เราเปลี่ยนงานเยอะไปปะ เพื่อความสบายใจเรายอม ใครเป็นเเบบเราบ้าง งื้อ

สวัสดีค่ะ เราอายุ 22 อย่าง 23 ปี มีประสบการณ์การทำงานมาเเล้ว1 ปีเต็ม เเต่ว่า..................  เราลาออกจากงานนั้นเพราะบริษัทมีสภาวะขาดทุนเเละไม่มีเงินทุนหมุนเวียน ทำไมเราถึงรู้....งานเราเป็นงานรับเหมาก่อสร้างค่ะ เราเป็นคนตั้งเบิก เเล้วก็สนิทกับเจ้านาย รู้ทุกอย่าง เเต่เราลาออก เพราะเราไม่อยากอยู่เเบบว่าพรุ่งนี้ ฉันจะโดนไล่ออกไหม... เม่าตกใจ
..
...
.... เริ่มเรื่อง
เราลาออกจากงานมา  เราอายุ 23 ไม่มีหนี้สิ้น มีบ้าน(พ่อเป็นคนสร้างไว้ให้ พ่อเเม่เเยกทางกัน พ่อเราเสียเเล้ว เราอยู่กับน้อง 1 คน ตอนนี้ น้องติดนายสิบ....อีกไม่กี่ด่านก็สำเร็จเเล้ว เเหะนอกเรื่องละตรู) เรื่องของเรา ตั้งเเต่ลาออกจากงานมา ว่างงาน ได้ 6เดือน กินเงินเก่าที่ทำงานมาที่ได้เป็นก้อนที่ระหว่างเราทำงานเก่ามา1ปี
หลังจากนั้น เราเริ่มหางาน งานเเรกที่เราสมัครเลยคือ
1. สำนักงานบัญชีที่หนึ่ง .............. งานโอเคเพื่อนร่วมงานดี ช่วยเหลือ เเต่เราเป็นใหม่เราไม่ค่อยพูด เเต่เขาก็ชวนคุยตลอด เเต่ถ้าเราอยู่นาน เขาคงรำคาญเราพูดเเน่นอน555555555555555  ก็ทำงานได้เเค่ 1 เดือน ออก ออกเพราะ กลับบ้านดึก ปัญหาเเค่นี้เเหละเหมือนไปเอาเเค่เงินเพี้ยนปูเสื่อ
2. ไปทำงาน เสมียนเกี่ยวกับรับเหมาก่อสร้าง ทำได้ 2 เดือน ออก มันไม่เวิร์ค ไม่ได้เลือกงานนะ เเต่บริษัทก็กำลังจะเจ๋งนั้นเเหละค่า
3. ไปเป็นพนักงาน บัญชี AR ตามเก็บลูกหนี้ ไปวันเเรกๆก็โออยู่ ไปอยู่ได้เเค่ 1 เดือน ออกกกก ชีวิต ... มันไม่ใช่อันนี้ออกเพราะ ญาติฝากเเล้วมันจะมีความกดดันอยู่ตรงนั้นนิดหนึ่ง เราชอบหางานเอง เรื่องฝากไม่จำเป็นเราไม่อยากให้มาเกี่ยวด้วย ใครรู้สึกเเบบเราจะรู้ดี 
4. .......ที่ทำงานปัจจุบัน รับเหมาเหมือนกันเเหละ  มีหน้าที่ดูเเลสโตร์ โห้ชีวิต ต้องพูดอย่างไม่อายปากว่า กูต้องมาเจออะไรเเบบนี้ด้วย คือต้อง มารับอารมณ์คนงาน บางทีอดไม่ได้ ตะโกนไปด่าเลยก็มี  ต้องมาเจอผู้ชายนิสัยผู้หญิง คือตรูมาทำงาน ไม่ได้มารับอารมณ์ เรื่องชีวิตหรือเรื่องงานที่ไม่เกี่ยวกับ ตรูไม ตอนนี้หรอ ขอลาออกละ ทำได้ 3เดือนย่างเดือน ที่ 3 จร้าพ่อเเม่พี่น้อง (งานอยู่กทม.) เพี้ยนขำหนักมาก
...
....ทุกอย่างที่พิมพ์มา เหมือนจะเลือกงานนะ เเต่เพื่อความสบายใจของเราเอง  ไม่อยากทำงานสภาวะเครียด  ใครจะบอกว่าเราเลือกงานเราก็ไม่ว่านะ บางที่เราตั้งใจมาทำงาน ไม่ใช่มาเป็นที่รองรับอารมณ์ใคร ไม่เอาเรื่องส่วนตัวมายุ่งกับงาน ไม่ยิ้ม คนไม่ยิ้มนิเเหละอยู่ยาก(บางคน) เเฟนเราเลยบอกให้กลับไปอบู่บ้านดีกว่าหางานเเถวบ้านทำ เรียนต่อ หางานที่มีเวลาอ่านหนังสือ  สอบ    เราบอกตรงๆเลยนะ เราไม่เหมาะกับการอยู่กทม.มันมีข้อดีและข้อเสีย  เราก็ไม่ว่ากัน  เราตั้งไว้ว่าถ้าจะกลับมาจริงๆคือ ต้องสอบติดอะไรสักอย่าง  ขอบคุณที่มาอ่านกระทู้เรา จะว่าจะเเนะนำเรา โอเค ชีวิตเรายังต้องเจออีกเยอะ เรารู้ดี ชีวิต ขอเเค่ไม่รู้จักกับบัตรเคดิต ไม่กู้หนี้ยืมสิ้น(ถ้าไม่จำเป็น) เราก็พอใจเเล้ว ใครมาเเนะนำเราพร้อมเสมอนะคะ  นานาจบข่าวจุ๊บๆเพี้ยนแข็งแรงเพี้ยนแข็งแรงเพี้ยนแข็งแรงเพี้ยนแข็งแรง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่