ทำไมเราต้องฝืนยิ้มทั้งๆที่ไม่อยากยิ้มให้คนอื่นด้วย

สงสัยว่าท่านที่อายุ40+ ว่าทำไมถึงยังโสด และคิดจะมีครอบครัวหรือไม่ ส่วนตัวเราอายุเริ่มใกล้เลข4แล้ว มองเห็นคนรอบตัวหลายคนที่ยังโสดส่วนใหญ่มักเป็นคนที่ทำงานดีๆ เลือกค่อนข้างเยอะ พออายุมากขึ้นบางคนก็เลิก

นิสัยแบบนี้ แย่จริงๆ ทั้งๆที่จริงยืนแทบไม่ไหว ก็ต้องฝืนยิ้ม ฝืนทำตัวปกติ ฝืนว่าเราลืมแล้ว ทั้งๆที่จริง ใจไม่ไหวแล้ว ใครมีวิธีลืมแฟนเก่าบ้างครับ

เป็นค่านิยมของคนยุคพ่อแม่ ส่วนยุคนี้ มีเงินในบัญชีคนข้างๆไม่ต้องมีก็ได้ จริงไหมคะ 555555 ชวนคุยวันหยุดดด น่ะค่ะ

เป็นมาได้หลักปีแล้วค่ะ คือเรารู้สึกว่า เราต้องแกล้งหัวเราะ แกล้งยิ้มให้กับคนอื่น ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นคนเฮฮา ขำง่าย ขำจนน้ำตาเล็ด แต่ตอนนี้กลับต้องทำเป็นขำ ทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกขำ ทำเป็นยิ้ม  แต่ไ

เพิ่งโสดครับ อายุ 40 กว่า ตอนนี้อยากมีคนคุย เรื่องอะไรก้ได้ ก็ค่อยๆทำความรู้จักกันก็ได้ครับ

คือเราเลิกกับแฟนมาสักพักแล้ว และเราเป็นคนบอกเลิกค่ะ และเขาก้มีแฟนใหม่ไปแล้วด้วยคะ ดูท่าจะรักกันดี ดีมากด้วยค่ะ แต่พอเจอหน้าเรา หลบหน้าตลอด ถ้าหลบไม่พ้นจริงๆก็จะยิ้มให้ค่ะ แต่ยิ้มแบบ ฝืนมากกก เรายอมรั

ตามกระทู้เลย คนที่รู้สึกก่อนมักจะเจ็บก่อนเสมอ ทั้งที่รู้ว่าสุดท้ายมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ แต่ก็ยังจะฝืน ฝืน=เจ็บ

ตามหัวกระทู้เลยค่ะ

ใครเคยตกหลุมรัก ความสัมพันธ์ชั่วคราวบ้าง อยากรู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ กว่าจะเดินออกมาจากความสัมพันธ์แบบนั้นได้ ขอสาระ ไม่เอา สาหร่าย