ใช้ชีวิตร่วมกันมาเกือบ 10 กว่าเดือนแล้วครับ
แฟนเป็น พูดจาอะไร ไม่ค่อย คิดหน้า คิดหลัง ตีความอะไรพูดออกมา
แรกๆ เกรงใจอยู่ พูดไว้ก่อนว่า จะเบื่อไหมไม่เบื่อหรอกครับ
ผมใช้วิธี เงียบบ้า งเปลีย่นเรื่อง คิดบ้าง แต่พัก หลังๆ ช่วยงานกัน ทำงานกันเหนื่อย ขึ้น
บางทีพูดจาอะไร ไม่ค่อยเกรงใจ ตอนแรก เหมือนคบกันทำอะไร รู้จักถาม รู้จัก เผื่อ พอผ่านไป 300 วันที่ใช้ชีวิตร่วมกัน
เริ่มพูดจาอะไร ไวเกินความจริง ชอบตีความ ผืดๆถูกๆ
พอผมจะถามบ้าง ก็หา ว่า ขยี้ ขยั้นขยอ เรื่องเก่าอะไร
เตือนหลายครั้งแล้วครับ ปากไวไม่ดี พูดดีๆ คิดก่อนพูด
บางที ว่ามาผม ถามทำไม บ่อยๆ เคลียร์อะไร บ่อยๆ แล้วไอ้ความปากไว บ่อยๆ ไม่ใช่ต้นเหตุหรือ
ยิ่งเราพูดถึงความต้องการที่ชัดเจนของเรา เหมือนเธอ ยิ่งสับสนในสิ่งที่ผมพูด และเคลียร์กัน แบบทิ้งปมในใจให้ผม คิดเองอยุ่เสมอๆ
ล่าสุด เธอง้อนะ หลังจากผมเลือกที่จะเงียบ แต่ผมรู้สึกค่อนข้างจนใจ กับอารมณ์ผู้หญิงจริงๆ
มีคำแนะนำให้ผมไหมครับ ยิ่งรักตัวเองมากขึ้นเท่าไร ยิ่งรู้สึกไม่โอเคกับการต้องตามอารมณ์ของ ใคร
------------------------------------------------------------
เหตุการณ์ ใช้อะไรเรา ไม่มีความเกรงใจ
- อ้าปากจะบ่นอะไร ไม่ดูก่อนว่า ข้อเท็จจริงเป็น อย่างไร
- แสดงออกกับเราดี แต่ปากแข็ง ชอบเล่าเรื่องอดีต ให้ฟัง แต่พอถามว่าได้เรียนรู้อะไรจากมัน กลับ เงียบเฉย หรือ ดังกลับหาว่าผมขยี้
- พูดถึงเรื่องเก่าๆ ซ้ำๆ โดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว พอผมติง ท้วงหรือโกรธ ก็ เหมือนข้อสอง
- บางที ผู้ชายทำงานเหนื่อยๆ มันก็ต้องมี บ้างคำพูดที่ ปลอบประโลมจิตใจกัน ก่อนคบกันมี หลังคบกัน นานๆมาที เดือนนึงแทบไม่ได้ยิน
- ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ ลำบาก แต่ยอมลำบากเพื่อจะร่วม กันสร้างอนาคตกับ อีกคนนึง แต่กลับ ถูกอีกฝ่าย บางครั้งก็พูดไม่ให้เกียรติเรา เท่าไร ในตอนที่ อยู่กันสองคน ด้วย ทีเล่นทีจริง แต่ ไม่ค่อยจะคิดก่อนที่จะพูด
ส่วนใหญ่ผมใช้วิธีเงียบครับ เลย ผ่านมาได้ แต่ตอนนี้รู้สึกว่า ถ้าพูดแล้วไม่เคลียร์จะให้เก็บไว้เรื่อยๆ ผมก็ไม่โอเคกับ การที่เป็นแบบนี้
ปกติ ผมไม่เซ้าซี้ใครอยู่แล้ว ถ้ามามองว่าผมเซ้าซี้ ถือว่า มองคนละมุมกับที่ผมเป็นจริงๆ
ที่ผ่านมาเจอแต่ แบบหาว่าผมไม่แคร์ไม่สนใจครับ แต่แบบนี้ กลับกัน ตอนนี้ดาวน์มากๆ ถึงเธอง้อก็จริง แต่รู้สึกว่า
ผมให้ความสำคัญกับ inner มาก นั้นคือ boundary แรก และ สำคัญที่สดของชีวิตผม
อยู่กันไปนานๆ ความเกรงใจ ลดลง แล้วความปากไวของแฟนก็ ก่อปัญหา โดยไม่รู้ตัว
แฟนเป็น พูดจาอะไร ไม่ค่อย คิดหน้า คิดหลัง ตีความอะไรพูดออกมา
แรกๆ เกรงใจอยู่ พูดไว้ก่อนว่า จะเบื่อไหมไม่เบื่อหรอกครับ
ผมใช้วิธี เงียบบ้า งเปลีย่นเรื่อง คิดบ้าง แต่พัก หลังๆ ช่วยงานกัน ทำงานกันเหนื่อย ขึ้น
บางทีพูดจาอะไร ไม่ค่อยเกรงใจ ตอนแรก เหมือนคบกันทำอะไร รู้จักถาม รู้จัก เผื่อ พอผ่านไป 300 วันที่ใช้ชีวิตร่วมกัน
เริ่มพูดจาอะไร ไวเกินความจริง ชอบตีความ ผืดๆถูกๆ
พอผมจะถามบ้าง ก็หา ว่า ขยี้ ขยั้นขยอ เรื่องเก่าอะไร
เตือนหลายครั้งแล้วครับ ปากไวไม่ดี พูดดีๆ คิดก่อนพูด
บางที ว่ามาผม ถามทำไม บ่อยๆ เคลียร์อะไร บ่อยๆ แล้วไอ้ความปากไว บ่อยๆ ไม่ใช่ต้นเหตุหรือ
ยิ่งเราพูดถึงความต้องการที่ชัดเจนของเรา เหมือนเธอ ยิ่งสับสนในสิ่งที่ผมพูด และเคลียร์กัน แบบทิ้งปมในใจให้ผม คิดเองอยุ่เสมอๆ
ล่าสุด เธอง้อนะ หลังจากผมเลือกที่จะเงียบ แต่ผมรู้สึกค่อนข้างจนใจ กับอารมณ์ผู้หญิงจริงๆ
มีคำแนะนำให้ผมไหมครับ ยิ่งรักตัวเองมากขึ้นเท่าไร ยิ่งรู้สึกไม่โอเคกับการต้องตามอารมณ์ของ ใคร
------------------------------------------------------------
เหตุการณ์ ใช้อะไรเรา ไม่มีความเกรงใจ
- อ้าปากจะบ่นอะไร ไม่ดูก่อนว่า ข้อเท็จจริงเป็น อย่างไร
- แสดงออกกับเราดี แต่ปากแข็ง ชอบเล่าเรื่องอดีต ให้ฟัง แต่พอถามว่าได้เรียนรู้อะไรจากมัน กลับ เงียบเฉย หรือ ดังกลับหาว่าผมขยี้
- พูดถึงเรื่องเก่าๆ ซ้ำๆ โดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว พอผมติง ท้วงหรือโกรธ ก็ เหมือนข้อสอง
- บางที ผู้ชายทำงานเหนื่อยๆ มันก็ต้องมี บ้างคำพูดที่ ปลอบประโลมจิตใจกัน ก่อนคบกันมี หลังคบกัน นานๆมาที เดือนนึงแทบไม่ได้ยิน
- ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ ลำบาก แต่ยอมลำบากเพื่อจะร่วม กันสร้างอนาคตกับ อีกคนนึง แต่กลับ ถูกอีกฝ่าย บางครั้งก็พูดไม่ให้เกียรติเรา เท่าไร ในตอนที่ อยู่กันสองคน ด้วย ทีเล่นทีจริง แต่ ไม่ค่อยจะคิดก่อนที่จะพูด
ส่วนใหญ่ผมใช้วิธีเงียบครับ เลย ผ่านมาได้ แต่ตอนนี้รู้สึกว่า ถ้าพูดแล้วไม่เคลียร์จะให้เก็บไว้เรื่อยๆ ผมก็ไม่โอเคกับ การที่เป็นแบบนี้
ปกติ ผมไม่เซ้าซี้ใครอยู่แล้ว ถ้ามามองว่าผมเซ้าซี้ ถือว่า มองคนละมุมกับที่ผมเป็นจริงๆ
ที่ผ่านมาเจอแต่ แบบหาว่าผมไม่แคร์ไม่สนใจครับ แต่แบบนี้ กลับกัน ตอนนี้ดาวน์มากๆ ถึงเธอง้อก็จริง แต่รู้สึกว่า
ผมให้ความสำคัญกับ inner มาก นั้นคือ boundary แรก และ สำคัญที่สดของชีวิตผม