เครียดเหลือเกิน ปัญหาเรื่องรถ

ตอนนี้เป็นเวลาตี05:50น. ไม่รู้ป่านนี้จะมีใครตื่นหรือยัง บางคนอาจกำลังไปทำงานบางคนอาจกำลังเลิกงาน แต่ชั้นยังไม่ได้นอน...2วันติดแล้วที่หลับตาไม่ลง ชั้นตกงานและป่วยป่วยแบบที่ว่าไม่มีใครรับเข้าทำงาน ชั้นอยู่ได้ถ้าชั้นไม่มีภาระใดๆ แต่ชั้นมี หนี้สินหลักแสนที่ชั้นไม่ได้ก่อ แต่ชั้นต้องรับผิดชอบ ลูกชายที่ไม่รู้ว่าชั้นจะส่งเค้าเรียนให้ได้สูงแค่ไหน..ชั้นนั่งมองฟ้ามองไปรอบๆกายมาสักพักแล้ว ได้แต่คิดว่าจะหาทางใช้หนี้ยังไงแล้วถ้าชั้นไม่อยู่ ลูกชั้นจะอยู่ยังไง ปวดหัวกับหนี่ก้อนนี่เหลือเกินถ้าหลุดจากหนี้ก้อนนี้ไปตายชั้นคงเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ชั้นลูกและครอบคนัวคงมีความวุขมากกว่านี้ เจ็บใจเหลือเกินที่ชั้นต้องมารับกรรมที่ไม่ได้เป็นคนก่อ คนใจดำเห็นแก่ตัวทำกับชั้นได้ลง...ชั้นกับลูกจะอยู่ต่อยังไงนอนมองหน้าลูกตอนหลับ ถ้าชั้นตัดช่องน้อยแต่พอตัวไปแล้วลูกชั้นจะอยู่ยังไง...เกิดเป็นคนจนแถมโง่ ชั้นผิดเองใครก็ได้ช่วยชั้นที ชั้นร้องจนน้ำตาไม่มีจะไหลชั้นอยู่ในความเงียบเงียบจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง...