ขอเล่ารายละเอียดนะคะ คือย่าเราอายุ80กว่ามีโรคประจำตัวเป็นเบาหวานอยู่แล้ว แล้วเมื่อช่วงกลางธันวาที่ผ่านมาย่าเรารู้สึกเวียนหัว ไม่ค่อยมีแรงเลยพาไปหาหมอ หมอบอกว่าย่าซีดต้องนอนให้เลือดและต้องส่องกล้องเพื่อดูว่ามีแผลที่ทำให้เลือดออกมาจากส่วนไหน แต่พอส่องกล้องดันเจอติ่งเนื้องอกด้วย รอนำชิ้นเนื้อไปตรวจช่วงต้นเดือนนี้ ซึ่งคนในบ้าน(เป็นพยาบาล)ก็พูดๆกันว่ามีโอกาสที่จะเป็นมะเร็งนั่นแหละค่ะ แต่ระยะไหนยังไม่ทราบ แต่ยังไม่มีใครบอกเรื่องที่ส่องเจออะไรนะคะ เพราะกลัวท่านทรุด ปกติย่าเป็นคนร่าเริงมาก เล่นกับลูกกับหลานตลอดเป็นคนเฮฮา ตั้งแต่กลับมาจากโรงบาลย่าก็เงียบๆไม่ค่อยเฮฮาไม่ค่อยเล่นเหมือนเมื่อก่อน เราก็พอรู้แหละค่ะว่าท่านไม่สบาย คงไม่ค่อยมีแรง แต่พอไม่ค่อยเห็นรอยยิ้มเขาเหมือนเมื่อก่อน เรายังแอบมาร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยๆเพราะเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ แล้ววันปกติเราก็ต้องไปเรียนไม่ได้อยู่ดูแลเขาทั้งวัน ได้ดูแลแค่เช้าก่อนไปเรียนกับตอนเย็นหลังจากเลิกเรียนกลับบ้านมาแล้ว ถึงจะมีคนอยู่บ้านคอยดูแลเขา แต่เราก็ยังห่วงอยู่ดี เรารู้นะคะว่าเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่เรายังทำใจปลงไม่ได้ซะที ทำยังไงไม่ให้คิดมากดีคะ