ในช่วงมรสุมปลายปี ทะเลมีคลื่นมีลม ส่งผลให้ชาวประมงต้องนำเรือขึ้นบก
บ้างก็ซ่อมแซมเล็กน้อย บ้างก็ขึ้นคานซ่อมใหญ่ ขูดเพรียง ทาสี ชันยา ว่ากันไปตามเรื่อง
ในช่วงระยะเวลาร่วม3เดือน ก็จะขาดอาหารทะเลจากเรือพื้นบ้าน แต่ยังคงมีจากเรือใหญ่
ที่ยังคงออกหากินได้ในช่วงบางครั้งที่ลมอ่อนลง

มรสุมจะมีฝนลงหนักติดต่อกัน หลายวัน น้ำฝนเริ่มไหลสู่หนอง พรุ และ ลำคลอง 
เมื่อมีน้ำก็เข้าสู่ช่วงฤดูทำนา ของพื้นที่ราบลุ่มไม่ไกลจากชายทะเลมากนัก
ฤดูปักดำเริ่มต้นขึ้น และจะเริ่มเก็บเกี่ยวในช่วงมีนาคมถึงเมษา ต่อจากนั้นก็จะเปลื่ยน
เป็นฤดูของแตงจีน และ แตงไท และพืชผักต่างๆตามฤดู
อาหารในหน้าน้ำหลาก ก็คงไม่พ้น พวก กบ ปลาไหล ปลาดุกนา อีกทั้งแมงดานาที่มาวางไข่ในท้องนาที่น้ำท่วมขัง
อาหารบางชนิดเป็นมากกว่าการทำให้อิ่มท้อง แต่มันหมายถึงฤดูกาลที่ย้อนไปในอดีต
ทำให้เรารับรู้เรื่องราวต่างๆ จากสัตว์ที่นำมาประกอบอาหารในแต่ละมื้อ
ครอบครัวในชนบทรู้ดีว่า การดำรงค์ชีวิตประจำวันนั้นไม่ได้ราบเรียบเสมือนคนในกรุง
เมื่อหาอะไรได้ ก็ต้องนำมาปรุงให้ลูกหลานกินเพื่อความอยู่รอด และเติบโตเหมือนกันแทบทุกครอบครัว
ในช่วงวัยเยาว์ เราก็เริ่มเรียนรู้  จากประสพการณ์ของบรรพบุรุษ ต่อเนื่องมาจากรุ่น สู่รุ่น
วัฐจักรเป็นเช่นนี้เรื่อยมา จวบจนปัจจุบัน

ตะโกน้อยก็อยู่ในวัฐจักรนี้ แต่เพิ่งจะเริ่มต้น จึงต้องหมั่นฝึกฝนให้มีความแกร่งเป็นภูมิต้านทาน
เมื่อโตขึ้น ก็จะสามารถใช้ชีวิตในแบบวิถีชนบท ของบ้านเกิดตัวเองได้
ปล อาหาร มันคือวัฒนธรรมของแต่ละท้องถิ่น ซึ่งอาจจะแตกต่างไปบ้างจากภาคอื่นๆ
ผู้ปกครองควรใช้วิจารณญาณในการรับชม