เราไม่เข้าใจเราผิดตรงไหน เรายอมรับว่าเป็นผู้หญิงปากหมา หยาบๆ ไม่แต่ตัว ไม่ห่วงสวย แต่งานบ้านกับข้าวเราทำได้ทุกอย่าง แค่ครอบครัวเราจน เวลาเขาขออะไรที่เขาอยากได้เราก็แค่ซื้อให้ไม่ได้ แต่เราก็พยายามเก็บตังเพื่อซื้อให้ แต่มันแค่ช้าไปเขาก้ไม่พอใจ แต่เรายอมเขาได้ทุกอย่าง ยอมเปลี่ยนตัวเอง ยอมปรับเข้าหา เราไม่เคยยอมใครเท่าเขา จะผิดจะถูกเรายอมง้อก่อนตลอด เขาตีเราทำร้ายร้างกายเราเราก้ยอมง้อเขาอยู่ดี ขอแค่มีเขาอยู่ด้วย ไม่ยอมบอกพ่อแม่ว่าเขาตีกลัวจะได้เลิกกัน จะเป็นจะตายกับเขาคนเดียว เราควรทำไงพยายามเลิกหลายครั้งแต่เป็นฝ่ายกับไปหาเขาเองตลอด
ควรทำไงกับควายที่อยู่ในตัว