คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ เราอยู่ในกลุ่มเพื่อนมาตั้งแต่ ม.ต้น พอขึ้นม.ปลายเราได้แยกจากเพื่อนกลุ่มนี้ ทีนี้ขึ้นม.5มาเราได้ย้ายกลับมาหาเพื่อนอีกครั้ง
เรารู้สึกไม่ดีกับเพื่อนในกลุ่มคนนี้บ่อยครั้งมาก เราอยู่ใกล้แล้วรู้สึกไม่ปลอดภัยเลย เราเสียใจเพราะคำพูดของเพื่อนคนนี้หลายครั้งเหมือนกันนะ ครั้งนึงเราเข้าค่าย รด. แล้วเราไม่สบาย ทีนี้เราออกมากินข้าวพร้อมเพื่อน กินได้2-3คำเราปวดจะอาเจียน เราเลยรีบเดินไปห้องพยาบาลเพื่อขอยามากินให้ดีขึ้น ทีนี้เราเลยฝากจานเพื่อนคนนั้นไปล้าง เพื่อนคนนั้นเป็นอะไรไม่รู้ไม่ค่อยอยากพูดจากับเรา เราเลยทักเคลียร์ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมดูไม่อยากพูดกับเราเลย เขาก็บอกเหตุผลมาเราพูดไม่ดีกับเขาเหมือนกัน ไปจนถึงเขาบอกว่าเขาดีกับเรามากนะ จานเธอเธอไม่สบายเราก็ล้างให้ตอนนี้เรารู้สึกผิดมากที่พูดไม่ดีกับเขาและฝากเขาล้างจานให้ในตอนนั้นเราก็เคลียร์กันมาเป็นปกติแล้ว ทีนี้เค้าก็ชวนเราไปคาเฟ่บ่อยๆเราก็ไปกับเขาตามปกติ เขาก็พูดเรื่องของเขามาบ่อยๆเราก็ไม่ได้อะไรเราก็รับฟัง พอบ่อยขึ้นๆ เขาเล่าเรื่องตัวเองมาเรื่อยๆก็เหมือนเขากดหัวคนอื่นให้ต่ำลง มันประมาณว่า ฉันมีแบบนั้นแบบนี้นะ คุณคงไม่มีเหมือนฉันหรอก มีครั้งนึงเราสอบmidtermเขาถามเราว่าสอบได้เท่าไหร่ ซึ่งเราได้น้อยกว่าเขา เขาเลยพูดมาว่า ทำไมได้น้อยกว่าเราจังเลย เราก็อึ้งกลับบ้านเราเอามาคิด เราก็บอกว่าช่างมันเถอะปล่อยๆไปก็จบ มีอีกครั้งหนึ่งเราทำรายงานในรายวิชาหนึ่งซึ่งเป็นโน้ตบุ๊คของเพื่อนคนเดิมเลย เราก็ทำมาตลอดจวนจะจบเล่มแล้วก็เลยต้องส่งให้ครูตรวจว่าแก้ไขตรงไหนบ้าง ทีนี้เราเปลี่ยนไฟล์ปกติเป็นpdf.ไม่เป็น เพื่อนคนนั้นก็เลยบอกว่าเราไร้ประโยชน์ ต่อมารายงานไม่ได้แก้ตรงไหนแล้วเหลือแค่สารบัญ เราเลยวานให้เขาทำสารบัญให้หน่อย จะถึงเวลาส่งแล้วเราก็เลยส่งข้อความไปถามว่าถึงไหนแล้ว เขาบอกว่าจะเสร็จแล้ว เขาก็ถ่ายภาพสารบัญมาให้เราดู แต่จริงๆแล้วเขายังไม่ทำสารบัญ ที่เขาถ่ายมาคือสารบัญตัวอย่างที่เราเซฟไว้ในเครื่อง สุดท้ายก็ไม่พ้นมือเรา เราต้องมาทำเองทั้งหมด อีกหนึ่งเรื่อง เขาเอาชื่อเราไปแอบอ้างกับคนรู้จักของเขาซึ่งเราไม่รู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำ ซึ่งเราไม่โอเคมากๆ เราก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเขาแต่เรายังอยู่กับเพื่อนสนิทอีกคนพอนานไปยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งไม่โอเคกับพฤติกรรมเขา เราก็เลยเริ่มอยู่คนเดียวหลายวันแล้ว เราก็เลยไปหาเพื่อนสนิทอีกคนซึ่งในกลุ่มมีเขาอยู่ด้วยเราก็ไม่ได้สนใจอะไรสิ่งที่แปลกไปคือ เราเหมือนไม่มีตัวตนอะไรในกลุ่มเพื่อนสนิทนั้นแล้วรู้สึกไม่สนิทใจเหมือนเมื่อก่อน ก็กลับมาคิดไปคิดมา อยู่ไหนก็ลำบากใจ อยู่คนเดียวดีไหมจะได้ไม่ต้องมีเรื่องมาวุ่นวายใจ
ปล. อ่านแล้วคิดยังไงกับเราตำหนิมาเต็มที่เลยนะคะเราพร้อมรับฟังขอบคุณค่ะ
เคยไม่อยากมีเพื่อนไหมคะ
เรารู้สึกไม่ดีกับเพื่อนในกลุ่มคนนี้บ่อยครั้งมาก เราอยู่ใกล้แล้วรู้สึกไม่ปลอดภัยเลย เราเสียใจเพราะคำพูดของเพื่อนคนนี้หลายครั้งเหมือนกันนะ ครั้งนึงเราเข้าค่าย รด. แล้วเราไม่สบาย ทีนี้เราออกมากินข้าวพร้อมเพื่อน กินได้2-3คำเราปวดจะอาเจียน เราเลยรีบเดินไปห้องพยาบาลเพื่อขอยามากินให้ดีขึ้น ทีนี้เราเลยฝากจานเพื่อนคนนั้นไปล้าง เพื่อนคนนั้นเป็นอะไรไม่รู้ไม่ค่อยอยากพูดจากับเรา เราเลยทักเคลียร์ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมดูไม่อยากพูดกับเราเลย เขาก็บอกเหตุผลมาเราพูดไม่ดีกับเขาเหมือนกัน ไปจนถึงเขาบอกว่าเขาดีกับเรามากนะ จานเธอเธอไม่สบายเราก็ล้างให้ตอนนี้เรารู้สึกผิดมากที่พูดไม่ดีกับเขาและฝากเขาล้างจานให้ในตอนนั้นเราก็เคลียร์กันมาเป็นปกติแล้ว ทีนี้เค้าก็ชวนเราไปคาเฟ่บ่อยๆเราก็ไปกับเขาตามปกติ เขาก็พูดเรื่องของเขามาบ่อยๆเราก็ไม่ได้อะไรเราก็รับฟัง พอบ่อยขึ้นๆ เขาเล่าเรื่องตัวเองมาเรื่อยๆก็เหมือนเขากดหัวคนอื่นให้ต่ำลง มันประมาณว่า ฉันมีแบบนั้นแบบนี้นะ คุณคงไม่มีเหมือนฉันหรอก มีครั้งนึงเราสอบmidtermเขาถามเราว่าสอบได้เท่าไหร่ ซึ่งเราได้น้อยกว่าเขา เขาเลยพูดมาว่า ทำไมได้น้อยกว่าเราจังเลย เราก็อึ้งกลับบ้านเราเอามาคิด เราก็บอกว่าช่างมันเถอะปล่อยๆไปก็จบ มีอีกครั้งหนึ่งเราทำรายงานในรายวิชาหนึ่งซึ่งเป็นโน้ตบุ๊คของเพื่อนคนเดิมเลย เราก็ทำมาตลอดจวนจะจบเล่มแล้วก็เลยต้องส่งให้ครูตรวจว่าแก้ไขตรงไหนบ้าง ทีนี้เราเปลี่ยนไฟล์ปกติเป็นpdf.ไม่เป็น เพื่อนคนนั้นก็เลยบอกว่าเราไร้ประโยชน์ ต่อมารายงานไม่ได้แก้ตรงไหนแล้วเหลือแค่สารบัญ เราเลยวานให้เขาทำสารบัญให้หน่อย จะถึงเวลาส่งแล้วเราก็เลยส่งข้อความไปถามว่าถึงไหนแล้ว เขาบอกว่าจะเสร็จแล้ว เขาก็ถ่ายภาพสารบัญมาให้เราดู แต่จริงๆแล้วเขายังไม่ทำสารบัญ ที่เขาถ่ายมาคือสารบัญตัวอย่างที่เราเซฟไว้ในเครื่อง สุดท้ายก็ไม่พ้นมือเรา เราต้องมาทำเองทั้งหมด อีกหนึ่งเรื่อง เขาเอาชื่อเราไปแอบอ้างกับคนรู้จักของเขาซึ่งเราไม่รู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำ ซึ่งเราไม่โอเคมากๆ เราก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเขาแต่เรายังอยู่กับเพื่อนสนิทอีกคนพอนานไปยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งไม่โอเคกับพฤติกรรมเขา เราก็เลยเริ่มอยู่คนเดียวหลายวันแล้ว เราก็เลยไปหาเพื่อนสนิทอีกคนซึ่งในกลุ่มมีเขาอยู่ด้วยเราก็ไม่ได้สนใจอะไรสิ่งที่แปลกไปคือ เราเหมือนไม่มีตัวตนอะไรในกลุ่มเพื่อนสนิทนั้นแล้วรู้สึกไม่สนิทใจเหมือนเมื่อก่อน ก็กลับมาคิดไปคิดมา อยู่ไหนก็ลำบากใจ อยู่คนเดียวดีไหมจะได้ไม่ต้องมีเรื่องมาวุ่นวายใจ
ปล. อ่านแล้วคิดยังไงกับเราตำหนิมาเต็มที่เลยนะคะเราพร้อมรับฟังขอบคุณค่ะ