ฉันเป็นเด็กชั้นประถม ปีที่ 6 ธรรมดาทั่วไป ก่อนหน้านี้ฉันได้คิดว่าฉันควรทำอย่างไรดี ควรตั้งกระทู้ดีไหม เรื่องของฉันมีอยุ่ว่า.. ตั้งแต่ฉันเกิดมาฉันมีทั้งพี่น้อง ป้า น้า ยาย ย่า ปู่ พ่อแม่ มีทุกคนยกเว้นคุณตาเพราะท่านเสียชีวิตแล้วทุกคนรักฉันมาก ฉันเป็นคนเดียวในตระกูลก็ว่าได้ ที่ฉันได้รับความรักมากขนาดนี้ ฉันในตอนนั้นฉันพอจำความได้ ฉันเล่นกับลูกพี่ลูกน้องและญาติๆ ก่อนฉันจะอายุเข้า 3 ขวบ แม่ได้เปลี่ยนนามสกุลฉันให้เป็นนามสกุลของแม่ หลังจากฉันอายุได้เกือบ 4 ขวบ ยาย ของฉันได้เสียชีวิตลง หลังจากนั้น ตอนชั้นขึ้นอนุบาล 2 ในเทอมที่ 2 ฉันได้ยาย โรงเรียน ย้ายจังหวัดที่อยู่ไปอีกที่หนึ่ง ฉันเลยได้อยู่กันกับพ่อ 2 คนเนื่องจากทางบ้านไม่มีเงินเหลือ แม่ของฉันเลยออกไปหาสตางค์ในต่างประเทศ ในการใช้ชีวิตอยู่ใน โรงเรียนมี่ 2 ไม่ค่อยยากนัก ฉันที่อยู่ตั้งแต่อนุบาล ฉันมีเพื่อนได้ง่ายเนื่องจากฉันเป็นคนโน้มน้าวคนเก่ง ฉันเลยมีเพื่อนสนิทเกือบทั้งสายชั้น มีหลายคน โดยหลักๆฉันจะเป็นคนสมองช้า ไม่เข้าใจอะไรง่ายๆ พูดมากแต่ส่วนใกญ่ที่ฉันพูดคือฉันถามนะ ฉันไม่รู้อะไรจริงๆ ..จนชั้นเข้า ป.1 คุณปู่ ของฉันเสียชีวิตลง ส่วนคุณย่าก็เป็นโรคเจ็บป่วย ทั้งๆที่คุณย่าจะแข็งแรง ในวันนั้นฉันได้ไปเจอกับพี่ๆ 3 คนที่ท้องคนละแม่กับฉันด้วย ฉันกับพี่ๆสนิทกันเรื่อยๆ และบางครั้งพ่อจะพาฉันไปหาเพื่อน หรือหลานของลุงฉันนั้นเอง ฉันกับเขาสนิทกันมาก เล่นด้วยกันบ่อยๆ ฉันมีเพื่อน คนรู้จักคนสนิทมากขึ้นเรื่อยๆ ในวันๆนึง ฉันแทบไม่ได้อยู่บ้านเลยล่ะ จนวันนึง ตอน ป.3 ปิดเทอมกลางภาค..แม่ฉันได้กลับมาหาฉัน พาฉันไปเที่ยวฉันสนุกมากและดีใจมากที่แม่กลับมา จนแม่ถามว่า ลูกอยากมาอยู่กับแม่ที่นี่มั้ย โดยฉันที่ยังเด็กอยู่ก็รีบตัดสินใจ โดยฉันไม่สนใจอะไรพ่อเลย ฉันลืมคิดสนิทว่าพ่อฉันหยุดทำงานเพื่อเลี้ยงดูฉัน พ่อฉันมีสตางคติดตัวแค่ 3 ร้อย กับบ้านที่ไม่มีของ ไม่มีรถ ไม่มีอะไรสักอยากนอกจากตู้เสื้อผ้าเก่าๆ โต๊ะเก่าๆ กับบ้านกว้างๆ ส่วนฉัน ฉันได้มีทุกๆอย่าง มีความสุขที่อยู่กับแม่ .... กับ พ่อเลี้ยง โชคดีที่พ่อเลี้ยงไม่เคยทำอะไรฉัน มีแต่ทำให้ฉันยิ้ม ฉันได้มี โรงเรียนใหม่ เพื่อนๆใหม่ เพื่อนที่รักฉัน และเพื่อนที่เกลียดฉัน ฉันไม่เคยโดนหาว่าแอ๊ป ฉันอยากรู้วาฉันผมยาวมันผิดนักหรือเปล่า ฉันแค่ผมยาวที่สุดในห้องผมสวยผมหนา แต่ฉันก็ไม่เคยถูกกลั่นแกล้งอะไร ฉันได้เพื่อนสนิทใหม่ มีเพื่อนใหม่ เพื่อนที่ฉันสนิท ขอสมมุติว่าชื่อ เค เคเป็นคนอ้วนๆชอบใช้กำลัง และจะช่วยปกป้องฉันเสมอ แต่เขาจะชอบทำลายของๆฉันให้พังๆ จะเลื่อนไป ป.4 เคได้เเนะนำเพื่อนสนิทอีกคนให้รู้จักชื่อสมมุติว่า ลิ ฉัน เค ลิ สนิทกันจนขึ้น ป.5 ฉันสนิทกับลิมากขึ้นเรื่อยๆ จนเคพยายามทำลายความสำพันธ์ของฉันและลิ ลิในก่อนๆไม่สนใจอะไร แต่ก่อนปิดเทอม 2 ลิกับฉันได้ทะเลาะกันหนัก โดยต้นจอก็มาจาก เค ฉันมารู้อีกทีตอน ป.5 เทอม 2 โดยที่ลิยังอยากเล่นกับฉันอบู่ ดดยเรื่องทั้งหมดหาจ้นตอแล้ว เคใส่ร้ายฉันแต่เคพยายามบอกว่สเป็นเรื่องเข้าใจผิด ส่วนลิก็เชื่อเค โดยที่ฉันไม่ได้พุดอะไรสักประโยคจนประมาณอีก 1 อาทิตย์ต่อมาเราทั้ง 3 คนทะเลาะกันหนักโดยฉันเลือกที่จะเดินออกไปก่อนส่วนเคก็เดินออกไป แต่พอไปเรื่อยๆทั้งเคและลิกลับมาคุยกันส่วนฉันก็โดนห้ามไม่ให้ใครยุ่ง ฉันร้องไห้ทุกวันว่าจะมีใครช่วยฉันบ้างได้ไหมฉันเกลียดช่วงเวลาอันเลวร้ายนี้ ฉันหยุดไปโรงเรียนสักพัก โดย 1 อาทิตย์ฉันจะไป 1 วันส่วนวันที่เหลือฉันขอข้ออ้างจากแม่ว่าขอไม่ไป แล้วแต่เวลา ส่วนมากเวลาฉันหยุดฉันจะเล่นโทรศัพท์ดูอนิเมะ อ่านการ์ตูน เป็นส่วนใหญ่ ฉันก็มีคนที่ชอบนะฉันขอสมมุติว่าชื่อ เล เขาเป็นคนขี้แกล้งและเขาก็นั่งข้างหน้าเรา เขาเป็นคนเก่งศิลปะ ฉันเกลียดศิลปะแต่ฉันชอบวาดรูป ฉันได้บอกกับ ลิและเค ไปก่อนหน้านั้นว่าฉันชอบ เลฉันได้เขียนไดอารี่ไว้ในสมุดเล่มหนึ่ง โดยเขียนทุกๆวันจนวันนึง ฉันลืมเอาสมุดไดอารี่กลับบ้าน... และขาด รร. ไป 7 วันเนื่องจากฉันและแม่ได้ป่วยแต่ฉันเป็นไข้ปกติส่วนแม่ฉันเป็นโรคต้องกินยา 30 กว่าเม็ตต่อวัน ฉันได้กลับไป รร.ฉันได้มองใต้โต๊ะตัวเองได้รู่สึกว่าโต๊ะมันรกกว่าเดิม การวางสมุดไดอารี่ผิดเพี้ยนและกลับจากด้านที่ฉันวาง ในสมุดไดอารี่ฉันโดนขีดเขียนและถุกทั้งห้องอ่าน ในตอนนั้นฉันไม่กล้าร้องไห้ฉันรีบวิ่งไปในห้องน้ำก่อนที่จะมีสายตาที่รังเกลียดฉันส่องมาฉันไม่มีที่พึ่งแล้วในตอนนั้น ฉันแค่ได้ตัดสินใจในตอนที่พวกเขาเข้าแถวกันฉันคิดแล้วคิดอีกว่าทำถูกหรือยังจนฉันขึ้นห้อง ห้องได้เงียบกริบอย่างที่ไม่เคยเป็น ฉันไปนั่งข้างๆโต๊ะฉันตรงพื้นข้างเสาจนแันเอาสมุดมาดูทุกหน้าพบว่ามีคำนึงฉันเขียนผิดอยู่ จากที่จะเขียนว่ามีเพื่อนบางคนในห้อง กลายเป็น มีเพื่อนทั้งห้อง ที่น่าเกลียดที่น่ารำคาน นั่นเอง จากนั้นพอผ่านไปก่อนสอบได้ 1 ถึง 2 เดือน ลิกับเคทะเลาะกันโดยฉันเป็นกลาง พอ ป.6 ฉันให้ลิกับเคเป็นใจให้กันและสุดท้าย ทั้ง 2 ก็ทิ้งฉันโดยให้ฉันถูกเยาะเย้ย จนมาปัญหาทางบ้าน จากครอบครัวฐานะดี ค่อยๆแย่ลงๆ ฉันเลยได้ย้ายกลางเทอมอีกครั้ง ฉันได้เข้าไป รร.ใกล้ๆ รร.ที่ 2 ที่ฉันเคยอยู่ โดยค่าเทอมมันสูงเกินไปที่จะรับไหวฉันเลยไม่ได้เรียนที่นั่น ตอนฉันเข้าครั้งแรกฉันคิดว่าฉันจะทำตัวเงียบๆ แต่พอเข้าจริงๆฉันเป็นคนพูดมาก นิสัยฉันเปลี่ยนไปหมด ความเรียบร้อย ความเป็นกุลสตรี หายไปหมดฉันไม่รุ้ว่าเพราะอะไร แต่ตอนนี้หรือตอนฉันอยู่ชั้ ป.6 ได้ยินเพื่อนมาบอกต่อต่อว่า ฉันจะโดนรุมตบ ฉันก็แค่สงสัยว่าใครเพราะฉันก็ไม่ได้กลัวว่าเขาจะมาทำร้าย โดยฉันเครียดเรื่องทุกอย่างฉันเล่าห้เพื่อนสนิทคนนึงฟังเธอชื่อ สา เะอเป็นเพื่อนที่ดีแต่พอฉันระบายออกไปเกือบหมด สาก้ได้ไปบอกเพื่อนอีกนึ่งคน ฉันไม่ได้ตอบหรออะไร ฉันไม่เคยเสียใจอะไรนอกจากเพื่อน มันทั้งเศร้า ขุนมัวหม่นหมอง........ ในครานี้ขอเล่าถึงนี้ก่อนนะคะ คราวหน้าฉันจะมาเล่าเพิ่มให้นะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ เกี่ยวกับเรื่องชีวิตของฉัน
ชิวิตของฉันเอง . เรื่องจริงของฉัน 1