เมื่อผมอยากเป็นควาญช้าง   ( ปี 2545-46 )



จากกระทู้ล่าสุดเล่าเกี่ยวกับช้างสุรินทร์ ...
งั้น.....
ขอเอาช้างลำปางมาเล่าต่อแล้วกันนะคับ......
อีกทั้งใกล้ปีใหม่เหมือนช่วงที่ไปเที่ยวครั้งนั้น......

จำได้ว่า........
                            ผมเดินทางไปเที่ยวลำปางช่วงใกล้จะขึ้นปีใหม่ 2546 โดยหาโรงแรมที่ไม่แพง(คนขี้เหนียวก็อย่างนี้แหละ...) มันก็ต้องโรงแรมเก่า ๆ หน่อย ใช่มั้ยละ เดินดูแล้วเลือกพักที่โรงแรม ๙ มิถุนา (ค้นหาจากอากู๋ ยังมีอยู่แต่ไปจำว่าชื่อ “๒๑ มิถุนา” ไม่ทราบว่าเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เมืองลำปางหรือป่าว ลืมถามมา) ใกล้ห้าแยกหอนาฬิกา แล้วเดินเที่ยวตัวเมืองลำปาง แวะไหว้สักการะของพรที่วัดศรีรองเมือง มีวิหารไม้ ลักษณะหลังคาจั่วซ้อนกัน เป็นชั้น ๆ สีแดงแบบพม่าแท้ ๆ  ได้กลิ่น(ไอ)เลยละ ซึ่งผมชอบมาก...เหมือนย้อนอดีตไปได้ ยิ่งไม่มีใครอยู่บนนี้เลย เหลือเราอยู่คนเดียวด้วย.......แหะๆๆ ..(ขนลุกนะ)...
 
ตัวเมืองลำปางในช่วงนั้น

 
วัดศรีรองเมือง


พระประธาน


สะพานรัษฎาภิเศก

                                       วันรุ่งขึ้น ผมนั่งรถสองแถวไปแช่ตัวอาบน้ำพุร้อนที่อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน อำเภอเมืองปานด้าน เหนือของจังหวัด เที่ยวเล่นเพลิน......จนเกือบไม่มีรถกลับเข้าจังหวัด

อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน อำเภอเมืองปาน ลำปาง



อ่างแช่น้ำพุร้อนในห้องส่วนตัว

                                             วันต่อมา ผมนั่งรถประจำทางที่จะไปเชียใหม่มาลงเลยตัวตลาดทุ่งเกวียน ตรงข้ามศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย อ.อ.ป. ซึ่งผมจะมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ข้ามปีใหม่รวม 3 วัน 2 คืน ในการฝึกเป็นควาญช้าง.......(จำไม่ได้ว่าราคาเท่าไร) เราจะได้ชุดควาญ 1 ชุด ที่พักเป็นโฮมสเตย์ในหมู่บ้านควาญช้าง ได้เห็นการใช้ชีวิตขอควาญช้างเกือบ 24 ชม. สามารถเข้าชมการแสดงช้างได้ทุกรอบ นั่งช้างเที่ยว และดูการทำผลิตภัณฑ์กระดาษจากมูลช้าง


ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย อ.อ.ป. อำเภอห้างฉัตร ลำปาง


การแสดงของช้าง


ช้างศิลปิน



 นั่งช้างเที่ยว (ข้อสังเกตุ ...ขณะเดินจะปล่อยระเบิดทุก 10 นาที)   

                                       แต่ผมเรียนไม่ครบหลักสูตร เนื่องจากในวันที่สองซึ่งเป็นวันสิ้นปีได้รับแจ้งว่าช้างทำงานเหนื่อยมากแล้ว จากการเพิ่มรอบการแสดงและพา นทท.นั่งเที่ยวชมธรรมชาติ ขอคืนเงินให้ผม 3,000 บาท แต่ให้ผมกินอยู่หลับนอนได้จนครบวัน จึงได้ฝึกเพียงพาช้างไปส่งนอนในป่า และไปรับออกมาในตอนเช้ามืด พาไปอาบน้ำ และฝึกการสั่งให้หมอบ เพื่อเราขึ้นนั่งบนคอและการลง ผมจึงมอบเงินคืนให้แก่มูลนิธิดูแลช้างของศูนย์ฯซึ่งทางศูนย์ฯได้มอบภาพที่ช้างวาดให้จำนวน 1 ภาพตอบแทน(มีตรารับรอง ชื่อช้าง อายุ วันที่วาด)......


โฮมสเตย์ที่พักในหมู่บ้านควาญช้าง ที่ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย อ.อ.ป. อำเภอห้างฉัตร ลำปาง


นู๋บุญรอด (.......มีเหตุผล แต่จำไม่ได้ว่าทำไมศูนย์ฯ ถึงตั้งชื่อนี้..........) ผู้สุดน่า.....รัก...ขวัญใจของ นทท.


นั่งทำ ส.ค.ส. คุณช้าง  ๒๕๔๖ ...........เตรียมส่งให้มิตรสหาย ญาติโยม ของกระผ้ม....

                            ......................ขออภัย......................

ขออนุญาติ  ไปเรียนหาความรู้เพิ่มก่อนนะคับ(...........ถึงเวลานัดฯ) 

แล้วจะมาลงรูปเล่าต่อตอนเรียนเป็นควาญ ......................


...โอ้ยยยยยยยย.......เจ็บมั้ย....


เพี้ยง...!!!!!!!!!............
หายนะ......

..............กลับมาแล้วนาาาาาคับ.......
.....หวัดดี....วันจันทร์ที่สดใส.....
....ต่อกันดีกว่า.......




ควาญช้างที่เป็นครูสอนผม


ไปส่งช้างเข้านอนในป่า (ได้สิทธิ์นั่งบนคอช้างคนเดียว....ขอบอกๆๆ..ขนคอช้างแข็งแบบเส้นลวดเลยนะ..นะ)


น้อง นศ.ฝึกงานทำหน้าที่พี่เลี้ยง ทั้งมาปลุกให้ตื่น พาไปจ่ายตลาด ฯลฯ ที่สำคัญเป็นตากล้องประจำตัวผม...)


คุณรู้มั้ย ????  เวลาช้างนอน เค้าตะแคงนอนทั้งตัวไม่ได้หมอบนอน ทำให้ตัวเปรอะดิน ต้องอาบน้ำล้างตัวทุกเช้า


ไปรับช้างออกมาจากในป่า ขี่พาไปอาบ(อบ นวด) น้ำในลำธาร








ฝึกสั่งขึ้น-ลง ช้าง


นู๋บุญรอด (มีเหตุผล แต่จำไม่ได้ว่าทำไมศูนย์ฯ ถึงตั้งชื่อนี้) ผู้สุดน่ารักขวัญใจของ นทท. กับแม่พังทอง


นู๋บุญรอด กับมารดาของหล่อน คุณพังทอง.......


รูปที่พลายโจโจ้วาด และทางศูนย์ฯ มอบให้ผม.........


ทริปนี้……….
 ผมไปเที่ยวระหว่างวันที่ 28 ธ.ค. 45 ถึง 1 ม.ค. 46  
ขอบคุณที่ติดตามนะคับ....


อีกเหตุผลหนึ่ง ที่ไม่จบหลักสูตร..........555.........