สี่ปีก่อนผมเจอผู้หญิงคนนึง เธอตัวเล็กๆแต่มีพลัง ผมเห็นเธอทำงานเพื่อคนหมู่มากอย่างใจเย็น และมีเมตตา
แต่กับผม เธอดุใส่ อะไรว้า! ทำไมเสียงเเข็งกับเรา ทีกับลุงๆป้าๆพวกนั้นเธอใจดีมาก
แต่ป่าว.....ผมไม่ได้กลัวเธอ ผมไม่ได้กลัวคนดุ
ผมไปที่มูลนิธินั้นอีกเกือบเดือน เห็นเธอทำงาน ผู้หญิงตัวเล็กๆทำไมมีพลังทำงานแบบนี้ ผมว่าเธอบ้าพลัง ไม่ก็คุณธรรมสูง!
ผมแอบมองเธอทุกครั้งที่ไป ลึกๆอยากรู้จัก อยากคุย แต่กลับไม่ทำอะไรเลย
แม้แต่รอยยิ้มยังไม่เคยทักทายกัน
ผมปล่อยความรู้สึกชื่นชม หรือชื่นชอบนั้นผ่านไป และใช้ชีวิตต่อ......
หลายครั้งผมนึกถึงเธอแบบไม่มีเหตุผล อยู่ดีๆก็นึกถึง!
วันนี้ผมกลับไปที่นั่นอีกครั้ง ไม่คิดว่าจะเจอเธอ แต่ผมเห็นเธอแล้ว เธอยังทำงานอยู่ที่นี่ หัวใจผมเต้นโครมคราม บ้าเอ้ย! อยู่สงบๆมาได้ตั้งนาน
ผู้หญิงคนนี้มีพลังบางอย่าง หรือเธอมีเวทมนต์ ไม่สิ! ยุคนี้สัญญานอินเตอร์เน็ตแรงกว่ามนต์ดำแล้ว ไม่เชื่อคุณก็ลองเล่นแอปหาคู่ดูสิ สำหรับบางคนมันง่ายกว่าดีดน้ำมันพรายด้วยซ้ำ
ผมพยายามควบคุมความรู้สึกไว้ เราได้พูดคุยกันแบบปกติ แต่ผมกลับมาบ้านแบบไม่ปกติ เหมือนผมพลาดในสิ่งที่ควรจะทำไปหลายปี
ผมไปที่นั่นอีกหลายครั้ง เราพูดคุยกันตามลักษณะงาน และผมแอดเธอเป็นเพื่อนเรียบร้อยแล้ว
ถามงานมั้ง อะไรมั่ง เธอตอบกลับแบบปกติ....แต่ใจผมไม่ปกติ
การถามคำถาม และรอคำตอบ หรือที่เรียกง่ายๆว่าชวนคุยสำหรับผมแล้ว รวบรวมความกล้าทุกครั้งที่ทำ อ่านทวนแล้วทวนอีก ก่อนจะกลั้นใจจิ้มไปที่กล่องข้อความของเธอ
เธอตอบกลับบ้าง ไม่ตอบบ้าง ทิ้งช่วงเร็วบ้างนานบ้าง ซึ่งงานเธอเยอะผมรู้ดี หลังๆผมเริ่มส่งรูปที่ๆผมไป หรือกำลังทำอะไรให้เธอ
เธอคงงงๆว่ามาส่งให้ทำไม....แต่ก็ตอบกลับมา....แบบปกติ
เธอเป็นคนอารมณ์ดี สดใส และมีพลัง แต่ผมเห็นบางอย่างในตัวอักษร เธอมีกำแพงสูงเจ็ดชั้น....ผมไม่ได้นับแต่กะเอา
กำแพงนั้นคือ เธอไม่โสด เธอมีแฟนแล้ว!
เค้ามีแฟนแล้ว จะไปยุ่มย่ามกับเค้าทำไม ผมเตือนตัวเอง ลึกๆบอกไม่ถูกว่าจะวางตัวเองในสถานะไหน หรือทำตัวยังไง เลิกคุย เลิกถาม เลิกเข้าไปมีตัวตน ผมพยายามอยู่
แต่ยิ่งทำยากขึ้นทุกวันๆ วันนึงผมตัดสินใจบอกเธอ.... " ผมเคยชอบคุณเมื่อสี่ปีที่แล้ว แต่มันก็ผ่านไปแล้ว คุณไม่รู้ด้วยซ้ำ วันนี้เลยมาบอกคุณ ไม่อยากคาใจเพราะใจขี้ขลาด จะระวังไม่ทำอะไรให้ลำบากใจ "
ผมมาก่อนแต่เป็นคนทีหลัง ส่งข้อความไปแล้วก็หน่วง จะเจ็บก็ไม่เจ็บ จะปวดก็ไม่ปวด
เธอหัวเราะ ตอบกลับมาว่า " รับทราบแล้วค่ะ คุยได้เหมือนเดิม
แล้วทำไมถึงกล้าบอกล่ะคะ"
" ผมแค่อยากชัดเจนในสิ่งที่ทำ ผมส่งภาพถ่าย ส่งวีดีโอให้ในที่ๆผมไป...ผมคิดถึงคุณ "
มันเป็นการสารภาพรัก ที่ไม่มีคำว่ารักกับคนที่มีเจ้าของแบบชัดเจนที่สุด ซึ่งผมไม่อยากทนอึดอัดกับความรู้สึกค้างๆคาๆมาหลายปีอีกต่อไปแล้ว
เรายังคุยกันเหมือนเดิม มากกว่าเดิมนิดหน่อย เธอมีกำแพงที่ลดลงมาเหลือห้าชั้นมั้ง เพราะ....เธอมีแฟนแล้ว
สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ผมรู้อยู่แก่ใจ และพยายามหาที่อุ่นๆให้ใจตัวเอง และที่สำคัญ เธอคือคนสำคัญที่ผมจะเป็นที่อุ่นๆให้เธอ ตรงไหนที่เธอมีผมแล้วรู้สึกอุ่น ผมอยากอยู่ตรงนั้น!
การเข้าไปในชีวิตเธอครั้งนี้ ผมแค่อยากจะบอกเธอว่า ยังมีผมนะบนโลกใบนี้ที่รู้สึกดีกับคุณเสมอ
" ไม่ได้มาให้เลือกแต่มาให้รู้ "
วันนึงข้างหน้าถ้าคุณไม่มีใคร ยังมีผมอยู่นะ วันนี้ขอแค่คุณรู้สึกอุ่นใจเวลานึกถึงผมก็พอ
" คนที่ใช่คงไม่มาในเวลาที่ผิด "
ผมคงหายไปจากชีวิตเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมได้บอกได้พูดในสิ่งที่ไม่เคยได้บอกไปแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดหรือลำบากใจเพราะผม
ถ้าคุณได้รับรู้...หรือเห็นผมจากที่ไหนๆแล้วยังไม่มีใคร อยากให้รู้ไว้นะว่า....ผมพร้อมจะเป็นรังให้คุณเสมอ ในวันที่ถูก!
" เพราะใจขี้ขลาด จึงพลาดสิ่งที่แสนดี "
สี่ปีก่อนผมเจอผู้หญิงคนนึง เธอตัวเล็กๆแต่มีพลัง ผมเห็นเธอทำงานเพื่อคนหมู่มากอย่างใจเย็น และมีเมตตา
แต่กับผม เธอดุใส่ อะไรว้า! ทำไมเสียงเเข็งกับเรา ทีกับลุงๆป้าๆพวกนั้นเธอใจดีมาก
แต่ป่าว.....ผมไม่ได้กลัวเธอ ผมไม่ได้กลัวคนดุ
ผมไปที่มูลนิธินั้นอีกเกือบเดือน เห็นเธอทำงาน ผู้หญิงตัวเล็กๆทำไมมีพลังทำงานแบบนี้ ผมว่าเธอบ้าพลัง ไม่ก็คุณธรรมสูง!
ผมแอบมองเธอทุกครั้งที่ไป ลึกๆอยากรู้จัก อยากคุย แต่กลับไม่ทำอะไรเลย
แม้แต่รอยยิ้มยังไม่เคยทักทายกัน
ผมปล่อยความรู้สึกชื่นชม หรือชื่นชอบนั้นผ่านไป และใช้ชีวิตต่อ......
หลายครั้งผมนึกถึงเธอแบบไม่มีเหตุผล อยู่ดีๆก็นึกถึง!
วันนี้ผมกลับไปที่นั่นอีกครั้ง ไม่คิดว่าจะเจอเธอ แต่ผมเห็นเธอแล้ว เธอยังทำงานอยู่ที่นี่ หัวใจผมเต้นโครมคราม บ้าเอ้ย! อยู่สงบๆมาได้ตั้งนาน
ผู้หญิงคนนี้มีพลังบางอย่าง หรือเธอมีเวทมนต์ ไม่สิ! ยุคนี้สัญญานอินเตอร์เน็ตแรงกว่ามนต์ดำแล้ว ไม่เชื่อคุณก็ลองเล่นแอปหาคู่ดูสิ สำหรับบางคนมันง่ายกว่าดีดน้ำมันพรายด้วยซ้ำ
ผมพยายามควบคุมความรู้สึกไว้ เราได้พูดคุยกันแบบปกติ แต่ผมกลับมาบ้านแบบไม่ปกติ เหมือนผมพลาดในสิ่งที่ควรจะทำไปหลายปี
ผมไปที่นั่นอีกหลายครั้ง เราพูดคุยกันตามลักษณะงาน และผมแอดเธอเป็นเพื่อนเรียบร้อยแล้ว
ถามงานมั้ง อะไรมั่ง เธอตอบกลับแบบปกติ....แต่ใจผมไม่ปกติ
การถามคำถาม และรอคำตอบ หรือที่เรียกง่ายๆว่าชวนคุยสำหรับผมแล้ว รวบรวมความกล้าทุกครั้งที่ทำ อ่านทวนแล้วทวนอีก ก่อนจะกลั้นใจจิ้มไปที่กล่องข้อความของเธอ
เธอตอบกลับบ้าง ไม่ตอบบ้าง ทิ้งช่วงเร็วบ้างนานบ้าง ซึ่งงานเธอเยอะผมรู้ดี หลังๆผมเริ่มส่งรูปที่ๆผมไป หรือกำลังทำอะไรให้เธอ
เธอคงงงๆว่ามาส่งให้ทำไม....แต่ก็ตอบกลับมา....แบบปกติ
เธอเป็นคนอารมณ์ดี สดใส และมีพลัง แต่ผมเห็นบางอย่างในตัวอักษร เธอมีกำแพงสูงเจ็ดชั้น....ผมไม่ได้นับแต่กะเอา
กำแพงนั้นคือ เธอไม่โสด เธอมีแฟนแล้ว!
เค้ามีแฟนแล้ว จะไปยุ่มย่ามกับเค้าทำไม ผมเตือนตัวเอง ลึกๆบอกไม่ถูกว่าจะวางตัวเองในสถานะไหน หรือทำตัวยังไง เลิกคุย เลิกถาม เลิกเข้าไปมีตัวตน ผมพยายามอยู่
แต่ยิ่งทำยากขึ้นทุกวันๆ วันนึงผมตัดสินใจบอกเธอ.... " ผมเคยชอบคุณเมื่อสี่ปีที่แล้ว แต่มันก็ผ่านไปแล้ว คุณไม่รู้ด้วยซ้ำ วันนี้เลยมาบอกคุณ ไม่อยากคาใจเพราะใจขี้ขลาด จะระวังไม่ทำอะไรให้ลำบากใจ "
ผมมาก่อนแต่เป็นคนทีหลัง ส่งข้อความไปแล้วก็หน่วง จะเจ็บก็ไม่เจ็บ จะปวดก็ไม่ปวด
เธอหัวเราะ ตอบกลับมาว่า " รับทราบแล้วค่ะ คุยได้เหมือนเดิม
แล้วทำไมถึงกล้าบอกล่ะคะ"
" ผมแค่อยากชัดเจนในสิ่งที่ทำ ผมส่งภาพถ่าย ส่งวีดีโอให้ในที่ๆผมไป...ผมคิดถึงคุณ "
มันเป็นการสารภาพรัก ที่ไม่มีคำว่ารักกับคนที่มีเจ้าของแบบชัดเจนที่สุด ซึ่งผมไม่อยากทนอึดอัดกับความรู้สึกค้างๆคาๆมาหลายปีอีกต่อไปแล้ว
เรายังคุยกันเหมือนเดิม มากกว่าเดิมนิดหน่อย เธอมีกำแพงที่ลดลงมาเหลือห้าชั้นมั้ง เพราะ....เธอมีแฟนแล้ว
สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ผมรู้อยู่แก่ใจ และพยายามหาที่อุ่นๆให้ใจตัวเอง และที่สำคัญ เธอคือคนสำคัญที่ผมจะเป็นที่อุ่นๆให้เธอ ตรงไหนที่เธอมีผมแล้วรู้สึกอุ่น ผมอยากอยู่ตรงนั้น!
การเข้าไปในชีวิตเธอครั้งนี้ ผมแค่อยากจะบอกเธอว่า ยังมีผมนะบนโลกใบนี้ที่รู้สึกดีกับคุณเสมอ
" ไม่ได้มาให้เลือกแต่มาให้รู้ "
วันนึงข้างหน้าถ้าคุณไม่มีใคร ยังมีผมอยู่นะ วันนี้ขอแค่คุณรู้สึกอุ่นใจเวลานึกถึงผมก็พอ
" คนที่ใช่คงไม่มาในเวลาที่ผิด "
ผมคงหายไปจากชีวิตเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมได้บอกได้พูดในสิ่งที่ไม่เคยได้บอกไปแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดหรือลำบากใจเพราะผม
ถ้าคุณได้รับรู้...หรือเห็นผมจากที่ไหนๆแล้วยังไม่มีใคร อยากให้รู้ไว้นะว่า....ผมพร้อมจะเป็นรังให้คุณเสมอ ในวันที่ถูก!