไม่รู้อยู่ไหน บางทีก็อยู่นาน บางทีก็ไปนาน
ก็ขี่จักรยานเรียกไปทั่วหมู่บ้าน สมาร์ทคงได้ยินก็กลับบ้าน
จนมาวันนึง นั่งนอนตักเล่นกันอยู่หน้าบ้านดีๆ เค้าก็กระโดด นั่งที่พื้นมองหน้า แล้วร้อง ง่าว
เราก็ถามว่า ทำไมจ้ะ เค้าก็ ง่าววววววว อีกที
คือเราก็ไม่เข้าใจภาษาแมวอะเนอะ ก็ถามว่าเอาอาราย
เค้าก็ เอามือมาแตะแขน มองหน้า ตาไม่เหมือนเดิม ไม่ใส เศร้าๆ คือยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก
แล้วเค้าก็ยืดตัว เอามือแตะแก้มเรา แปะๆๆ ร้องหม่าวววววววว
แล้วก็ เดินไป3ก้าว หันหลังมองเราทีนึง แล้วก็ร้องหม่าว เดินจากไป
เราก็แบบ เฮ๊ะ สมาร์ท เป็นอะไร ทำไมดูเศร้าๆ เดินช้าๆ
เราก็เลยลองเดินตาม เค้าก็รู้ว่าเราเดินตาม ตามไปจนกระทั่งหยุดที่บ้านหลังหนึ่ง
ห่างจากบ้านเราไปหลายหลัง เป็นบ้านลุงในหมู่บ้าน
มองหน้าเรา แล้วก็เข้าไปบ้านลุง
เราก็เลยเรียกลุง "ลุ๊งงงงงงงงง"
ลุงออกมา อุ้มสมาร์ทมาด้วย เลยถาม "ทำไมสมาร์ทมันมาบ้านลุง"
ลุงบอก มันมานานแล้ว มาๆไปๆ มาก็มาอ้อนลุง ลุงให้กินขนมบ้าง กินข้าวบ้าง
บางทีก็หลับที่บ้านนี้ ตื่นมามันก็ไป ว่าจะไปบอกหลายทีก็ลืม ว่าทำไมมันไม่อยู่บ้านเรา มันมาบ้านลุง
เราก็ไม่รู้สาเหตุ มันกอดคอลุง แล้วมองหน้าเรา
ลุงก็ดึงตัวจะส่งให้เรา มันกอดคอลุงแน่น เกี่ยวเสื้อไว้ ร้องหม่าวๆ ไม่ยอมมา
ดึงจนเรามาอุ้ม มันถีบเรากระโดดลงพื้น แล้วโดดหาลุงอีก กอดคอลุง
เราก็ร้องไห้ แบบลุง สมาร์ทไม่มาหาหนู มันจะอยู่กะลุง
ยื้อกันนาน 2 นาน จนสมาร์ทตบแขนเรา ก็ไม่รู้จะทำยังไง ไม่ยอมมา
ลุงเลยบอก รออีกสักพัก เผื่อมันจะกลับบ้านพรุ่งนี้ เพราะปกติก็มาเวลานี้ เช้าก็กลับไป
เราเลยเดินร้องไห้กลับมารอที่บ้าน
แม่ถามว่าเป็นอะไร ใครทำอะไร ก็เลยบอกสมาร์ทมันไปอยู่บ้านลุง... ไม่ยอมกลับมาด้วย
แม่บอก เดี๋ยวมันก็กลับ เคยไปหลายวัน ก็น่าจะชิน เดี๋ยวมันก็มา
เรานอนร้องไห้ เพราะมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง ตรงที่แตะแขน แตะแก้มนี่แหล่ะ
รอจนเช้าก็ไม่มา จนเย็นก็ไม่มา เลยรออีกวัน
พอเช้าไปถามลุงว่าสมาร์ทอยู่ป่าว ลุงก็บอกอยู่ ลุงให้กินข้าวกินน้ำ อิ่มสบาย นอนหลับ
เราก็เรียก สมาร์ท สม๊าททททท มานี่เร้ววว
สมาร์ทก็เดินออกมา ทำหน้าดีใจนิดนึง เดินมาพันขา เกาคางหน่อย ให้อุ้ม
พอจะพากลับ กระโดดลงเลยจ้า วิ่งไปอยุ่กะลุง
เราก็ร้องไห้ "สมาร์ทไม่อยู่กะเราแล้วใช่มั้ย" สมาร์ทร้อง "หม่าว"
ลุงก็ปลอบ ว่าทำไงดี มันไม่ไป ถ้ามันจะอยู่ที่นี่ เราจะว่ายังไง ลุงเลี้ยงให้ได้นะ
เราก็ร้องไห้ แบบไม่รู้จะทำยังไง ก็ไปบอกแม่
ผุ้ใหญ่ก็มาปรึกษากันอีกที เพราะแม่พยายามมาพามันกลับ มันก็ไม่กลับ
รักมันมาก ไม่อยากกักขัง ให้มันเลือกตามใจปรารถนา
สมาร์ทเลือกอยู่กะลุง อุแง๊
ร้องห๊ายยยยยยยยย ถูกแมวทิ้งค่ะ
ร้องไปหลายวัน แต่ก็พยายามไปหา ไปเล่นด้วยที่บ้านลุง พยายามอุ้มกลับบ้านมาหลายครั้ง
เจอยันต์ห้าแถวบ้าง กระโดดถีบยอดอกบ้าง จนเลิกที่จะพากลับ
เห็นอยุ่กะลุงก็แฮปปี้ดี รอวันที่สมาร์ทเบื่อลุง อาจจะคิดถึงเรา
วันนึงสมาร์ทกลับมา กรี๊ดดด ดีใจมาก
มานอนตัก มาให้เกาคาง กินน้ำกินท่า นอนเล่นกันงุ๊งงิ้งๆ แล้วสมาร์ทก็ เอามือแตะแขน ร้องหม่าววววว
เอาอีกแระ แสดงว่าจะไปอีกแล้วใช่มั้ย ฮืออออ นึกว่าจะอยู่ด้วยกัน
สมาร์ทก็กลับไปบ้านลุง นานๆคิดถึงเราก็มาหา เราคิดถึงก็ไปหา
แต่มันอ้อนลุงหนักมาก แสดงว่า มันไม่ชอบเด็กผู้หญิงเท่าไร แต่มันก็รักเรานะ
ที่ชอบมากคือ ผุ้ชายสูงอายุ
เดาว่าอดีตเจ้านายมันคือ ผู้ชายสูงอายุ
ก็เลยทำใจกับสมาร์ท
ได้แต่บอกว่า ผ่านมาบ้านเมื่อไร ก็เข้ามาทักทายกันบ้างนะสมาร์ท
สมาร์ทตอบ : หม่าววว (คือยังคุยกันรู้เรื่อง555)
จากนั้นมา เวลาสมาร์ทเดินผ่านบ้าน มาทักแป๊บนึง แล้วก็ไป
ทำให้รู้ว่า เออ ก็คิดถึงเรานะ แต่เค้าอยากอยู่กะลุงมากกว่า
จนกระทั่งนานไป ก็รู้ว่าเค้าแก่ ป่วยและเสียชีวิตไป
ลุงแค่ฝังศพให้แล้วก็มาบอกเราเฉยๆ ว่า เออ "สมาร์ทมันตายแล้วนะ"
เราก็เศร้านิดนึง เพราะหลัๆเราก็ติดเพื่อน ติดเล่น เจอสมาร์ททีก็แค่ทักทายกัน
เมื่อก่อนต่างจังหวัดจะไม่มีอะไรนอกจาก แมวตายขุดหลุมฝัง
ก็จบเรื่องสมาร์ท
จริงๆก็เศร้าแหล่ะ แต่ก็เล่าให้มันไม่ดราม่ามากนัก ให้อ่านสนุกมากกว่า
ช่วงที่สมาร์ทเลือกทาสแมวคนใหม่ เราเสียใจสุดๆ
แบบเหมือนคนอกหัก เพราะรักแมว แต่แมวไม่รัก 555
ซึมไปหลายวัน จนแม่จะหาแมวตัวใหม่ให้ก็ไม่เอา
ไม่อยากร้องไห้ ไม่อยากเสียใจเพราะแมวอีกแล้ว โดนแมวทิ้ง มันเฉ็บพวด - -,
และสมาร์ทคือแมวตัวสุดท้ายที่เราเลี้ยง รักแรก ฝังใจไม่ลืม
อีกหลายปีต่อมาก็มาพบรักใหม่ กับลูกหมาตัวอวบอ้วนสีขาว
แม่เราไปซื้อของ เราเผลออุ้มนิดเดียว กอดคอไม่ปล่อยเลยจ้า ดึงออกยังไงก็ไม่ปล่อย
เจ้าของขอคืนก็กรีดร้องกอดคอเรา จนเอาเล็บจิกสุดฤทธิ์ ว่าฉันจะอยู่กะคนเน้ๆๆๆๆ
จนเจ้าของต้องยกให้ เพราะมีหลายตัว (เจ้าของเป็นหมอดู ได้ดูว่าจะมีคนมาจากทิศตะวันตก และเสียสิ่งสีขาว)
ถามไถ่กันเรียบร้อย เรื่องจะเลี้ยงมั้ย เลี้ยงได้รึเปล่า แม่เราก็เห็นกอดกันปานนี้ก็เลยเอามา
ตั้งชื่อว่า ทอมมี่ (ช) และกลัวไม่มีเพื่อน เค้าเลยแถมสีครีมมาให้อีกตัว ชื่อจูดี้ (ญ)
ว่างๆจะมาเล่าให้ฟัง
วันนี้ขอจบเรื่องเล่าแบบ อกหักเพราะรักแมว แค่นี้นะคะ
เป๋าตังค์