คือแม่เลิกกับพ่อตั้งแต่เรายังไม่เกิด พอคลอดแม่ก็ทิ้งเราให้อยู่กับยาย ยายเล่าให้ฟังว่านานๆทีแม่จะเอาเงินมาให้ซื้อนม  ประมาณปี2ครั้ง แต่พ่อเรานี่โอนให้ใช้ตลอด ตั้งแต่เล็กจนโตก็มีแต่ยายกับพ่อนี่แหละที่คอยดูแลเรา แม่ไม่เคยสนใจเราเลย ไม่เคยโทรหา เราไม่เคยได้รับความรักจากแม่ ไม่เคยกอดด้วยซ้ำ เวลาที่เห็นแม่ก็รู้สึกเหมือนเป็นคนอื่น เอาจริงๆคือนับได้เลยว่าว่าชีวิตนี้เคยพูดกันกี่ครั้ง เรากับแม่ไม่เคยมีความผูกพันธ์กันเลย.... สิ่งที่ทำให้เราเกลียดแม่ที่สุดคือ แม่มีลูกกับฝรั่งใช้ชีวิตสุขสบาย แต่แม่ไม่ส่งเงินมาให้ยายใช้เลย ยายเราอายุ67แล้วต้องไปรับจ้างตัดอ้อยทุกวัน พอมาวันนี้แม่เลิกกับสามี แล้วทักมาหาเราทั้งๆที่ไม่เคยทักเลย แม่ทักมาว่า “แม่ยืมเงินหน่อย 1พัน แม่กำลังลำบากเดี๋ยวจะคืน”  พอเราตอบว่าไม่มี แม่ก็มาด่าเราว่าเราใจดำ ด่าเราต่างๆนาๆ เราโมโหก็ตอบไปว่าก็คนไม่มีจะให้มันได้ดั่งใจตัวเองทุกเรื่องก้ไม่ได้หรอก   แล้วแม่ก็บล็อกเราทุกทาง เราเชื่อเลยว่าแม่ต้องตัดแม่ตัดลูกเพราะแม่ก็ตัดไปพี่สาวเราไปแล้วเพราะเรื่องแบบแหละ รู้สึกตั้งแต่จำความได้แล้วค่ะว่าแม่ไม่เคยรักเรา คลอดออกมาทิ้งให้ยายแล้วไม่สนใจใยดีอะไรเลย เราคิดถูกมั้ยคะ😭