สวัสดีค่ะทุกคนเรามาตั้งกระทู้นี้เพื่อขอคำปรึกษาและระบายนิดหน่อยค่ะ เราออกตัวก่อนว่าเราเป็นเด็กผู้ชายที่เป็นตุ้ดยังเรียนอยู่ในชั้นมัธยมค่ะ เราประสบปัญหาคอเอียงและบุคลิกไม่ดีมาตั้งแต่เล็ก ด้วยความที่เป็นเด็กในช่วงวัยเด็กเรามองข้ามมันไปไม่ได้พยายามบริหารหรือหาหมอปรับมันให้ดีขึ้นจนมันลุกลามกลายเป็นไฟเผาเราเมื่อเราเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นค่ะ เราพยายามทำให้ทุกอย่างดีขึ้นทั้งพยายามปลอบใจตัวเอง พยายามคิดในแง่บวก พยายามบริหารร่างกาย พยายามขยับคอตัวเองให้ตรงตลอด แต่มันก็ยังไม่เป็นผล เวลาเราเห็นคนหน้าตาดีคนบุคลิกดี ๆ เดินไปมาเราเองก็รู้สึกอิจฉาเราไม่ได้ต้องการสวยหรือหล่ออะไรเลยแต่ขอเพียงให้เราดูดีเหมือนคนปกติก็ได้
เวลาอยู่ที่โรงเรียนเพื่อน ๆ ชอบหยอกล้อเราว่าคอเอียงเราเข้าใจเพื่อน ๆ นะคะว่าเขาคงไม่ได้คิดอะไร แต่เรารู้สึกแย่จนกลับมาร้องไห้ทุกวัน บางคนอาจจะคิดว่าเรานั้นให้ความสำคัญกับเรื่องรูปลักษมากไปหรือเปล่า แต่ถ้าจะให้พูดกันตรง ๆ ในสังคมยังไงทุกคนก็คงชอบสิ่งที่สวยงามหรือดูดีอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะคะเป็นความจริงที่เราหนีไม่พ้น สมมุติถ้าสมัครงาน ให้เลือกระหว่างคนที่คอเอียงและคนที่บุคลิกดี (ทุกอย่างดีเท่ากันต่างกันแค่บุคลิก) ยังไงคนที่มีบุคลิกที่ดีก็จะต้องได้ไปอยู่แล้วเป็นความจริงอันโหดร้ายที่ทำร้ายเราอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ
เราสาบานว่าเราลองมาทุกอย่างแล้วจริง ๆ เราเคยคิดแง่บวกว่ามีคนที่พิการแย่กว่าเราตั้งเยอะแต่นั่นมันก็เหมือนเราไปกดเขาอีกว่าเราดีกว่าเขาเหมือนกับคนที่ดีกว่าเราคิดกับตัวเอง เราเลยไม่อยากคิดแบบนั้น เราต้องทำยังไงคะเราถึงจะมั่นใจขึ้นได้ เรารู้สึกโชคร้ายมาก ๆ เราพยายามตั้งใจเรียนทุกวันนี้เราพยายามเอาเรื่องเรียนมากลบด้านบุคลิกและหน้าตาของเราแต่ยังไงมันก็แยกกันอยู่ดีไม่สามารถทดแทนกันได้ เพื่อน ๆ มีวิธีเรียกความมั่นใจให้ตัวเองยังไงคะ เรารู้สึกไม่ไหวแล้วกับร่างกายแบบนี้ มันบั่นทอนตัวเราทุกวันเลยค่ะ....
คอเอียง หลังค่อม บุคลิกไม่ดี อยากมั่นใจในตนเองอย่างดูดีเหมือนคนอื่นเขาควรจะทำยังไงดีคะ
เวลาอยู่ที่โรงเรียนเพื่อน ๆ ชอบหยอกล้อเราว่าคอเอียงเราเข้าใจเพื่อน ๆ นะคะว่าเขาคงไม่ได้คิดอะไร แต่เรารู้สึกแย่จนกลับมาร้องไห้ทุกวัน บางคนอาจจะคิดว่าเรานั้นให้ความสำคัญกับเรื่องรูปลักษมากไปหรือเปล่า แต่ถ้าจะให้พูดกันตรง ๆ ในสังคมยังไงทุกคนก็คงชอบสิ่งที่สวยงามหรือดูดีอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะคะเป็นความจริงที่เราหนีไม่พ้น สมมุติถ้าสมัครงาน ให้เลือกระหว่างคนที่คอเอียงและคนที่บุคลิกดี (ทุกอย่างดีเท่ากันต่างกันแค่บุคลิก) ยังไงคนที่มีบุคลิกที่ดีก็จะต้องได้ไปอยู่แล้วเป็นความจริงอันโหดร้ายที่ทำร้ายเราอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ
เราสาบานว่าเราลองมาทุกอย่างแล้วจริง ๆ เราเคยคิดแง่บวกว่ามีคนที่พิการแย่กว่าเราตั้งเยอะแต่นั่นมันก็เหมือนเราไปกดเขาอีกว่าเราดีกว่าเขาเหมือนกับคนที่ดีกว่าเราคิดกับตัวเอง เราเลยไม่อยากคิดแบบนั้น เราต้องทำยังไงคะเราถึงจะมั่นใจขึ้นได้ เรารู้สึกโชคร้ายมาก ๆ เราพยายามตั้งใจเรียนทุกวันนี้เราพยายามเอาเรื่องเรียนมากลบด้านบุคลิกและหน้าตาของเราแต่ยังไงมันก็แยกกันอยู่ดีไม่สามารถทดแทนกันได้ เพื่อน ๆ มีวิธีเรียกความมั่นใจให้ตัวเองยังไงคะ เรารู้สึกไม่ไหวแล้วกับร่างกายแบบนี้ มันบั่นทอนตัวเราทุกวันเลยค่ะ....