ฮาวทูทิ้ง​ ทำไมบางคนรัก​ บางคนหลับกับหนังเรื่องนี้?

ถ้าถามว่าดูแล้วเป็นไง
ผมคงต้องบอกว่า
"นี่มันโอมาคาเสะ​ เต๋อนวพล"
คือ​ จัดให้สุดความเต๋อเลยครับ😅


ถ้าใครไม่ชอบตั้งคำถาม
ในสิ่งที่ตัวละครทำ​
หรือ​แค่จะหาหนังดูเพื่อพักผ่อน
ผมว่าน่าจะหลับยาว​ เล่นมือ
หรือ​ อาจลุกออกไปเลย😅

แต่สำหรับใครที่ชอบ​ความ​ ART
ชอบหนังที่เล่นกับความคิดของคนดู
ชอบมุมกล้องสวยๆ​
ชอบ​ Sound ประกอบโดนๆ
พร้อมจะเปิดใจให้กับรสชาติแปลกๆ
ที่อาจจะดูขัดหูขัดตาในช่วงแรก

นี่คือหนังที่น่าดู​ สัมผัสได้ถึงความตั้งใจของผู้กำกับ​ นักแสดง​ ทีม​ PROP
ยันคนตัดต่อ

พอหนังเริ่มผมไม่แน่ใจเลย
ว่ามันจะออกมาเวิร์ค​รึเปล่า?
คนดูจะหมดความสนใจ
เพราะความ​ ART​ ไปก่อนมั้ย?

จนได้ยินเสียงคนในโรงร้องไห้
ไปกับตัวละคร
คนที่เล่นมือถือยกมือขึ้นปิดปาก
ตัวจมลงไปกับเก้าอี้
ผมถึงรู้ว่าทุกอย่างที่เต๋อร้อยเรียง​
ออกมามันได้ผล​ มันสื่อสารกับคนดู

เต๋อ​ นวพลกล้าเล่นกับความอดทน
ของคนดู​และเค้ารู้ว่ากำลังทำอะไร
เค้าเอาอยู่ด้วยสไตล์ของตัวเอง


ดูแล้วเข้าใจได้ว่าทำไมออกแบบ(นางเอก)​
ถึงกดดันมากในการถ่ายทำ
ฉากสำคัญในเรื่องยากมากจริง
ทำให้เราเห็นพัฒนาการที่น่าทึ่ง
ของออกแบบระหว่างการถ่ายทำ
จนเหมือนดูตัวเอกในการ์ตูนผู้ชาย
ที่เก่งขึ้นเรื่ิอยๆ


สำหรับซันนี่ถึงบท​จะเขียนมา
ตรงกับคาเรคเตอร์จนเหมือนจะเล่นง่าย
แต่ซันนี่ก็เล่นได้เป็นธรรมชาติ
จนเรียกได้ว่าสมบูรณ์​แบบ
ถ้าบทนี้เป็นบอลที่ส่งมาเข้าข้อ
ก็ต้องบอกว่าซันนี่หวดเข้าประตูเต็มข้อ


การแสดงสมทบของอุ๋มอาภาสิริ
เข้าขั้นลายครามจนคนดูหยุดหายใจ
เรียกว่ากระชากน้ำตาจากคนดูคามือ



สุดท้ายคือบทที่​ เต๋อ​ นวภล
ตั้งใจ​เสียดสีจิกกัด​ อย่างละเมียดละมัย
ค่อยๆไล่รสชาติ​ ตามสไตล์เต๋อ
เหมือนพ่อครัวโอมาคาเสะ
ที่ซื่อตรงต่อรสชาติของตัวเอง

ส่วนตัวผมไม่ค่อยอินกับบางฉาก
ในการปูเรื่องช่วงแรก
และรักในหลายฉาก
ที่ถือว่าเป็นจานเด็ดของหนังเรื่องนี้
=======================
Post. นี้รีวิวแบบไม่​ spoil
ใครที่ดูแล้วยังค้างๆ
มาคุยกันแบบ​ spoil  จัดเต็ม
ได้ที่​ link.นี้นะครับ😁​[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่