เรากับแฟนคบกันมา 3ปีแล้วค่ะ อาศัยอยู่ด้วยกัน แฟนเราเค้าเป็นคนนิสัยดื้อด้าน เอาแต่ใจ ใจแข็งมากๆ กับคนใกล้ตัวเค้าจะเฉยๆ นิ่งๆ เย็นชาใส่ แต่คนรอบข้างเค้าจะเฮฮา สนุกสนาน แล้วก็ออกเจ้าชู้ คุยไปเรื่อย แต่ไม่ได้ถึงขั้นไปลึกซึ้งกับใคร
สิ่งที่ทำให้เราอยู่กับเค้าได้คือ เรารักเค้ามาก มากขนาดที่แม่เรา นิยามความรักของเรา คือความรักของแม่ และเราก็เชื่อมาตลอดว่าเค้ารักเรามาก แคร์เรามากเหมือนกัน ถึงแม้เค้าจะไม่พูด ไม่แสดงออก (ไม่มีอะไรเลย)
เราก็ค่อนข้างทะเลาะกันบ่อยนะคะ เพราะเค้าทำงานไม่มีเวลาให้เลย เราตื่น เค้านอน ไปไหน อยู่ไหนก็ไม่บอก ปล่อยให้รอ ไม่ถามไม่พูด
จนเมื่อกลางๆเดือน เค้าทำงานอัดเพลงที่ห้องพี่เค้า ไม่ยอมกลับมานอนบ้าน ไม่บอกด้วยมาจะกลับ-ไม่กลับ หรือตอนนี้อยู่ไหน มีแต่พี่เค้าที่บอกเรา แล้วขอโทษแทน เรางอนหนักมาก(มีปจด.ด้วย) เราควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เลยพิมพ์ข้อความประชดเค้าว่า "เค้าคงไม่พร้อมที่จะมีเรา เราก็อยู่ไม่ได้กับการที่ต้องอยู่แบบนี้ เป็นเพื่อนกันเถอะ" คือเราแค่จะประชด ให้เค้าสนใจ แต่เค้าแค่อ่านแล้วไม่ตอบ
วันถัดมา เค้ากลับมาที่ห้อง ไม่พูดคุยอะไรกับเรา บอกเราแค่ว่า เราทำเค้าเสียใจมากี่ครั้งแล้ว เค้าแคร์เรามาก รักเรามาก แต่ครั้งนี้เค้าจะไม่กลับมาหาเราแล้ว
แต่เค้ายังอยู่กับเราจนถึงวันนี้ โดนไม่พูดคุย ไม่ตอบ แสดงสีหน้าว่าไม่ชอบเรา ไม่ให้เราถูกเนื้อต้องตัว ถ้าโดนตัวเค้าก็ตวาดใส่
หลายวันต่อมา เรายอมปล่อยค่ะ เพราะเค้าทั้งพูดว่าไม่รักเราแล้ว ทั้งทำท่าทีรังเกียจเมื่อเราถูกตัว จนเรารู้สึกแย่ รู้สึกผิดไปหมด เราบอกว่ายินดีให้เค้าเลือกทางของเค้า เค้าบอกว่าเค้าเลือกตั้งนานแล้ว
แล้วเราถามว่าที่เค้ายังอยู่เพราะว่าสงสารเราหรอ เค้าตอบว่าไม่ เค้าแค่ไม่มีที่ไป ??
ทั้งๆที่ เค้าสามารถไปอยู่กับน้าเค้าได้ น้าเค้ารักเค้าอย่างกับลูก หรือ เค้าไปอยู่กับเพื่อนเค้าก็ได้ เพราะ เพื่อนเค้าเช่าบ้าน 1หลังอยู่กันหลายคน ค่าเช่าต้องถูกกว่าอยู่กับเราแน่นอน ลำพังตัวเราไม่กล้าไล่เค้าออกจากบ้านหรอกค่ะ เพราะเคยไล่แล้ว เค้าไปอยู่กับน้า ตั้ง 2เดือน ไปง้อแล้ว ก็ใช่ว่าจะกลับมาง่ายๆอีก คนที่เสียใจที่สุดทุกการกระทำก็คือเรา
เค้าไม่ใช่คนที่จะอยู่กับคนที่เค้าไม่ได้รักได้ มันทำให้เราสับสนมาก ถึงปากเรายอมปล่อย แต่ในใจเราไม่เคยอยากปล่อยเค้าไปเลยนะคะ มันเลยมีบ่อยๆที่คิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเค้าแค่โกรธเหมือนที่ผ่านๆมา เดี๋ยวก็กลับมาดีกัน หรือว่ามันไม่ใช่ก็ไม่รู้
เค้าแค่ตั้งใจจะสั่งสอนเราใช่มั้ยคะ หรือเค้าไม่ได้รักเราแล้วจริงๆ
ขอบคุณที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น และกำลังใจนะคะ
เค้าคิดอะไรอยู่กันคะ
สิ่งที่ทำให้เราอยู่กับเค้าได้คือ เรารักเค้ามาก มากขนาดที่แม่เรา นิยามความรักของเรา คือความรักของแม่ และเราก็เชื่อมาตลอดว่าเค้ารักเรามาก แคร์เรามากเหมือนกัน ถึงแม้เค้าจะไม่พูด ไม่แสดงออก (ไม่มีอะไรเลย)
เราก็ค่อนข้างทะเลาะกันบ่อยนะคะ เพราะเค้าทำงานไม่มีเวลาให้เลย เราตื่น เค้านอน ไปไหน อยู่ไหนก็ไม่บอก ปล่อยให้รอ ไม่ถามไม่พูด
จนเมื่อกลางๆเดือน เค้าทำงานอัดเพลงที่ห้องพี่เค้า ไม่ยอมกลับมานอนบ้าน ไม่บอกด้วยมาจะกลับ-ไม่กลับ หรือตอนนี้อยู่ไหน มีแต่พี่เค้าที่บอกเรา แล้วขอโทษแทน เรางอนหนักมาก(มีปจด.ด้วย) เราควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เลยพิมพ์ข้อความประชดเค้าว่า "เค้าคงไม่พร้อมที่จะมีเรา เราก็อยู่ไม่ได้กับการที่ต้องอยู่แบบนี้ เป็นเพื่อนกันเถอะ" คือเราแค่จะประชด ให้เค้าสนใจ แต่เค้าแค่อ่านแล้วไม่ตอบ
วันถัดมา เค้ากลับมาที่ห้อง ไม่พูดคุยอะไรกับเรา บอกเราแค่ว่า เราทำเค้าเสียใจมากี่ครั้งแล้ว เค้าแคร์เรามาก รักเรามาก แต่ครั้งนี้เค้าจะไม่กลับมาหาเราแล้ว
แต่เค้ายังอยู่กับเราจนถึงวันนี้ โดนไม่พูดคุย ไม่ตอบ แสดงสีหน้าว่าไม่ชอบเรา ไม่ให้เราถูกเนื้อต้องตัว ถ้าโดนตัวเค้าก็ตวาดใส่
หลายวันต่อมา เรายอมปล่อยค่ะ เพราะเค้าทั้งพูดว่าไม่รักเราแล้ว ทั้งทำท่าทีรังเกียจเมื่อเราถูกตัว จนเรารู้สึกแย่ รู้สึกผิดไปหมด เราบอกว่ายินดีให้เค้าเลือกทางของเค้า เค้าบอกว่าเค้าเลือกตั้งนานแล้ว
แล้วเราถามว่าที่เค้ายังอยู่เพราะว่าสงสารเราหรอ เค้าตอบว่าไม่ เค้าแค่ไม่มีที่ไป ??
ทั้งๆที่ เค้าสามารถไปอยู่กับน้าเค้าได้ น้าเค้ารักเค้าอย่างกับลูก หรือ เค้าไปอยู่กับเพื่อนเค้าก็ได้ เพราะ เพื่อนเค้าเช่าบ้าน 1หลังอยู่กันหลายคน ค่าเช่าต้องถูกกว่าอยู่กับเราแน่นอน ลำพังตัวเราไม่กล้าไล่เค้าออกจากบ้านหรอกค่ะ เพราะเคยไล่แล้ว เค้าไปอยู่กับน้า ตั้ง 2เดือน ไปง้อแล้ว ก็ใช่ว่าจะกลับมาง่ายๆอีก คนที่เสียใจที่สุดทุกการกระทำก็คือเรา
เค้าไม่ใช่คนที่จะอยู่กับคนที่เค้าไม่ได้รักได้ มันทำให้เราสับสนมาก ถึงปากเรายอมปล่อย แต่ในใจเราไม่เคยอยากปล่อยเค้าไปเลยนะคะ มันเลยมีบ่อยๆที่คิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเค้าแค่โกรธเหมือนที่ผ่านๆมา เดี๋ยวก็กลับมาดีกัน หรือว่ามันไม่ใช่ก็ไม่รู้
เค้าแค่ตั้งใจจะสั่งสอนเราใช่มั้ยคะ หรือเค้าไม่ได้รักเราแล้วจริงๆ
ขอบคุณที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น และกำลังใจนะคะ