ทำไมเราต้องฝืนยิ้มทั้งๆที่ไม่อยากยิ้มให้คนอื่นด้วย

เป็นมาได้หลักปีแล้วค่ะ คือเรารู้สึกว่า เราต้องแกล้งหัวเราะ แกล้งยิ้มให้กับคนอื่น ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นคนเฮฮา ขำง่าย ขำจนน้ำตาเล็ด แต่ตอนนี้กลับต้องทำเป็นขำ ทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกขำ ทำเป็นยิ้ม  แต่ไ

ถ้าหากวันหนึ่งคุณรู้สึกไม่อยากทำอะไรไม่อยากพยายามรู้สึกตัวเองไร้ค่าเหมือนพยายามไปก็มีเเต่แย่ลงรู้สึกทุกอย่างบนโลกหมดช้าลงเหมือนกับกำลังเเบกกับอะไรบางอย่างที่ไม่รู้มันคืออะไรเหมือนกำลังเดินตัวคนเดียวมั

มีคนโสดเพิ่มขึ้นทุกวัน

ช่วงมรสุมชีวิตนี่มันเหนื่อยและทรมานใจดีนะคับ จะอ่อนแอให้คนรอบข้างเห็นก็กลัวโดนหาว่าเรียกร้องความสนใจ ต้องพยายามไปเข้มแข็งในห้องมึดๆคนเดียว เอาจริงๆแน่ใจแล้วเหรอว่าการมีอยู่ จะไม่ทรมานกว่าการใจไป ท้อเห

โสดมา 5 ปีละครับ ลองทำความรู้จักกันได้ ผมอายุ 30 นะ ไม่มี สเปคตายตัว เห็นแล้วยิ้ม คุยแล้วสบายใจก็พอ

ปีที่แล้วเราแบบเศร้าหนักมากประมาณ2-3เดือนได้เลย กว่าจะหายเศร้า ที่ผ่านมาคือแทบจะไม่ได้มีความรู้สึกอะไรแล้ว มีแค่แว๊บๆแบบนึกถึงคนนั้นนานๆที แต่ว่าเรียกได้ว่าทำใจได้100% ผ่านมา 1 ปีพอดีเป๊ะ อยู่ๆความรู

ทำยังไงให้หายจากความเศร้า ที่ต้องอกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะใช้ชีวิตยังไงต่อไปดีครับ ตอนนี้ไม่มีจิตใจทำอะไรเลยแม้แต่งาน แต่ก็ต้องทนฝืนความเจ็บนั้นทำทุกๆอย่างตามหน้าทีให้ดีที่สุด

..หากได้ยิน คนบ่น ว่าฝนแล้งนึกถึงภาพ พื้นแห้ง แดดแรงแจ๋อากาศร้อน นอนกรน ไร้คนแลจุ๊กกุแร้ ร้องไห้ ได้ทุกที  พอตอนนี้ ฝนมา ทุกคราครั้งไยเรายัง ยิ้มเจื่อน เหมือนเป็นฝีนั่งรอเขา เศร้าสร้อย หงอยวจีจะไ

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราแค่พูดขึ้นมาธรรมดาๆ เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้จริงจังหรือซีเรียสกับสิ่งที่พูดเลยสักนิด แค่พูดเล่นๆ หรือแค่บอกความคิดเห็นเฉยๆ แต่เพื่อนกลับบอกว่าเราจริงจังเกินไป ทั้งๆ ที่เราไม่ได