กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราค่ะเราอึดอัดอยากระบาย เราเป็นคนหัวรุนแรงตั้งแต่เด็กๆแล้วตอนนี้อายุ20 ตอน ม.ต้น เราโดนเพื่อนที่โรงเรียนแกล้งหนักมาก โดนรุมตบ ตอนนั้นเราเป็นคนไม่สู้เลย เวลาพักเที่ยงก็จะโดนดักตบระหว่างทางไปโรงอาหาร เวลาครูไม่เข้าสอนวิชานั่นเราก็จะโดนท้าตบถ้าเราไม่ตบเขาก็จะเข้ามาทำร้ายเราเลยค่ะ ช่วงนั้นเราโดนแบบนี้ทุกวันเครียดมากๆเคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายรอบ แต่เรารักพ่อมากอยากอยากโตมาเป็นลูกที่ดีละเลี้ยงท่านอย่างดี หลังจากนั้นเราเลยเริ่มจะตอบโต้บ้าง เราพยายามหาคนรับจ้างฆ่าคน ตอนนั้นเราเด็กมากไม่มีตังพอจะจ้างใครเลยต้องทนอยู่แบบบนั้น พอผ่านช่วงนั้นมาเราก็ไม่ได้คิดฆ่าตัวตายอีก พอขึ้นม.4มาเราก็กลายเป็นคนที่ท้าตบคนอื่น เวลาไม่ชอบใครหรือหมั่นไส้ใคร ใครทำให้เราโกรธเราจะเข้าตบทันที เราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย แต่พอม.5เราเริ่มคิดได้เราก็ไม่ได้ทำร้ายร่างกายใครเลย แต่เปลี่ยนวิธีการอื่น หลอกใช้ให้คนอื่นทำแทนเรา พูดเป่าหูบ้าง ทำให้คนนั้นอับอาย  เราชอบดูหนังฆาตกรรมมากเรารู้สึกสะใจ พอเริ่มเข้ามหาลัยเราเจอคนรอบข้างที่เป็นโรคซึมเศร้าเยอะมาก ตอนนี้เราเริ่มชอบทำตัวเสแสร้งเป็นคนดี แต่ในใจเราอิจฉาทุกคน เราไม่ชอบโดนแกล้งแต่ทุกคนชอบแกล้งเราไม่สนเลยว่าเราจะรู้สึกยังไง พอเราบอกว่าเราไม่พอใจเขาก็บอกขำๆหน่า เราเริ่มคุยกับแม่บ่อยขึ้นเขาจะชอบเล่าเรื่องไม่ดีให้เราฟังว่าตอนเขาท้องเราเขาดูดยา พยายามจะทำแท้ง เขาชอบด่าพ่อให้เราฟัง เวลาเราคุยกับพ่อพ่อก็จะชอบด่าแม่ให้เราฟัง ให้เราไม่ยุ่งกับแม่ ตอนนี้แค่เรื่องเรียนเราก็เครียดมากๆ แม่เลี้ยงเรามีลูกกับพ่อเราเขาก็เลี้ยงลูกตามใจ จนน้องนิสัยเสีย ชอบเสี้ยมให้คนในบ้านเราทะเลาะกัน เราเกลียดแม่เลี้ยงมาก มีคนเคยเข้ามาหาเราบอกว่าจะดักตบแม่เลี้ยงให้ แต่พ่อกับแม่เลี้ยงเราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เรากลัวพ่อเราเป็นอันตราย แม่เลี้ยงชอบเสี้ยมให้พ่อไม่ไว้ใจเรา ตอนนี้เราเริ่มกลับมาอยากฆ่าคนอีกแล้ว จิตใจเราตอนนี้เหมือนแตกเป็นชิ้นๆเรารับอะไรไม่ไหวอีกแล้ว ตอนนี้คนในบ้านเราฟังแม่เลี้ยงกันหมด เราอยากจ้างคนไปฆ่าแม่เลี้ยง เรามีดูๆไว้บ้างแล้วเหลือแค่เก็บเงินอีกนิดหน่อย เราไม่รู้ว่าเราเป็นโรคอะไรรึเปล่า แต่เราไม่กล้าบอกพ่อ เราไม่รู้จะบอกยังไงว่าเราอยากฆ่าเมียพ่อ เราเครียดมากทรมานมาก เราควรทำยังไงดี เราไม่อยากทำร้ายใครแต่ถ้าเราโมโหขึ้นมาอีกเราอาจจะจ้างฆ่าจริงๆก็ได้